Να εξηγήσει κάποιος στον Μανώλη Οθωνα του ΠΑΣΟΚ* πως όταν μιλούν οι τρίτοι γενικώς για «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στο κόμμα του και στον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή προσπαθεί να τους απορροφήσει, το εννοούν μεταφορικά. Θα έχει οπωσδήποτε ακούσει από το σχολείο, στο μάθημα των Νέων Ελληνικών, για τη μεταφορική χρήση του λόγου, για τις παρομοιώσεις κ.λπ., ελπίζω. Θα καταλάβει, λοιπόν, εάν κάποιος του εξηγήσει με ήρεμο τρόπο.
Ο Μ. Οθωνας, ίσως ο ακραιφνέστερος Γεννηματοφύλαξ εκεί μέσα, θύμωσε πάρα πολύ με τον Χρ. Βερναρδάκη του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο τελευταίος, με προφανή τη διάθεση να προβοκάρει το ΠΑΣΟΚ, προέβλεψε ότι θα δυσκολευτεί να μπει στην επόμενη Βουλή. Ο Οθων ένιωσε την αντρίλα μέσα του να του ανεβαίνει ώς το κεφάλι και να τον πνίγει! Ισως κιόλας, ποιος να ξέρει, θυμήθηκε τη βαριά ιστορική κληρονομιά του ονόματός του! Θυμήθηκε ποιος ήταν ο Οθων ο Μέγας, ο ένδοξος Γερμανός αυτοκράτωρ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ξέσπασε λοιπόν και, με φωνή βροντώδη, ελπίζω, είπε τα εξής χαριτωμένα: «Απευθύνω μία δημόσια πρόσκληση-πρόκληση. Ας διαλέξει ο κ. Τσίπρας όποια πόλη της Ελλάδος θέλει, όποια μέρα και όποια ώρα θέλει, να κάνουμε δύο παράλληλες και ταυτόχρονες εκδηλώσεις. Μία του Κινήματος Αλλαγής με ομιλήτρια τη Φώφη Γεννηματά και μία των ΣΥΡΙΖΑ-Ακροδεξιών-Γυρολόγων με ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα. Να μετρήσουμε την προσέλευση του κόσμου και μετά ξανασυζητάμε».
Δεν θα το κρύψω ότι, προσωπικά, πολύ θα μου άρεσε να το δω να συμβαίνει. Αλλά όταν συλλογίζομαι τις ζημίες και τις παράπλευρες απώλειες, καταλαβαίνω ότι δεν είναι ρεαλιστικό. Να προτείνω, λοιπόν, κάτι άλλο: γυμνοί από τη μέση και πάνω και αλειμμένοι με λάδι, όπως θα το έλεγε ένας φίλος μου ο οποίος πρόλαβε τους πεχλιβάνηδες στη Μακεδονία. Καλύτερα μάλλον, γιατί οι εποχές άλλαξαν, γυμνοί και από τη μέση και κάτω, κλεισμένοι σε κλουβί. Με στριπτιτζούδες να παρελαύνουν γύρω από το κλουβί ανάμεσα σε κάθε γύρο…
Εύγε, πάντως! Διότι, μέχρι στιγμής, η «πρόταση-πρόσκληση» του Μ. Οθωνα αυτή ήταν η καλύτερη ιδέα που διατυπώθηκε δημοσίως για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Ετους Ανδρέα Παπανδρέου. Περιέχει μουσική, κίνηση, χορό, πλήθη κομπάρσων, τα πάντα. Και έχει αβέβαιη έκβαση, ανοιχτό τέλος. Θα είναι κάτι σαν σύγχρονη πρωτοποριακή όπερα, εάν η μουσική επιμέλεια είναι προσεγμένη.
*: Χρησιμοποιώ την ιστορική και πατροπαράδοτη ονομασία του κινήματος, διότι το αστείο με το ΚΙΝΑΛ έχει τελειώσει, νομίζω.
Δεύτερη ματιά
Εχω την εντύπωση ότι λίγο αδικούμε τον υφυπουργό Εργασίας Τ. Πετρόπουλο. Δεν μπορεί να είναι τόσο γελοίος ο άνθρωπος, ώστε να κάνει κήρυγμα σε παιδάκια του Δημοτικού! Οχι, το λέω κατηγορηματικά, διότι δεν μπορώ να δεχθώ, δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι κάποιος, έστω και συριζαίος, μπορεί να καλωσορίζει στη Βουλή παιδιά του Δημοτικού και στα σοβαρά να τους ζητάει να θυμούνται ότι μέχρι να έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία οι άνθρωποι στην Ελλάδα έτρωγαν από τα σκουπίδια, έτρωγαν γάτες και σκύλους, οι θάνατοι και οι αυτοκτονίες είχαν εκτοξευθεί. Μόνον ο τέλειος Καραγκιόζης μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σε παιδιά και έχω την ακράδαντη βεβαιότητα ότι ο Τ. Πετρόπουλος είναι κάθε άλλο παρά αυτό. Δικηγόρος και υφυπουργός, είναι κατά τεκμήριο ένας σοβαρός άνθρωπος. Επομένως, κάτι άλλο θα συνέβη.
Θα σας πω τι. Ηλθε σε πλήρη αμηχανία με τα παιδιά. Κόμπλαρε τελείως – πώς το λένε; Συμβαίνει αυτό, ξέρετε, σε κάποιους. Είδε παιδιά του Δημοτικού, τα έχασε ο άνθρωπος, ήθελε να δείξει φιλόξενος και άρχισε να τους λέει ένα παραμυθάκι, με δράκους, ιππότες και τα συναφή. Δεν έχει καταλάβει ότι στην εποχή του Ιντερνετ τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα…
Το προτέρημά του
Εγώ το έλεγα πάντα για το ψηλό, φαλακρό παιδί, που έχει ο Τσίπρας για να τον εκπροσωπεί στην Κομισιόν. Για να έχει φτάσει αυτός τόσο ψηλά, έλεγα, σε κάτι θα υπερτερεί. Κάτι θα έχει που τον κάνει ξεχωριστό, δεν μπορεί! Χθες που ήλθε στην Αθήνα και τον άκουσα να διαπιστώνει «εξαιρετική πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις» (!) και, επίσης, να δηλώνει πόσο θέλει να ελπίζει ότι θα εκταμιευθεί τον Μάρτιο το ένα δισεκατομμύριο από τις επιστροφές των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα, κατάλαβα σε τι υπερτερεί. Ελπίζω μόνο να σφουγγάρισαν καλά μετά την αποχώρησή του, για να μη γλιστρήσει κανένας άνθρωπος και σπάσει τίποτα…
Ο,τι πείτε
Ο Γιάννης Ραγκούσης –και μη γελάτε, προειδοποιώ, γιατί είναι θέμα υγείας– διαπιστώνει ότι «αυτό που ζούμε (σ.σ.: σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι αντίστοιχο της Μεταπολίτευσης του 1974». Πρόσθεσε, ευτυχώς, και ένα «τηρουμένων των αναλογιών». Αλλά ποιες αναλογίες με τέτοιες συγκρίσεις; Ας μου επιτραπεί να πω ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι μάλλον η πλήρης κατάρρευση των κρατικών δομών Ψυχικής Υγείας…