Στρατιωτικό κίνημα στη Χίο και τη Λέσβο, όπου είχε καταφύγει το κύριο τμήμα του ηττημένου ελληνικού στρατού της Μικράς Ασίας. Επικεφαλής του οι Νικ. Πλαστήρας, Στυλ. Γονατάς και Δημ. Φωκάς. Οι κινηματίες αποβιβάζονται στο Λαύριο και ζητούν την εκθρόνιση του Κωνσταντίνου, την παραίτηση της κυβέρνησης και τη διάλυση της Βουλής. Ο βασιλιάς παραιτείται υπέρ του διαδόχου Γεωργίου Β΄.
H «Κ» αναφέρει: «Από της χθες έπνευσεν εις την Ελλάδαν η πνοή ενός κινήματος. Είνε κίνημα στασιαστικόν, κίνημα ανταρσίας, ανατρεπτικόν κίνημα; Αι αξιώσεις, τας οποίας, πρώτας, έφερον μέχρι της ελληνικής πρωτευούσης οι πρωϊνοί άνεμοι, ήσαν αξιώσεις σκληρών θυσιών, αλλά προεβάλλοντο ως υπαγορεύσεις πατριωτισμού υπέρτατου. Παρά την σκληρότητα των αξιώσεων, το Κράτος ήλθεν ήδη από της εσπέρας της χθες εις συνεννόησιν προς το κίνημα» (14/9).
Ο Κονδύλης και ο Πλαστήρας (στο μέσον καθιστοί) τον χειμώνα του 1922 στην Εκάλη (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΕ, Εκδοτική Αθηνών).