Ο πόνος δεν πρέπει να αποσιωπάται

Ο πόνος δεν πρέπει να αποσιωπάται

5' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν κρατήσεις στα χέρια σου αυτό το βιβλίο καταλαβαίνεις αμέσως πως είναι κάτι ασυνήθιστο, πολύ γρήγορα όμως νιώθεις πως είναι πολλά περισσότερα. «Η Θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά», ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία της χρονιάς, το εκπληκτικό ντεμπούτο του Βρετανού συγγραφέα Μαξ Πόρτερ (1981). 

Δύο νεαρά αγόρια και η αβάσταχτη θλίψη τους για τον θάνατο της μητέρας τους. Ενας πατέρας που διαχειρίζεται διαφορετικά την ίδια λύπη. Οταν, όμως, ένα Κοράκι τους χτυπά την πόρτα, η τόσο απλή και οικουμενική ιστορία για τον πόνο της απώλειας αποκτά μιαν άλλη διάσταση. Παρακάμπτοντας όλα τα κλισέ για τον θάνατο, το πένθος, τη ζωή, ο Πόρτερ δημιουργεί ένα φυσικό ον που όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας επιθυμήσαμε να έχουμε κοντά μας για «όσο χρειαστεί», ένα πλάσμα που πάνω στα φτερά του θα κάναμε, κάθε φορά, μικρές εξαίσιες πτήσεις πέρα και μακριά από τη θλίψη.

 

– Οπως η θλίψη είναι ένα ανυπότακτο συναίσθημα έτσι είναι και το βιβλίο σας. Είναι ένα δραματοποιημένο ποίημα, μια νουβέλα, θεατρικό έργο, δοκίμιο ίσως; Πώς θα χαρακτηρίζατε εσείς τη δική σας, ομολογουμένως πρωτότυπη, φόρμα;

– Μου άρεσε όπως το αποκάλεσε ο Φάμπερ (σ.σ. ο εκδότης του), ένας «πολυφωνικός μύθος». Για εμένα πρόκειται για το τι συμβαίνει όταν κινείσαι μεταξύ των στοιχείων, παρά τα ίδια τα στοιχεία. Η ενέργεια που δημιουργείται από τη μετάβαση από μια σκηνή οικογενειακής (ρεαλιστικής) ζωής σε μια σκηνή παραμυθιού, ο μαγικός ρεαλισμός, αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Ελπίζω να αναδύεται κάτι αρκετά πειθαρχημένο, κάτι συγκρατημένο. Προσπαθούσα να γράψω ενάντια στα συστήματα με τα οποία βάζουμε ετικέτες στη λογοτεχνία. Ελπίζω να υπάρχει ποίηση αλλά και η αίσθηση ενός θεατρικού έργου και ότι η ενέργεια αυτών των αντιπαραθέσεων να είναι εντελώς απαλλαγμένη από τέτοιες ετικέτες, εντελώς αυτόνομη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το Κοράκι, το οποίο επιδιώκει να παίξει ή να παραβιάσει τις προσδοκίες της μορφής, όπως κάνει κάθε κατεργάρης.

 

– Είστε εκδότης, το μυαλό σας είναι γεμάτο από τις ιστορίες των άλλων. Πόσο εύκολο ήταν να απομονώσετε τη δική σας ιστορία και να ακούσετε την εσωτερική σας φωνή;

– Παραδόξως εύκολο και κάπως καθαρτικό. Η απόφαση να υπάρχουν τρεις φωνές στο βιβλίο βοήθησε, έτσι ώστε κάθε φορά που ήμουν σε μια φωνή να μπορώ να ξεχνώ όλο τον θόρυβο της καθημερινής δουλειάς μου και να γράφω ελεύθερα, εστιάζοντας σε αυτό που το βιβλίο χρειαζόταν. Λέγοντας αυτό, είμαι εξαιρετικά τυχερός που περιβάλλομαι από εξαιρετικές γραφές και καλές συζητήσεις για τη λογοτεχνία. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο κάποια από αυτή την ενέργεια, εγκαταλείποντας παράλληλα μεγάλο μέρος της λεγόμενης σοφίας της εκδοτικής βιομηχανίας (δηλαδή έκταση, μορφή, πλοκή, τόξο χαρακτήρων κ.λπ.).

 

– Νομίζω πως το Κοράκι είναι η πρόσληψη της ποίησης του Tεντ Χιουζ που μετουσιώνεται από τον πατέρα και αποκτά υπόσταση. Είναι λοιπόν το δικό του Κοράκι; Ζωντανεύουν οι ήρωες από το λογοτεχνικό μας σύμπαν όταν τους χρειαστούμε;

– Είναι η εκδήλωση της εμμονής του μπαμπά με τον Χιουζ, όχι με το Κοράκι του. Είναι πολύ, πολύ διαφορετικό από το Κοράκι του Χιουζ. Εχει κι άλλα κοράκια μέσα του (τα πραγματικά κοράκια, η πρόζα έχει ας πούμε την πρόθεση ή την τάση να μιμείται την κίνηση των κοράκων, επίσης, τα μυθικά κοράκια, τα κοράκια της ποπ κουλτούρας) και είναι ένα δημιούργημα κατά παραγγελία, που προσκλήθηκε κάτω από τρομερές συνθήκες. Θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε άλλη εμμονή (ένα ζωγράφο, έναν μουσικό, ίσως;), αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στο κοράκι γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη λογοτεχνική και ορνιθολογική καλοσύνη για να αντλήσει κανείς.

Δεν είχα ποτέ κάποια λογοτεχνική εμμονή να εκρήγνυται στη ζωή μου. Αλλά έχω γεννήσει, έχω αναθρέψει σοβαρές και διαρκείς εμμονές (Εμιλι Ντίκινσον, Πολύφημος, Ρίντλεϊ Γουόκερ) και όλες αναγγέλλουν τον εαυτό τους στο έργο μου και στα όνειρά μου.

Ο πόνος δεν πρέπει να αποσιωπάται-1
Ο πόνος δεν πρέπει να αποσιωπάται-2

Ολες οι πόρτες είναι ανοικτές στον αναγνώστη, ελπίζω. Είναι μια μεταφορά; Ναι! Αλλά είναι επίσης εντελώς πραγματικό; Ναι! Είναι ένα αστείο, μια επινόηση, ένα σύμπτωμα, ένα σύμβολο, μια χειρονομία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή