Το κορίτσι από τη Ρουμανία που άγγιξε το τέλειο

Το κορίτσι από τη Ρουμανία που άγγιξε το τέλειο

3' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το 1976, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, γράφτηκε ιστορία. Ενα δεκατετράχρονο κορίτσι από τη Ρουμανία (χώρα εν πολλοίς άγνωστη τότε στις διεθνείς αθλητικές αρένες) χρειάστηκε μόλις είκοσι δευτερόλεπτα για να περάσει στα χείλη όλων το όνομά της. Μέσα σε αυτά τα είκοσι δευτερόλεπτα, η μικρόσωμη, μελαγχολική αθλήτρια έγινε η πρώτη της ενόργανης γυμναστικής που βραβεύθηκε με το τέλειο 10 από τους κριτές.

Οπως έχει γραφεί, η εμφάνισή της άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο τα κορίτσια αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους. Με το πέρασμα του χρόνου, έγιναν γνωστές και οι τρομακτικές ιστορίες της μικρής Νάντιας στη Ρουμανία της παντοκυριαρχίας της οικογένειας Τσαουσέσκου, όπως βέβαια και η μυθιστορηματική απόδρασή της στη Δύση. 

Η μυθιστορηματική βιογραφία «Η μικρή κομμουνίστρια που δεν χαμογελούσε ποτέ» (μτφρ. Καρολίνα Μέρμηγκα) από τη Βουλγάρα Λόλα Λαφόν τιμήθηκε με πολλά βραβεία και συνδυάζει πραγματικά γεγονότα, μυθοπλασία και δημιουργική ιστοριογραφία. Οπως γράφει η συγγραφέας: «Δέχομαι, στο πλαίσιο της αναζήτησής μου για μαρτυρίες που θα με βοηθήσουν να γράψω αυτό το βιβλίο, δεκάδες γράμματα και ακόμα περισσότερα μέιλ των φαν της Νάντιας Κ. Οι περισσότερες απ’ αυτές τις γυναίκες είναι σαραντάρες, αλλά και άλλες, πολύ νέες, δεν την είχαν καν δει τότε στο Μόντρεαλ. Ομως όλες θυμούνται το σοκ: την τεράστια έκπληξη όταν η Νάντια Κ. τίναξε στον αέρα τους υπολογιστές. Η Νάντια Κ. δεν χαμογελά ποτέ, δεν λέει ποτέ ευχαριστώ, δεν χαρίζει στους μεγάλους που την εκλιπαρούν ούτε ένα βλέμμα. Σωπαίνει, απόμακρη και συγκεντρωμένη, περιτριγυρισμένη από ενήλικες με πανωφόρια, αλλόκοτους καθηγητές της ενόργανης που τη συγχαίρουν με σεβασμό. Η Νάντια Κ. έρχεται από μια χώρα που κανένας δεν ήξερε, ούτε καν οι γονείς τους, προτού την αποκαλύψει η τηλεόραση. Εκείνο το καλοκαίρι του 1976, ενώ τα αγόρια έχουν όλα στα δωμάτιά τους το πόστερ της Φάρα Φόσετ με τους ηλιοκαμένους της μηρούς μισάνοιχτους κάτω από το κεχριμπαρένιο της μαγιό, σαν ζεστή προσφορά, τα κοριτσάκια κολλάνε με πινέζες τη φωτογραφία της Νάντια Κ.».

Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε διεθνώς μια συναρπαστική αφήγηση αλλά και «ταυτόχρονα ένας στοχασμός πάνω στην υποκρισία των πολιτικών συστημάτων, τη ζωή στην κομμουνιστική Ρουμανία, αλλά και τη θέση των γυναικών και τον βαθμό ανεξαρτησίας που μπορούν να έχουν, ακόμα και σε ό, τι αφορά το ίδιο τους το σώμα».

Η «Μικρή κομμουνίστρια που δεν χαμογελούσε ποτέ» κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Μελάνι. Σήμερα η «Κ» προδημοσιεύει χαρακτηριστικά αποσπάσματα. 

Προδημοσίευση

«Ο ήχος του βίντεο ακούγεται πειραγμένος. Σαν να έχουν δυναμώσει το τρίξιμο των ζυγών, πάνω στους οποίους πέφτει και χτυπιέται η μικρή με ακρίβεια εκατοστόμετρου. Σαν να πρόσθεσαν και ηχώ για να υπερτονίσουν την αγωνία με την οποία το σώμα της στριφογυρίζει γύρω τους. Σφίγγει τα χείλη της από την προσπάθεια, αφήνει το ζυγό, στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό της, τον ξαναπιάνει: οι ώμοι της μόλις που τρεμουλιάζουν ελάχιστα. Μένει μια στιγμή ακίνητη ισορροπώντας πάνω στα χέρια της, ψηλά: γίνεται τρίγωνο, γίνεται κινητό παραλληλόγραμμο, μετά ισοσκελές, μετά ένα γιώτα, μια γραμμή σιωπής με κομμένη την ανάσα – και η άσκηση γεωμετρίας τελείωσε. Και τώρα το φινάλε: η πλάτη της στρογγυλεύει και τα γόνατά της έρχονται κάτω από το σαγόνι της για ένα επικίνδυνο διπλό άλμα που μόνο τα αγόρια πετυχαίνουν. Νομίζαμε λοιπόν ότι θα παρακολουθούσαμε την εξέλιξη μιας συλφίδας, αλλά να που η συλφίδα το μασάει το πρόγραμμα των αντρών, και τους αστράφτει και μιαν ανάποδη που δεν θα ξεχάσουν. Μια κραυγή, ένα ουρλιαχτό τρελής χαράς ξεσπά από τα στόματα των δεκαοχτώ χιλιάδων θεατών κι αποθεώνει τα άσπρα παπουτσάκια που προσγειώνονται σταθερά, γερά, ακλόνητα στο δάπεδο, χωρίς την παραμικρή ταλάντωση. Η πλάτη της ζωγραφίζει ένα τέλειο τόξο, τα δάχτυλά της πετάνε ψηλά, να γαργαλήσουν τον ουρανό, και χαιρετάει. Κι ενώ η Νάντια τρέχει προς τον Μπέλα που της ανοίγει την αγκαλιά του, ο υπολογιστής στέλνει και πάλι, στον φωτεινό πίνακα, εκείνο το βαθιά νυχτωμένο 1,00.

Τώρα κάνει πιρουέτες πάνω στη δοκό φωτισμένη από τις τρελαμένες πυγολαμπίδες των φλας – ένα τρεμάμενο φως κι η ίδια. Είναι σαν το παιδί αυτό να κρατάει την αναπνοή όλων. Ορμάει σε διπλό άλμα, στριφογυρίζει, προσγειώνεται, και μ’ ένα χτύπημα των δαχτύλων της τους απελευθερώνει. Και τότε, σαν κάποιος να πάτησε το κουμπί του ήχου που μέχρι τότε βρισκόταν σε σίγαση, το κοινό βοά με λατρεία κι ανακούφιση και όλοι τρέχουν προς τις αίθουσες του Τύπου, προς τα τηλέφωνα. Δέκα, Δέκα, γράψτε το, She’s perfect, τίτλος του Newsweek, Δεν έχει ξαναγίνει, Η τελειότητα ΥΠΑΡΧΕΙ. «Αν ψάχνετε για μία λέξη που να μπορεί να περιγράψει κάτι που είδατε και που ήταν τόσο ωραίο ώστε δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτό, πείτε ότι ήταν “Ναντιακό”», συμβουλεύει ένας δημοσιογράφος από το Κεμπέκ. Και οι κριτές αναγκάζονται να ζητήσουν από τον Μπέλα να τους εξηγήσει τι ήταν αυτό, αλήθεια, που έκανε η Νάντια, γιατί δεν πρόλαβαν να το δουν».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή