Είμαστε και εμείς μέτοχοι στην αρρώστια

Είμαστε και εμείς μέτοχοι στην αρρώστια

4' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις 23 Ιουλίου του 2018 συνέβη η μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας. Η φονική πυρκαγιά στο Μάτι προκάλεσε το θάνατο 100 ανθρώπων, τον τραυματισμό δεκάδων άλλων και την καταστροφή χιλιάδων περιουσιών. Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτή την εθνική καταστροφή αποτέλεσε κατά τη δική μου γνώμη ένα κομβικό σημείο για τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας. Μετά από το Μάτι, κανένας δεν είχε πια δικαιολογία. Παρακολουθώντας άναυδοι την αποκρουστική παράσταση ανευθυνότητας κι απανθρωπιάς εκείνες τις ημέρες, καταλάβαμε όλοι, ακόμα και οι πιο αφελείς και οι εύπιστοι. Οι μάσκες έπεσαν, τα πραγματικά πρόσωπα αποκαλύφθηκαν, όπως συνήθως συμβαίνει όταν προκύπτουν συνθήκες έκτακτες ή, για να το πούμε αλλιώς, όταν συμβαίνει “μια στραβή στη βάρδια”. Ήταν και είναι εξαιρετικά σημαντικό και ενδιαφέρον το πόσο μικρή επίπτωση είχε αυτό το κομβικό σημείο στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας. Αλλά όχι αναπάντεχο.

Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στη δημοσιότητα το πόρισμα των εισαγγελέων για την τραγωδία, και στα συμπεράσματά του περιγράφεται εξαιρετικά γλαφυρά αυτό που μπορεί να αποκαλέσει κανείς “η πραγματική Ελλάδα”: ένα μπάχαλο, δημιουργημένο από (και για) αντικοινωνικούς πολίτες που επιβιώνουν κατά τύχη. 

Η ανικανότητα και η ασυνεννοησία, οι δυσλειτουργίες και οι ανεπάρκειες που περιγράφονται στο ιστορικό αυτό πόρισμα, φυσικά, δεν πρωτοεμφανίστηκαν στις 23 Ιουλίου του 2018 στο Μάτι. Υπάρχουν κάθε μέρα, τις βλέπουμε παντού. Εκείνη την τραγική ημέρα ζήσαμε μια καθολική αποτυχία του συστήματος, το οποίο όμως είναι διαχρονικά σάπιο. Ανίκανοι, αδιάφοροι και ανεκπαίδευτοι διοικούνται από ανίκανους, αδιάφορους και ανεκπαίδευτους που διορίζονται από ανίκανους, αδιάφορους και ανεκπαίδευτους που ψηφίζονται από ανίκανους, αδιάφορους και ανεκπαίδευτους. Έτσι γινόταν πάντα.

Σε όλη αυτή την αλυσίδα ανικανότητας υπάρχουν, φυσικά, λαμπρές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Παντού, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, ακόμα και μέσα σε αυτή την κυβέρνηση σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν τέτοιες φωτεινές εξαιρέσεις, ικανοί και υπεύθυνοι άνθρωποι με δεξιότητες, κατάρτιση και επαγγελματισμό. Αυτοί σχεδόν πάντα βρίσκονται σε λάθος θέση, σχεδόν πάντα περιστοιχίζονται από άσχετους, σχεδόν πάντα αναγκάζονται να κάνουν εκπτώσεις στις αξίες, τις προσδοκίες και την αισθητική τους για να επιβιώσουν και σχεδόν ποτέ δεν αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε από ανίκανους και αστοιχείωτους προϊστάμενους και από ένα αρτηριοσκληρωτικό και σάπιο "σύστημα". Υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι, είναι εξαίρεση και ως τέτοια επιβεβαιώνουν τον κανόνα απόλυτα, και έτσι κόσμος καίγεται.

Αυτή την κατάσταση δεν τη δημιούργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, βεβαίως. Είναι διαχρονική. Η σημερινή κυβέρνηση την τελειοποίησε, καθώς η κουλτούρα διοίκησης που επικρατεί στη συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνητικών δομών είναι, σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν δει από πρώτο χέρι πώς λειτούργησαν αρκετές πρόσφατες κυβερνήσεις, η χειρότερη και η πιο ερασιτεχνική που έχει περάσει ποτέ. Αλλά η τυραννία της μετριότητας και της ανευθυνότητας στη λειτουργία του κράτους επικρατεί λίγο-πολύ από την ίδρυση του κράτους. Κι επικρατεί επειδή εμείς, "η πραγματική Ελλάδα", έτσι τη θέλουμε.

Για τα τραγικά λάθη στο Μάτι, αλλά και για όλες τις μικρές ή μεγάλες δυσλειτουργίες του προβληματικού μας κράτους κανείς δεν λογοδοτεί, κανένας δεν υφίσταται συνέπειες, πέρα από μεμονωμένες θεατρικές παραιτήσεις πολύ καθυστερημένα, αφού πρώτα έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια και αφού πρώτα η κατακραυγή ξεπεράσει μια κρίσιμη μάζα. Άνθρωποι πεθαίνουν από την ολιγωρία και τα λάθη, αλλά η πρώτη προτεραιότητα του ελληνικού συστήματος είναι το κουκούλωμα, η αποποίηση της ευθύνης, η απόδοσή της στον άνεμο, σε φανταστικούς εμπρηστές, στην κλιματική αλλαγή και -στην αποθέωση του αμοραλισμού και της παλιανθρωπιάς-, στα ίδια τα θύματα. Αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το σύμπτωμα. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα φαινόμενα δεν απασχολούν εμάς, τους πολίτες, τους ψηφοφόρους. Δεν μας νοιάζει αρκετά. Δεν μας ενδιαφέρει να τα αλλάξουμε.

Οι συγγενείς των θυμάτων θυμούνται (μήνες μετά παλεύουν με το κράτος-μπάχαλο για άδειες ώστε να ξαναχτίσουν, μάταια) αλλά οι υπόλοιποι πολίτες, αυτοί που συγκινούνται πρόσκαιρα και προσφέρουν νερά και ρούχα σε αγαθοεργίες τις πρώτες λίγες εβδομάδες, μετά το ξεχνούν. Προχωρούν και σκέφτονται και ψηφίζουν σα να μη συμβαίνει τίποτε.  Η Ρένα Δούρου είναι πάλι υποψήφια. Το 1/4 των ψηφοφόρων δηλώνουν στους δημοσκόπους ότι στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Οι αστοχίες και οι δυσλειτουργίες που περιγράφονται στο πόρισμα, οι συγκλονιστικές, πραγματικές ευθύνες πραγματικών ανθρώπων, αιρετών και διορισμένων, που οδήγησαν στο χαμό εκατό συμπολιτών μας δεν τους απασχολούν καθόλου, δεν είναι κάτι που κρίνουν σημαντικό, σε βαθμό, έστω, που να επηρεάσει την πολιτική τους συμπεριφορά. Θεωρούν ότι καλώς είναι έτσι τα πράγματα, χωρίς να ανησυχούν καν για το αν η επόμενη θεομηνία ή καταστροφή, η επόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η επόμενη “στραβή στη βάρδια” που θα απαιτήσει την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για να προστατεύσει πολίτες, θα συμβεί στο δικό τους σπίτι, στη δική τους οικογένεια.

Και πολλοί επιπλέον αυτού του 1/4 του εκλογικού σώματος επίσης δεν έχουν τέτοιες προτεραιότητες και δεν αποφασίζουν με τέτοια κριτήρια. Η πλειοψηφία των Ελλήνων ανέχονται, αποδέχονται η και ευθαρσώς εγκρίνουν αυτή την αλυσίδα ανικανότητας. Πολλοί συμμετέχουν σ' αυτή. Πολλοί απλά θεωρούν την αλλαγή αδύνατη, έχουν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα και κάθε ίχνος εμπιστοσύνης απέναντι σε οποιονδήποτε άλλο (θεσμό, συμπολίτη) γύρω τους και απλά ψηφίζουν όποιον εξυπηρετεί κάποιο άμεσο οικονομικό τους συμφέρον.

Κι έτσι σήμερα πρακτικές εξετάσεις για τα διπλώματα οδήγησης δεν γίνονται στην Ελλάδα, επειδή δεν έχει προβλεφθεί ένα ασφαλιστικό καθεστώς για τους υποψήφιους οδηγούς όταν θα δοκιμάζουν το παρκάρισμα κατά τη διαδικασία της νέου τύπου εξέτασης, κι έτσι οι δημόσιοι υπαλλήλοι κάνουν στάση εργασίας για τη μέρα της γυναίκας επειδή πέφτει Παρασκευή πριν από τριήμερο, και κανένας μας δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει τίποτε από όλα αυτά.

Δεν φταίνε οι πολιτικοί γι' αυτό. Δεν φταίνε οι κυβερνήσεις για το Μάτι.  Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι το σύμπτωμα. Εμείς είμαστε η αρρώστια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή