Βρετανικές αναταράξεις

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αποχώρηση ένδεκα βουλευτών –οκτώ από το Εργατικό Κόμμα και τριών από το Συντηρητικό– στη Μεγάλη Βρετανία ήταν μια δυσάρεστη εξέλιξη για τις ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας, σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές στην πρόσφατη πολιτική ιστορία αυτής της χώρας.

Δεν θα αποτολμήσει η στήλη να αντιπαραβάλει αντιδράσεις Ελλήνων και Βρετανών πολιτικών ηγετών σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Διότι δεν είναι δυνατή η σύγκριση ανόμοιων συστημάτων, ακόμη και όταν τυπικώς προσδιορίζονται ως «Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες». Δεν είναι όμως προς θάνατον. Η κάθε χώρα προσδίδει στις ίδιες λέξεις περιεχόμενο ανάλογο των πολιτικών της παραδόσεων και της ψυχοσυνθέσεως των πολιτών της. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι –ευτυχώς– και ούτε το θέλουμε εξάλλου.

Ομοιομορφία στην πολιτική συμπεριφορά και άκαμπτο οικονομικό μοντέλο επεχείρησε να επιβάλει η Μόσχα στην πολυεθνική αυτοκρατορία της –στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ και στις χώρες-δορυφόρους– και τελικώς κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.

Το δημοψήφισμα περί παραμονής ή εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση θεωρήθηκε ενέργεια πολιτικής αφροσύνης. Αλλά επί της ουσίας ήταν αδήριτη πολιτική αναγκαιότης, από τη στιγμή που η Μάργκαρετ Θάτσερ –μια ριζοσπάστις πολιτικός– εστράφη εναντίον του συντηρητικού κατεστημένου που εξέφραζε ο Εντουαρντ Χιθ – ένας κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαίος πολιτικός. Εκτοτε ο διχασμός παρέμεινε και κακοφόρμισε πριν από δύο και κάτι χρόνια.

Κάποιοι θεωρούν πως, λόγω του αδιεξόδου που διαφαίνεται, είναι αναγκαία η διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος με την ελπίδα ότι θα κατισχύσει η παραμονή του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ε.Ε. Αλλά επί της ουσίας θα πρόκειται για τραγική ομολογία αποτυχίας του Κοινοβουλίου να εφαρμόσει την ήδη εκφρασθείσα θέληση των Βρετανών στο δημοψήφισμα του 2016. Περί αυτών ωστόσο θα αποφασίσουν οι Βρετανοί και όχι αυτοσχέδιοι αναλυτές της ηπειρωτικής Ευρώπης.

Το ευρύτερο, πάντως, θέμα που αφορά τους πολίτες της Ευρώπης είναι ότι ενώ το ζήτημα της εξόδου της Βρετανίας αποτελεί μείζον πολιτικό πρόβλημα, η διαχείρισή του γίνεται από την Επιτροπή και τον Μισέλ Μπαρνιέ – τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδος. Μόνον που όταν οι ηγέτες κρύβονται πίσω από τους «θεσμούς», ο ρόλος των πολιτικών υποβαθμίζεται, και επειδή η φύση δεν ανέχεται το κενό, αναδεικνύονται μορφώματα ακραία και αντισυστημικά, και σε αυτή τη φάση έχει εισέλθει η Ευρώπη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή