«Τα διαμάντια είναι παντοτινά», έλεγε η διαφήμιση δύο μεσιτικών εταιρειών πώλησης διαμαντιών, παραπέμποντας στην ιστορική πλέον ταινία της σειράς Τζέιμς Μποντ από τη δεκαετία του 1970. Αυτό ήταν και το επιχείρημα που χρησιμοποιούσε το δίκτυο πέντε μεγάλων τραπεζών της Ιταλίας και των δύο μεσιτικών εταιρειών όταν παρουσίαζε τα διαμάντια ως ασφαλές καταφύγιο σε χιλιάδες επενδυτές. Προκύπτει, όμως, ότι το δίκτυο εξαπάτησε τους επενδυτές, καθώς τους πωλούσε διαμάντια σε τιμές πολύ υψηλότερες από τις τρέχουσες του εμπορίου. Τώρα διώκονται για απάτη 75 υπάλληλοι των πέντε τραπεζών και των δύο μεσιτικών και έχουν συνολικά κατασχεθεί πάνω από 700 εκατ. ευρώ από τα ταμεία τους.
Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera, το οποίο αναπαρήγαγε σχεδόν το σύνολο του ιταλικού Τύπου, η αστυνομία του Μιλάνου κατέσχεσε συνολικά πάνω από 700 εκατ. ευρώ από τις πέντε τράπεζες, Banco Bpm, Unicredit, Intesa Sanpaolo, Mps και Banca Aletti. Παράλληλα οι αστυνομικές αρχές εξέδωσαν διαταγές κατασχέσεων εις βάρος των δύο μεσιτικών, Intermakert Diamond Business (Idb) και Diamond Private Investment (Dpi). Η ιταλική εφημερίδα τονίζει πως χρειάστηκαν πάνω από δύο χρόνια ερευνών για να εντοπίσουν οι ανακριτικές αρχές τις εμπλεκόμενες τράπεζες και τις μεσιτικές εταιρείες. Οι έρευνες άρχισαν το 2016, όταν αποκαλύφθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή πως οι μεσιτικές Idb και Dpi πώλησαν πολύτιμους λίθους σε τιμές διπλάσιες της αξίας τους στη διεθνή αγορά διαμαντιών. Σύμφωνα με την Corriere, τυπικά η συμφωνία ανάμεσα στις τράπεζες και στις δύο μεσιτικές προέβλεπε ότι οι τράπεζες θα προωθούσαν απλώς τις διαφημίσεις των δύο μεσιτικών εταιρειών στο δίκτυο των θυγατρικών τους. Οπως διαπίστωσαν, όμως, οι αρχές δίωξης οικονομικού εγκλήματος του Μιλάνου, διευθυντικά στελέχη και επενδυτικοί σύμβουλοι των πέντε τραπεζών «πρότειναν στην πελατεία τους να επενδύσουν σε διαμάντια» και παρουσίαζαν την επιλογή αυτή «μεροληπτικά και παραπλανητικά».
Παρουσίαζαν εν ολίγοις τα διαμάντια ως «ασφαλές καταφύγιο» που θα τους αποφέρει σταθερή απόδοση της τάξης του 3% με 4% του κεφαλαίου κάθε χρόνο, πολύ υψηλότερη δηλαδή από οποιοδήποτε κρατικό τίτλο. Επικαλούντο μάλιστα ως απόδειξη των υψηλών αποδόσεων τις ανακοινώσεις του χρηματιστηρίου σε οικονομική εφημερίδα. Σύμφωνα με την επικεφαλής εισαγγελέα των σχετικών ερευνών Ναταλία Ιμαρίζιο, τα θύματα της απάτης δεν είχαν τη δυνατότητα να αντιληφθούν ότι τα μισά από τα χρήματά τους προορίζονταν για προμήθειες των τραπεζών και κέρδη των δύο μεσιτικών εταιρειών. Προπαντός, όμως, δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι τους εξαπατούσαν οι διευθυντές των τραπεζών «τους οποίους γνώριζαν επί χρόνια και τους εμπιστεύονταν» και οι οποίοι είχαν εγγυηθεί «την αξιοπιστία της επένδυσης και των δύο μεσιτικών εταιρειών».
Από την πλευρά τους, οι πέντε τράπεζες υποστηρίζουν πως «ο ρόλος τους περιοριζόταν μόνον στο να εξηγούν στους πελάτες τους τη δυνατότητά τους να επενδύσουν σε διαμάντια» και πως αντλούσαν από τη διαδικασία «ελάχιστα έσοδα». Αποδεικνύεται, όμως, η συνενοχή τους μεταξύ άλλων και από εσωτερική τηλεφωνική συνδιάλεξη στην οποία στέλεχος της τράπεζας Banco Bpm μιλάει για έναν από τους πελάτες και τονίζει πως «αγοράζει έναντι 100, ενώ η αξία είναι 44, επειδή αν διάβαζε δεν θα αγόραζε». Αναφέρεται, άλλωστε, η περίπτωση ενός άνδρα που επένδυσε 400.000 ευρώ για πολύτιμους λίθους που η πραγματογνωμοσύνη αξιολόγησε στο 20% αυτής της τιμής.