Ποιος σκότωσε τη Μαρί Κόλβιν;

Ποιος σκότωσε τη Μαρί Κόλβιν;

3' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την πολεμική ανταποκρίτρια Μαρί Κόλβιν δεν τη γνώριζα. Στην Αμερική υπήρξε βραβευμένη και μετά τον θάνατό της αποτελεί πηγή έμπνευσης. Εχασε τη ζωή της το 2012 σε εμπόλεμη ζώνη στη Συρία. Εμαθα για εκείνη μέσα από την ταινία που προβάλλεται στους κινηματογράφους με τίτλο «Ο δικός της πόλεμος». Πρωταγωνιστεί η συγκλονιστική Ρόζαμουντ Πάικ.

Με συγκίνησε η γυναίκα Μαρί Κόλβιν. Για όλους τους προφανείς αλλά και για άλλους εσωτερικούς λόγους. Η Κόλβιν εκτός από πολεμική ανταποκρίτρια ήταν και μια πολύ θηλυκή ύπαρξη.

Η Μαρί Κόλβιν πολύ νωρίς στην ταινία χάνει το μάτι της στο πεδίο της μάχης. Ως πειρατίνα αγωνίζεται, με ελλιπή όραση, να παραμείνει στη μάχη. Στη μάχη της εμπόλεμης ζώνης, της δημοσιογραφίας, στη μάχη που δίνει να κρατήσει τη θηλυκότητά της. Ντύνεται, βάφεται, ισιώνει το μαλλί της, διατηρεί τον υγιή ναρκισσισμό της μέσα στη μάχη της ηδονής του θανάτου με τον οποίο φλερτάρει αδιαλείπτως. Εντυπωσιακή σκηνή είναι αυτή που ο φωτογράφος στο πεδίο της μάχης παρατηρεί το σουτιέν που φοράει. «Είναι La Perla», του απαντά. Μια φράση που θα ταίριαζε σε μια fashionista και όχι σε πολεμική ανταποκρίτρια.

Οι σχέσεις της με τους άνδρες την οδηγούν σε ματαίωση. Η σχέση με τον σύζυγό της, με τον οποίο χωρίζει. Η σχέση με τον αρχισυντάκτη της που τη θέλει στο πεδίο της μάχης, ακόμα και η «σχέση» της με τον Καντάφι, ο οποίος την προτιμούσε περισσότερο από όλες τις γυναίκες του χαρεμιού του.

Φαίνεται σαν να μην μπόρεσε κανείς να την προστατεύσει, να ανακόψει την πορεία προς τον θάνατο. Σαν να μη βρέθηκε ανδρική προστασία –παρ’ όλες τις προσπάθειές της– να μπει μπροστά από εκείνη και τη μάχη που έδινε.

Οταν η ζωή τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα συνορεύει με τον θάνατο. Η Μαρί Κόλβιν ήξερε ότι παίζει τη ζωή της κορώνα-γράμματα. Ηταν, όμως, σε κάτι καλή. Ηταν καλή στο να αψηφά τον κίνδυνο και να δίνει φωνή στις μορφές του θανάτου. Δεν ήταν αρκετά «καλή» να γίνει μητέρα, δεν ήταν αρκετά «καλή» να κάνει κηπουρική, δεν ήταν αρκετά «καλή» να παραμείνει ερωμένη. Δεν ήταν ίσως αρκετά «καλή» για μια κανονική ζωή.

Σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις της με τον αρχισυντάκτη της τον παρακαλεί διαλυμένη σε ένα κυριλέ εστιατόριο να μην τη στείλει στον πόλεμο. Εκείνος λίγο ειρωνικά της απαντά αν ερωτεύθηκε πάλι ή αν θέλει να αναλάβει την κηπουρική. Και τα δύο βιώνονται ως ακύρωση. Είναι ήδη καταρρακωμένη. Καπνίζει μανιωδώς, πίνει, έχει διαγνωστεί με μετατραυματικό στρες, ζητεί να βάλει ένα τέλος στη φρίκη του πολέμου, στη φρίκη της ζωής της. Ο αρχισυντάκτης θέλει το ρεπορτάζ του. «Σβήσε το τσιγάρο», της λέει με επίμονο ύφος. Εκείνη τον κοιτάει ήδη υποτιμητικά.

Σκέφτομαι ότι η Μαρί Κόλβιν ίσως να ζούσε πάντα μέσα της σε εμπόλεμη ζώνη. Το φύλο εμπεριέχει τέτοιες μάχες. Το να παραμείνεις γυναίκα με άποψη μέσα στον κόσμο είναι δύσκολο. Η ζωή μέσα της κινούνταν σε ταχύτητες που δεν εκτονωνόταν. Και έπειτα οι ήττες. Οι αποβολές, τα διαζύγια, όσα είδε στον πόλεμο. Σπούδασε ανθρωπολογία στο Γέιλ. Εδωσε φωνή σε γυναίκες, σε παιδιά, στην αδικία αυτού του κόσμου. Είναι εύκολο να πούμε «πήγαινε γυρεύοντας» ή «ήταν άλλο ένα τζάνκι του πολέμου». Σκέφτομαι ότι αν ήταν άνδρας θα γλίτωνε από τέτοιους χαρακτηρισμούς. Θα ήταν απλώς ήρωας. Η Μαρί Κόλβιν έχασε το μάτι της όπως τυφλώθηκε ο Οιδίποδας ή σαν τον Τειρεσία που είδε γυμνή τη θεά Αθηνά. Ισως είδε γυμνά τα εσώψυχα αυτού του κόσμου. Ενός κόσμου που βιάζεται, λεηλατείται, θανατώνεται. Οι άνδρες αυτού του κόσμου σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά. Είναι ανδρικός αυτός ο πόλεμος. Και εκείνη πάσχιζε να είναι εκεί, ως γυναίκα κυοφόρησε τον κόσμο. Ως θηλυκή διάσταση που έχει ανάγκη να προστατεύεται και να τολμά. Που έχει ανάγκη να της επιτρέπει αυτός ο κόσμος να μένει ενεργητική χωρίς να είναι άνδρας, να μένει παθητική χωρίς να πρέπει να καταδικαστεί στην κηπουρική. Καμιά φορά ίσως πρέπει να υπάρξει και κάποιος άνδρας που θα στηρίξει το έργο τής γυναίκας του, όπως τόσες και τόσες στήριξαν τα έργα ανδρών στους μακραίωνες αιώνες της δημιουργίας. Η Μαρί Κόλβιν πέθανε από χέρι άνδρα. Αυτό το χέρι μπορεί να ήταν και η εσωτερικευμένη ενοχή της να πρέπει να φτάσει στα άκρα επειδή είναι γυναίκα. Κάπνιζε αρειμανίως. Ο δυτικός πολιτισμός δεν κινδυνεύει πλέον από το κάπνισμα. Κινδυνεύει περισσότερο από την παθητική επιθετικότητα, την αδράνεια, τον κυνισμό και φυσικά από τον συνειδητό ή ασυνείδητο φθόνο απέναντι σε ανθρώπους που ξεχωρίζουν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή