Ο τοξικός κ. Πολάκης

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Παύλος Πολάκης είναι μια τοξική προσωπικότητα της πολιτικής ζωής. Αν ήταν ακόμη στην ΚΝΕ, το κόμμα θα τον είχε διαγράψει. Εγκατέλειψε όμως αυτόν τον πολιτικά σοβαρό χώρο όταν το ΚΚΕ τοποθετήθηκε υπεύθυνα και στήριξε την κυβέρνηση Τζαννετάκη αποδεικνύοντας ότι η άκρα αριστερά ξέρει να σέβεται την κοινοβουλευτική τάξη. Μετακόμισε σε μια ακραία οργάνωση, το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) στο οποίο προσχώρησαν, μετά το 1989, ορισμένες αξιόλογες προσωπικότητες και ορισμένοι άλλοι επικινδύνως ιδεοληπτικοί. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία τοποθετείται ο Πολάκης. Στην πατρίδα του, τόπος δύσκολος, λίγα τα πράγματα που μοιράζονται με τη Μεγάλη Κρήτη. Ακόμη και μεταξύ τους, η συμπεριφορά των ορεσίβιων της περιοχής είναι επιθετική και ακοινώνητη.

Παρά ταύτα, ως δήμαρχος Σφακίων, ο Πολάκης έκανε δουλειά. Η υπερπήδηση όμως στην κεντρική πολιτική σκηνή, η εν πλω φιλία του με τον καρδιακό Αλέξη, η καταιγιστική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ του φούσκωσαν τα μυαλά. Ανθρωπος απλοϊκός, που όλα τα βάζει στο «άσπρο-μαύρο» έχασε τον μπούσουλα. Φόρεσε την προβιά του ιακωβίνου, άρπαξε τη ρομφαία της κάθαρσης και κατέληξε θύμα της τρυφηλότητας που επικρατεί στο άβατο του Μαξίμου. Η σκέψη ότι μπορεί, στο τέλος, να τον πουλήσουν και να μην εκδικηθεί με «φυλακή» όσους ενέπλεξε σε σκοτεινά σενάρια (Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ), τον τρέλανε.

Και ύστερα ήρθε το δάνειο. Προφανώς και δεν είναι καταναλωτικό. Ούτε ο ίδιος είπε κάτι τέτοιο· δυστυχώς έβαλε μπροστά τα παιδιά του, που έχουν ανάγκη να σπουδάσουν όπως συμβαίνει με ακόμη τετρακόσιες χιλιάδες νέους ανθρώπους. Τι είναι τότε; Μια διευκόλυνση. Μιας μικρής, ιδιόκτητης αλλά υπό κυβερνητική καθοδήγηση, τράπεζας προς ένα κεντρικό πολιτικό πρόσωπο. Καμία τράπεζα δεν θα έδινε αυτό το δάνειο. Ποτέ σε προεκλογική περίοδο, ποτέ σε αυτό το πρόσωπο. Ο κανόνας για όλες τις συστημικές μεγάλες τράπεζες είναι να απορρίπτουν παρόμοια δάνεια. Αποτελεί σωστή πρακτική ο αποκλεισμός των φυσικών προσώπων όταν αυτά είναι πολιτικοί και ιδιαιτέρως όταν είναι υπουργοί. Για έναν πολύ απλό λόγο: ο δανειολήπτης είναι ισχυρότερος από τον δανειοδότη.

Ακούω ότι η συναλλαγή είναι νομότυπη. Η επίκληση ότι η πράξη είναι «τυπικά» εντάξει αναγνωρίζει ότι η σύμβαση δανείου δεν είναι εντάξει «επί της ουσίας». Εξάλλου, το μέγεθος του δανεισμού, το υπάρχον στεγαστικό και τώρα το καταναλωτικό, είναι πολύ μεγάλο. Ούτε είναι πιθανόν το δάνειο της Attica να αφορά στην απόκτηση ομάδας καταναλωτικών αγαθών, τα οποία άλλωστε πρέπει να προσδιορίζονται συγκεκριμένα υπό μορφή καταλόγου, έστω ενδεικτικού, στην αίτηση. Κάτι τρέχει, καθόλου υγιές, με το δάνειο Πολάκη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή