Στη Βαβέλ των τροφίμων

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πρόσφατα ταξίδεψα στο Βερολίνο, προσκεκλημένη από τη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας στο πρόγραμμα επισκεπτών που διεξάγει το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών. Είχαν καλέσει είκοσι ανθρώπους από όλο τον κόσμο, από την Ακτή Ελεφαντοστού και το Τέξας, από τη Φινλανδία, την Ουκρανία και την Αργεντινή, με σκοπό να επισκεφτούμε τη μεγάλη αγροδιατροφική και περιβαλλοντική έκθεση International Green Week, που διοργανώνεται στη Γερμανία από το 1926 και αφορά επαγγελματίες και καταναλωτές. Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, περισσότεροι από 1.700 εκθέτες από 60 χώρες παρουσίασαν περίπου 34.000 προϊόντα. Από τη μία πλευρά κοπάδια από αγελάδες γαλακτοπαραγωγής και από την άλλη οι Βερολινέζοι με τα παιδιά τους να ψωνίζουν μερικούς διαδρόμους παραπέρα τα στραγγιστά γιαούρτια του Βιοαγρού (μία από τις μόλις τέσσερις ελληνικές εταιρείες που συμμετείχαν). Θαύμασα την οργάνωση των Γερμανών. Οι περισσότεροι εκθέτες πουλούσαν τα προϊόντα τους σε χαμηλότερες τιμές από εκείνες της αγοράς, εκτός από τους Γάλλους, που σπάνια κάνουν έκπτωση. Οι Ιταλοί με παραγωγές-θεριά «τραγουδούσαν» την πραμάτεια τους (εδώ, πάντως, έφαγα τις πιο άνοστες ελιές, αλλά και ένα φανταστικό τυράκι, ωριμασμένο σε φύλλα συκιάς). Οι Ταϊλανδέζοι πουλούσαν ρύζι, λάδι για μασάζ και κολιέ από λουλούδια, τα «περίπτερά» τους χρωματιστά, σαν σε παζάρι της Μπανγκόκ.

Το Ιράν γέμισε έναν πάγκο με σαφράν, διαλαλώντας ότι είναι το καλύτερο του κόσμου. Το «εξωτικό» γάλα καμήλας από το Καζακστάν λίγοι το δοκίμασαν, λόγω της διακριτικής προσέγγισης των πωλητών. Ρόδια, μπακλαβάδες και λουκούμια στα τουρκικά περίπτερα με μετέφεραν αμέσως στην Ιστικλάλ της Πόλης. Η Φινλανδία παρουσίασε σιτηρά και αλκοόλ σε μπουτίκ παραγωγές, ενώ η Νορβηγία πρόβαλε προϊόντα ντελικατέσεν – με ενθουσιασμό στέλνουν χαιρετίσματα στον Ζαφείρη Τρικαλινό για το αυγοτάραχό του. Από τους ντροπαλούς Λάπωνες δοκίμασα μούρα αλλά και σνακ από αποξηραμένο τάρανδο! Σφιγμένη από απαξίωση, θύμωσα με τους Πορτογάλους που πουλούσαν καππαρόμηλα – λες και οι Κυκλάδες έχουν την αποκλειστικότητα. Ένιωθα περήφανη για τις μικρές, χεράτες παραγωγές μας, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι κι άλλοι έχουν. Και τις προβάλλουν καλύτερα από εμάς στις εκθέσεις τους. Θα χαιρόμουν να ξεναγήσω τους είκοσι ανθρώπους της αποστολής σε μια ελληνική ή αθηναϊκή αντίστοιχη «πράσινη εβδομάδα», με τα δικά μας διαμαντάκια της γαστρονομίας. Θα ήθελα να δοκιμάσει ο Τεξανός και ο Μεξικανός τις ελιές Θάσου, το γάλα γαϊδούρας από την Κρήτη, το χαβιάρι της Άρτας και τα σμέουρα του Μετσόβου. Αναζητώ τρόπους για να αλλάξουν οι εκθέσεις. Να γίνουν πιο εξωστρεφείς, με πλεονεκτήματα μακροπρόθεσμα, για το εμπόριο, για το περιβάλλον.

*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Φεβρουαρίου, τεύχος 154.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή