Χαλκείο πληροφοριών κατάντησε το Μέγαρο Μαξίμου. Καθημερινώς διοχετεύονται δήθεν πληροφορίες για περιστατικά, τα οποία όμως ούτε συνέβησαν ούτε πρόκειται να συμβούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουμε «σενάρια» αντί για «ειδήσεις». Τώρα και «μυστικά γκάλοπ». Σύμφωνα με κουστωδία υπουργών, από τον παιδιόθεν φαντασιόπληκτο κ. Βερναρδάκη μέχρι τον «ζαχαριαδικό» κυβερνητικό εκπρόσωπο, όλοι μαζί διαδηλώνουν την πίστη τους σε ανύπαρκτες «μυστικές» μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Οπερ και το ερώτημα: αν πράγματι πιστεύουν ότι διατηρούν την πλειοψηφία, γιατί δεν κάνουν αμέσως τις εκλογές; Γιατί δεν επιβεβαιώνει ο κ. Τσίπρας τις φήμες περί τη 14η/21η Απριλίου ή κάποια άλλη κοντινή ημερομηνία, μέχρι την 26η Μαΐου, όταν θα πάψουν να υπάρχουν μυστικές «μετρήσεις», οπότε θα μιλήσει ο λαός;
Συναφές ερώτημα: αφού μας λένε ότι οι «μυστικές» μετρήσεις είναι θετικές (που σημαίνει, βεβαίως, πως μέχρι τώρα ήταν αρνητικές…) και αφού, επιπροσθέτως, διαβεβαιώνουν ο ένας τον άλλο ότι θα βελτιώνονται μέχρι το φθινόπωρο, γιατί δεν υπάρχει ούτε μία πρόβλεψη για την επόμενη μέρα;
Παραδοξότητα; Οχι ακριβώς. Πολύ πιο απλά, έχουμε κυβέρνηση που αποφεύγει να μιλήσει για τα πεπραγμένα της κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2015. Αποφεύγουν να υπερασπιστούν το «έργο» Τσίπρα κατά το διάστημα του αχρείαστου τρίτου μνημονίου (Αύγουστος 2015-2018). Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι «κάνουν τουμπεκί» όταν πρόκειται για τα μεταμνημονιακά μέτρα και τις άλλες ασήκωτες υποχρεώσεις που ψήφισαν (μαζί με τον κ. Καμμένο), ενώ είναι τα μόνα στοιχεία πολιτικής που θα εφαρμοστούν εφόσον οι μυστικές «μετρήσεις» ήθελαν επιβεβαιωθούν.
Ημαρτον! Είναι κουραστικό να ασχολείται κανείς με τις πολιτικές ονειρώξεις του κ. Βερναρδάκη και άλλων παρατρεχάμενων λεγεωναρίων του Μαξίμου την ώρα που ο τόπος χάνει συνεχώς έδαφος έναντι των άλλων ανταγωνιστριών χωρών εντός και εκτός της Ευρωζώνης. Αν οι πολίτες δεν αντιληφθούν το διακύβευμα της αμέσως προσεχούς κάλπης, αυτής που θα στηθεί την 26η Μαΐου για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και δεν δώσουν εντολή αλλαγής πορείας, στροφής στην πραγματική οικονομία, εμπιστοσύνης στα ελληνικά χέρια και δημιουργικής αισιοδοξίας, η Ελλάδα θα χάσει κι άλλη δεκαετία.
Αν μία δεκαετία χάθηκε λόγω της κρίσης, αλλά και –ας μην το ξεχνάμε– των λανθασμένων πολιτικών επιλογών μας, η απώλεια και αυτής της δεκαετίας θα είναι μοιραία. Αν οι γείτονες συνεχίσουν να προσπαθούν «καπιταλιστικά» όσο εμείς προσκυνάμε ένα σοβιετικού τύπου κομματικό κράτος, η Ελλάδα θα βρεθεί κάτω και από τη Βουλγαρία.