Η δηλητηριώδης ατμόσφαιρα που επικρατεί στον δημόσιο λόγο αφήνει λίγα περιθώρια για την εξέλιξη των επόμενων μηνών. Είναι απολύτως σαφές ότι η πόλωση ευνοεί τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. Η σύγκρουση είναι σκληρή και οι διαχωριστικές γραμμές ολοένα και πιο ορατές. Η Ν.Δ. προσπαθεί να επεκτείνει την παραδοσιακά ευρεία επιρροή της Κεντροδεξιάς στον μεσαίο χώρο και παράλληλα να μην έχει απώλειες στα δεξιά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη έχει σαφώς εκτείνει την επιρροή του στην Κεντροαριστερά, ενώ προσπαθεί να διατηρήσει και ένα αριστερό προφίλ, μετά τέσσερα χρόνια επιβολής σκληρής λιτότητας και εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών. Η εξ αριστερών πολιορκία του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχετικά εύκολη δουλειά για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς το κόμμα του ενσάρκωσε τον αριστερό, μεσογειακού τύπου, λαϊκισμό που οδήγησε τελικά το κόμμα του στην εξουσία. Προφανώς, αυτού του είδους τα κόμματα δεν ασκούν κάποια γοητεία. Με εξαίρεση, βέβαια, το ΚΚΕ, το οποίο αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία από μόνο του. Αν και η δουλειά του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την αντίθετη πλευρά του πολιτικού φάσματος είναι ελαφρώς δυσκολότερη, αυτό έχει να κάνει κυρίως με κόμματα και προσωπαγείς σχηματισμούς που έχουν κάποια τοπική επιρροή και στηρίζονται σε ακραία εθνικιστική ρητορική. Από αυτή την κατηγορία η Χρυσή Αυγή μάλλον εξαιρείται, καθώς φαίνεται να συλλέγει ψήφους διαμαρτυρίας δίχως ιδεολογικό πρόσημο.
Η μάχη, λοιπόν, γίνεται για τον κεντρώο χώρο, ακόμη και αν αυτός ελάχιστη ομοιότητα διατηρεί με τη μορφή που είχε πριν από δέκα χρόνια. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο μεσαίος χώρος θα συμπιεστεί ανάμεσα στους δύο βασικούς διεκδικητές της εξουσίας. Ερώτημα, λοιπόν, αποτελεί τι πρόκειται να διεκδικήσουν και, κυρίως, τι πρόκειται να καταφέρουν τα κόμματα που κατά κύριο λόγο αλιεύουν ψηφοφόρους στην Κεντροαριστερά ή στη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά. Οι προοπτικές μοιάζουν δυσοίωνες για τα συγκεκριμένα κόμματα, παρά τους κατά τόπους τακτικισμούς. Με αυτά τα δεδομένα είναι προφανές ότι τα μικρότερα κόμματα του μεσαίου χώρου θα πρέπει να παλέψουν για την είσοδό τους στη Βουλή. Υπό προϋποθέσεις, μπορεί να διαμορφωθεί μιαν ιδιάζουσα κατάσταση, με μικρά και μεσαία κόμματα που δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν ως κυβερνητικοί εταίροι. Εν ολίγοις, αν η Ν.Δ δεν επιτύχει αυτοδυναμία, τότε το πολιτικό σύστημα θα βρεθεί προ των ευθυνών του.