Αποκλειστική ξενάγηση στο πρώτο foodie ξενοδοχείο-deli-εστιατόριο στην Ελλάδα.
Δεν θα σας το κρύψω: ζηλεύω και χειροκροτώ το αλλόκοτο πράγμα που έστησε η μουρλή σαλονικιώτικη παρέα του Ergon στο παλιό Θερβάντες του Συντάγματος, στη Μητροπόλεως. Επιτρέψτε μου τα αδόκιμα κοσμητικά, αλλά τρίβω τα μάτια μου με τη φρεσκάδα του θρασύτατου, αιρετικού αυτού κόνσεπτ. Το οποίο πιστεύω ότι θα σπάσει ταμεία, δυναμώνοντας ακόμα περισσότερο το γαστρονομικό cluster που έχει δημιουργηθεί σε αυτή την παλλόμενη τουριστική γειτονιά του κέντρου. Οι κυνικοί θα σπεύσουν δικαίως να ισχυριστούν ότι πολλά φιλόδοξα φαγητικά σχέδια φυλλορρόησαν στη χώρα μας. Όμως στις αρτηρίες του εγχειρήματος αυτού κυλάει το ορμητικό μάρκετινγκ των βασικών ιδιοκτητών, των αδελφών Δούζη, που έχουν εργαστεί επί δεκαπενταετία στον χώρο του ελληνικού τροφίμου και της εστίασης. Επιμελώς και επιτυχώς. Το νέο πείραμα κάθε άλλο παρά πείραμα είναι. Έχει πέσει πολλή δουλειά, το κόνσεπτ έχει σχεδιαστεί ευφυώς από την κορυφή έως τα νύχια, εικότως άρα προβλέπω… στριμωξίδι. Όμως, τι είναι το Ergon House;
Το μανάβικο, με το κάθετο μποστάνι ακριβώς από πάνω.
Η κάμπια που έγινε πεταλούδα
Το έχω επισκεφθεί δις, την πρώτη φορά υπό κατασκευή, ντυμένο εσωτερικά με σκαλωσιές, ένα χάος από καλώδια και τρυπάνια και σκόνη, κόσμος πολύς, φασαρία, κακό, ένα «πρόσεχε πού πατάς» κάθε τόσο, τότε έβαφαν, έξυναν, έστηναν. Μα καλά, πώς θα σουλουπωθεί όλο αυτό; Τη δεύτερη φορά, έναν μήνα μετά, τη δεύτερη μέρα της λειτουργίας του. Η κάμπια έγινε πεταλούδα, τα βασικά στην εντέλεια, στο υπόγειο ακόμα έβαζαν βρύσες στις τουαλέτες, στους ορόφους έστρωναν μοκέτα έξω από τα δωμάτια, ο μπάρμαν Βασίλης Κυρίτσης από το διακεκριμένο μπαρ The Clumsies κάθεται στην μπάρα του ισογείου, έτοιμος να εκπαιδεύσει το προσωπικό στα κοκτέιλ που σχεδίασε ειδικά για το House.
Ξεκινώ την ξενάγηση: Διαβαίνοντας το κατώφλι του Ergon House, βρισκόμαστε στο 550 τετραγωνικών μέτρων πολυσχιδές ισόγειο όπου συναιρούνται διάφορες… γαστρονομικές λειτουργίες. Μπροστά, το μεγάλο αίθριο που είναι στρωμένο σαν πεζοδρόμιο, επιτείνοντας την al fresco αίσθηση: εδώ υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα, ένα μεγάλο ελαιόδεντρο φυτεμένο σε παρτέρι στο κέντρο, δεξιά ένα λιμπιστικό μανάβικο με ζαρζαβατικά, φρούτα, μυρωδικά. Το κουμαντάρει ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος, τροφοσυλλέκτης και καλλιεργητής ο ίδιος, που πριν από χρόνια έστησε το πολύ ενδιαφέρον κόνσεπτ «Ραδίκι», προμηθεύοντας εστιατόρια με καλούδια της φύσης, άγρια και καλλιεργημένα από ένα δίκτυο επιλεγμένων παραγωγών. Πάνω από το μανάβικο ένα σπαρταριστό κάθετο μποστάνι με μυρωδικά και λίγα ζαρζαβατικά, που θα διατίθενται προς πώληση και θα αρταίνουν τις μαγειρικές του εστιατορίου. Απέναντι, μια μεγάλη τοιχογραφία του street artist Ιno. Βλέπουμε την Άρτεμη, θεά του κυνηγιού.
Προχωρώντας προς το εσωτερικό, συναντάμε τον φούρνο που ψήνει κουβέρ και πίτες, τον σταθμό καφέ-microroastery, για τον οποίο συνεργάζονται με τον Γιάννη Ταλούμη της Taf, και από την άλλη πλευρά το μικρό ιχθυοπωλείο. Πιο μέσα το κρεοπωλείο. Και μπαίνουμε στην κεντρική σάλα του εστιατορίου-μεζεδοπωλείου με τη μεγάλη μπάρα. Δεξιά, το παντοπωλείο, η κάβα, ψυγεία με γάλατα, γιαούρτια, τυριά, ποτά. Στο βάθος μια μεγάλη τοιχογραφία των Θεσσαλονικέων Beetroot designers, εμπνευσμένη από το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού». Ξεχνάω κάτι; Να σας μεταφέρω τον ενθουσιασμό μου για το στιλ του χώρου, για τις εκπλήξεις που σε περιμένουν σε κάθε γωνία, για το πολυδαίδαλο και συγχρόνως πολύ εύκολο στην… πλοήγηση στήσιμο του deli-εστιατορίου, που κλείνει πονηρά το μάτι στον παγκόσμιο Γολιάθ του είδους, το Eataly, για τα καλά και νόστιμα, καθημερινά και σπάνια, που έχουν συγκεντρώσει οι κ. Ergon στο high-end food megastore τους.
Δεύτερη μέρα, μεσημεράκι, μηδέν διαφήμιση, μηδέν social, και δεν υπάρχει τραπέζι άδειο.
Στο υπόγειο οι τουαλέτες. Σε χωριστό σημείο η κουζίνα, με ζηλευτές εγκαταστάσεις, κανονικό μελίσσι. Στον ημιώροφο, ένας πριβέ χώρος παρουσιάσεων και εκδηλώσεων. Παίρνουμε το ασανσέρ.
Φρεσκοψημένα κουβέρ, πίτες και άλλα από τον φούρνο του αιθρίου.
Αστικό κάμπινγκ
Η σημαντική διαφορά από αντίστοιχα εγχειρήματα εντός και εκτός συνόρων είναι το πάντρεμα του έτσι κι αλλιώς υβριδικού food hall με τη φιλοξενία. Στους τέσσερις ορόφους του κτιρίου έχει στηθεί ένα μπουτίκ ξενοδοχείο 38 δωματίων. Η αισθητική αλλοτινού γούστου έχει, ας πούμε, την αστική γλύκα της δεκαετίας του ’60, σαφώς πιο εκμοντερνισμένη. Τα κρεβάτια σαν μίνιμαλ οντάδες. Μωσαϊκά πλακάκια στους τοίχους, έπιπλα από καρυδιά, χρυσές λεπτομέρειες, διαχωριστικά καμωμένα με κλωστρά, οι νιπτήρες είναι παλιά μεγάλα μαρμάρινα σκαλοπάτια από γκρεμισμένα αθηναϊκά σπίτια, τα οποία μερακλής τεχνίτης λάξευσε ειδικώς. Τα μισά δωμάτια βλέπουν τη Μητροπόλεως και το αίθριο του ισογείου, τα άλλα, τα πιο καλά, έχουν φάτσα κάρτα την Ακρόπολη. Τέλεια ηχομόνωση. Ανοιγοκλείνω ντουλάπια, συρτάρια, δοκιμάζω πεταχτά το κρεβάτι. Τα κεράσματα είναι προϊόντα από τo food store τους με την μπράντα Ergon και άλλα. Τα καλλυντικά φτιάχνει το Φαρμακείο της Φύσης στη Θεσσαλονίκη με αρώματα που έχουν μια κάποια ελληνικότητα. Όλα φροντισμένα.
Και άλλες εκπλήξεις: στον δεύτερο και στον τέταρτο έχουν στηθεί δύο κουζίνες με τραπεζαρία, τις οποίες μπορείτε, είστε δεν είστε πελάτες, να κλείσετε με το κατάλληλο αντίτιμο για να μαγειρέψετε για τους φίλους σας. Ή να ζητήσετε από τους σεφ του Ergon να μαγειρέψουν για σας. Ή να φέρετε σεφ άλλον, απέξω. Ω, τι λέτε;
Στην ταράτσα ετοιμάζουν κάτι ακόμα: έναν ελαιώνα για πικνίκ με θέα Ακρόπολη. Με μικρή κοκτέιλ καρτ από το The Clumsies. Παλεύουν και με μια άδεια για αστικό κάμπινγκ. Καλά διαβάσατε, κάμπινγκ με την παρέα σας, με φαγητό και ποτό, ίσως με μουσική, σε μια ταράτσα στη Μητροπόλεως.
Η αισθητική του ξενοδοχείου είναι λιτή, μοντέρνα, με αναφορές στη δεκαετία του ‘60.
Dream team
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός ανήκει στην Urban Soul Project. Τα ρούχα του προσωπικού έφτιαξε η Zeus+Δione. Τη διαμονή σχεδίασε ο Κωστής Καρατζάς, που «τρέχει» το hospitality design project «Modernist» στη Θεσσαλονίκη. Είναι εις εκ των τεσσάρων ιδιοκτητών του Ergon House. Οι άλλοι είναι ο Ελληνοαυστραλός επιχειρηματίας Νίκος Γκέρος και τα αδέλφια Θωμάς και Γιώργος Δούζης, πάνω στην πολύτιμη εμπειρία των οποίων στήθηκε το House.
Επιτρέψτε μου, για την ιστορία του πράγματος, να πω δυο πράγματα για τους Δούζηδες. Είναι οι γεννήτορες της μεγάλης «ομπρέλας» Ergon. Η ιστορία τους ξεκινάει το χρυσό 2004. Τότε συνήψαν συνεργασία με μικρούς Έλληνες παραγωγούς, φτιάχνοντας μια σειρά προϊόντων με τη δική τους μπράντα, με ντιζαϊνάτες συσκευασίες. Σε λίγα χρόνια άνοιξαν ένα μοντέρνου ύφους μπακάλικο, που έμελλε να γίνει η αφορμή για να στρίψουν την επιχείρηση σε άλλη ρότα. Σύντομα, συλλαμβάνουν το κόνσεπτ «μπακαλοταβέρνα νέας γενιάς», από τη μια προϊόντα και από την άλλη εύκολοι μεζέδες μαγειρεμένοι με τα προϊόντα τους. Αγοράζεις ή κάθεσαι και τρως. Ή και τα δύο. Η δροσιά του εγχειρήματος το απογειώνει. Το κόνσεπτ ταξιδεύει σε διάφορες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας και πολύ γρήγορα εξάγεται. Το 2015 ανοίγει το εντυπωσιακότατο για τα ελληνικά δεδομένα Ergon Agora στη Θεσσαλονίκη, ίδιας φιλοσοφίας με το ισόγειο food hall του αθηναϊκού House. Αυτή τη στιγμή, έχουν πέρα από το House και το Agora μπακαλοταβέρνες στην Κέρκυρα, στη Σκιάθο, στη Λευκάδα, στη Ρόδο, στο Sani Resort, στο Λονδίνο, δύο στις Βρυξέλλες και ετοιμάζουν δύο καινούργια Ergon στην Κύπρο. Κάποια ολόδικά τους, κάποια franchise. Είχαν ανοίξει και άλλα, κάποια έκλεισαν, έξυπνοι επιχειρηματίες, ό,τι έχουν είναι κερδοφόρο. Ο Θωμάς 35, ο Γιώργος 32 χρόνων παρακαλώ.
Η συνολική επένδυση για το House έφτασε τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Δανείστηκαν. Θα τα καταφέρουν; Ο Θωμάς δεν ανησυχεί. «Είναι η δεύτερη μέρα, στην ουσία η πρώτη, και κοίτα τι γίνεται. Και δεν το έχουμε παρουσιάσει ακόμα πουθενά». Σκέψου να φουντώσει η τουριστική περίοδος, σκέφτομαι, και τον αφήνω για να κάνω τα ψώνια μου. ■
Στον δεύτερο και στον τέταρτο όροφο έχουν στηθεί δύο κουζίνες με τραπεζαρία, τις οποίες μπορεί κάποιος να κλείσει για να μαγειρέψει για τους φίλους του.