Ο ποταμός Γενισέι πηγάζει από τη Μογγολία και ανηφορίζει προς τα βόρεια, κόβει τη Ρωσία στη μέση –μια γραμμή κάθετη στον χάρτη– και εκβάλλει στη Θάλασσα του Καρά, στον Αρκτικό Ωκεανό. Τους μήνες του χειμώνα, βέβαια, ο ποταμός παγώνει. Και, παρά τις δειλές ακτίνες του ήλιου, που περισσότερο υπονοούνται κάποιες ώρες της ημέρας, ο Γενισέι παραμένει παγωμένος μέχρι και τον Απρίλιο. Εξ ου και το αυτοκίνητο.
Σε αυτές τις αχανείς εκτάσεις της Ρωσίας, οι οδηγοί συχνά επιλέγουν αυτή την κρυστάλλινη οδό. Ο πάγος (το πάχος του οποίου φτάνει τα δύο μέτρα) υποτίθεται ότι αντέχει μέχρι και είκοσι τόνους, και έτσι υπερφορτωμένα φορτηγά καταφέρνουν να φτάσουν σε απομακρυσμένες περιοχές της Σιβηρίας, μεταφέροντας τις προμήθειες του χειμώνα.
Η εικόνα μάς προκαλεί να αναλογιστούμε τις δυσκολίες της ζωής σε ένα τέτοιο μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, αλλά και να θαυμάσουμε την ομορφιά του απόκοσμου, του σπάνιου, του αδιανόητου.