Εχουμε χορτάσει να ακούμε για την ανάγκη οι «δυνάμεις της Kεντροαριστεράς» (αμφισβητούνται και οι δύο όροι, ο πρώτος ως προς την ύπαρξη, ο δεύτερος ως προς το περιεχόμενο) να συμπορευθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «προοδευτικό μέτωπο», για να αποτραπεί η παλινόρθωση της επάρατης Δεξιάς. Το πρόβλημα με την έννοια του προοδευτισμού ανέδειξε πρόσφατα σε άρθρο του στον Τύπο ο Στέφανος Μάνος. Οπως εξηγεί ο πρώην υπουργός, σε ένα επίπεδο οδηγούμαστε σε ταυτολογία: όταν αντιπαρατίθενται δύο κόμματα με διαφορετική ιδεολογία, καθένα από τα δύο θεωρεί ότι οι θέσεις του αποτελούν βήματα προς τα εμπρός.
Το ερώτημα λοιπόν μετατίθεται στο επίπεδο της σύλληψης της έννοιας: ποιο από τα δύο πείθει ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, ότι οι προτάσεις του ενσαρκώνουν την πρόοδο; Την Τρίτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στη συνέλευση της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, τάχθηκε υπέρ ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος τριών πυλώνων, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Οπως σημείωσε, το υφιστάμενο σύστημα «εξαντλεί τα όριά του, το σύστημα είναι άδικο, πριμοδοτεί συγκεκριμένες κατηγορίες ενώ αφήνει εκτεθειμένες άλλες».
Η αντίδραση της αρμόδιας υπουργού της «προοδευτικής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη. Η κ. Εφη Αχτσιόγλου χαρακτήρισε τον κ. Μητσοτάκη «αμετανόητο υπέρμαχο του ασφαλιστικού Πινοσέτ», που με την ομιλία του «επιβεβαίωσε το σχέδιο της Ν.Δ. για τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης». Οι κραυγές περί Πινοσέτ έχουν μακρά και δυσώδη προϊστορία.
Πρωτοεμφανίστηκαν στον δημόσιο διάλογο το 1997, όταν παρουσιάστηκε η έκθεση Σπράου -Τήνιου για το ασφαλιστικό, κάνοντας αναφορά σε σύστημα τριών πυλώνων (τέτοια συστήματα είχε υιοθετήσει η Χιλή, αλλά και η σοσιαλδημοκρατική Σουηδία και πολλές άλλες χώρες). Η «Ελευθεροτυπία», ναυαρχίδα τότε του «προοδευτικού» Τύπου, παρομοίαζε ευθέως τον Γιάννη Σπράο, αριστερό με αντιστασιακές περγαμηνές επί χούντας, με τον Χιλιανό δικτάτορα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξίσου αποφασισμένος να διατηρήσει το μονοπώλιο του Δημοσίου στην ανώτατη εκπαίδευση και να περιορίσει τον χώρο για νέες προσεγγίσεις και πειράματα στο σχολείο. Εχει φέρει τη ΔΕΗ στα γόνατα για να αποτρέψει το πραγματικό άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού. Εχει εξαπολύσει πόλεμο κατά μιας από τις πιο επιτυχημένες τεχνολογικές εταιρείες που ξεπήδησαν στα χρόνια της κρίσης, επειδή η δράση της ενοχλεί τη συντεχνία των οδηγών ταξί. Τα παραδείγματα είναι υπερβολικά πολλά για να χωρέσουν εδώ. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι αναπόδραστο: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προοδευτικός μόνο αν η πρόοδος ισοδυναμεί με τη συντήρηση του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων που συνεπάγεται.