Στο κυνήγι της εργασιακής ευτυχίας

Στο κυνήγι της εργασιακής ευτυχίας

1' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν οι οικονομολόγοι των αρχών του περασμένου αιώνα είχαν πέσει μέσα στις προβλέψεις τους, η ζωή μας σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετική: οι περισσότεροι από εμάς θα εργαζόμασταν μόλις 15 ώρες την εβδομάδα και, αντί να καθορίζει τη ζωή μας, η δουλειά θα ήταν απλώς μια παρένθεση στον ελεύθερο χρόνο μας. Και πράγματι, καθώς η παραγωγικότητα και οι μισθοί θα αυξάνονταν σταδιακά, οι εργάσιμες ώρες θα ακολουθούσαν πτωτική πορεία, τουλάχιστον στις πλουσιότερες χώρες του πλανήτη.

Προφανώς, κάθε περίοδος οικονομικής κρίσης είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εργάζονται πιο σκληρά σε χειρότερες συνθήκες, κάτι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι όσοι ζουν στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Ομως, ακόμα και στις πιο υγιείς οικονομίες, η στιγμή της κατάργησης της εργασίας δεν διαφαίνεται καν στον ορίζοντα, κάτι που δεν οφείλεται μόνο σε πρακτικές δυσκολίες αλλά και στο γεγονός πως, για τους ισχυρούς του πλανήτη (και για πολλούς ακόμα που θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση τους), η δουλειά είναι κάτι παραπάνω από μέσο βιοπορισμού.

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό The Atlantic, στο διάστημα 1980 με 2005 οι εύποροι άνδρες με πανεπιστημιακή μόρφωση στις ΗΠΑ ελαχιστοποίησαν τον ελεύθερο χρόνο τους, φτάνοντας στο σημείο να δουλεύουν περισσότερο από τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Οπως ήταν φυσικό, η τάση αυτή δεν άργησε να εξελιχθεί σε πραγματικό «κίνημα» με ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Ανδρες και γυναίκες, νεαροί και μεσήλικες αφοσιώθηκαν στο κυνήγι της επαγγελματικής καταξίωσης, αντιμετωπίζοντάς το ως αυτοσκοπό και αποδίδοντας την άρνηση ορισμένων να τους μιμηθούν στην «τεμπελιά» ή στο γεγονός ότι δεν είχαν ανακαλύψει την πραγματική τους «κλίση». Κι αν το να αντλούμε ικανοποίηση από τη δουλειά μας δεν είναι από μόνο του επιλήψιμο, τουλάχιστον υπό «κανονικές» συνθήκες, τα προβλήματα αρχίζουν όταν μια γενιά μεγαλωμένη με την πεποίθηση ότι η δουλειά νοηματοδοτεί τη ζωή, καλείται να ζήσει σε εποχές εργασιακής ανασφάλειας, ανεργίας και απαξίωσης του μόχθου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή