«O Jazz FΜ ήταν ένα πείσμα του Κώστα Γιαννουλόπουλου. Εμείς οι παλιοί ερασιτέχνες του ελληνικού ραδιοφώνου είχαμε κερδίσει με μάχες τη συχνότητα του Ηχώ FΜ, και κάθε τόσο με έπαιρνε και μου έλεγε: Ρε Ιλάν, δεν ονειρεύεσαι να φτιάξουμε έναν Jazz FΜ;».
Ο Jazz FΜ υπήρξε το προϊόν ενός ωραίου ονείρου, μόνον που το συγκεκριμένο όνειρο μοιράστηκαν τότε πολλοί άνθρωποι. Η παραπάνω φράση ακούγεται στο πρώτο λεπτό του ντοκιμαντέρ του Μελέτη Μοίρα «Diamonds in The Night Sky», αυτό στο οποίο αμέσως μετά τον τίτλο «περνάει» η φράση «Η μουσική είναι ο μοναδικός σου φίλος μέχρι το τέλος», ενώ ακούγεται ο ήχος από τα παράσιτα των ερτζιανών. Ο Ιλάν Σολομών, από τους βασικούς συντελεστές του συγκεκριμένου ραδιοφωνικού σταθμού, φορώντας τα πάντοτε σκούρα γυαλιά του, πιάνει την ιστορία από την αρχή. Ηταν κάποτε, τον πρώτο χρόνο της δεκαετίας του 1990, ένας ραδιοφωνικός σταθμός που ποτέ δεν ξεχάστηκε. Που είχε ένα σπουδαίο διευθυντή, τον «δάσκαλο» Κώστα Γιαννουλόπουλο –φυσιογνωμία του ραδιοφώνου, βαθύ γνώστη της μουσικής, προσωπικότητα πληθωρική με άποψη και ενθουσιασμό– και μια ομάδα συνεργατών-παραγωγών οι οποίοι για την τζαζ τα έδιναν όλα. Που απέκτησε φανατικούς ακροατές. Που έδειξε πώς γίνεται το καλό ραδιόφωνο. Που καλλιέργησε τη μουσική μας κουλτούρα. Που δημιούργησε κοινό για ένα είδος το οποίο μέχρι τότε εθεωρείτο «ειδικό». Που συνέβαλε στο να φτιαχτεί μια ανάλογη ελληνική μουσική σκηνή και έδωσε δύναμη στους μουσικούς να συνεχίσουν να παίζουν ό,τι αγαπούσαν. Που «έπεισε» τις δισκογραφικές εταιρείες να τους δώσουν μια ευκαιρία.
Αυτήν ακριβώς την ιστορία διηγείται το ντοκιμαντέρ «Diamonds in The Night Sky» του Μοίρα, του νεαρότερου τότε μουσικού παραγωγού του σταθμού, που δούλεψε εκεί για δύο χρόνια, από το 1995 έως το 1996. «Με είχαν υπό την προστασία τους, με τρέχανε στα δισκάδικα και στα βιβλιοπωλεία, κι εγώ τους ακολουθούσα θαυμάζοντας», λέει ο σκηνοθέτης, ο τότε μικρός που ήταν dj και διάλεγε κομμάτια με «μαύρο» ήχο. Οταν όλα τελείωσαν, δεν επέστρεψε στο ραδιόφωνο, αλλά ποτέ δεν άφησε τη μουσική. Τα τελευταία χρόνια, επιστρατεύοντας τις κινηματογραφικές του γνώσεις, ασχολείται με το σινεμά φτιάχνοντας ταινίες μικρού μήκους. Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι η πρώτη του ταινία μεγάλης διάρκειας και δημιουργήθηκε για να απαντήσει στη νοσταλγία του και στο ερώτημα «τι είχε αυτός ο σταθμός και δεν μπορούμε να τον ξεχάσουμε;».
Ο Jazz FΜ 102,4 δημιουργήθηκε και έζησε στο ωραίο περιβάλλον της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Μετεξέλιξη του ερασιτεχνικού Star Radio 92.4, έμεινε «στον αέρα» 5 χρόνια, ξεκινώντας από τη νυχτερινή ζώνη, η οποία του ταίριαζε εξαιρετικά, ιδιαίτερα στα πρώτα του βήματα. Στη συνέχεια έγινε 24ωρος, αλλά παρέμεινε εξίσου ενδιαφέρων. Ολοι οι μύθοι της «μαύρης» μουσικής, όπως και η κινηματογραφική γοητεία της, άρχισαν τότε να εξαπλώνονται στην πόλη, από τον σταθμό που εξέπεμπε από ένα υπόγειο στον Βύρωνα και που για ηχομόνωση είχε αυγουλιέρες, και όλοι όσοι εργάζονταν εκεί δεν αμείφθηκαν ποτέ ούτε με μια δραχμή. Ηταν ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος, ο Ζακ Σαμουήλ, ο Σταύρος Μούτσελος, ο Βασίλης Σταματίου, ο Σάκης Τσιτομενέας και άλλοι ακόμη.
«Απλά πήγαιναν όλοι για τη μουσική, για την κατάσταση, για την ψυχή. Ηταν η ζωντανή απόδειξη της δύναμης της παρέας».
Το ντοκιμαντέρ «Diamonds in The Night Sky» κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (1-10/3) στις 7/3, στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης».