Θυμίζει αυτό που λένε με απαξίωση οι 20άρηδες: «Ο,τι να ’ναι…». Μια κουβέντα της εποχής, που καθρεφτίζει εκείνη την περιοχή της ελληνικής πραγματικότητας όπου πολλά γίνονται στο πόδι.
Χθες, το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε αυτό που συζητιόταν εδώ και δύο μήνες. Δεν ανανεώθηκε η θητεία του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Στάθη Λιβαθινού που λήγει στις 29 Μαΐου, και για να χρυσωθεί το χάπι παρατάθηκε για δύο μόνο μήνες, έως το τέλος Ιουλίου, για να ολοκληρώσει το προγραμματισμένο έργο του. Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο στον οποίο δόθηκε τετράμηνη παράταση στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Μέχρι τότε μπορεί να έχουμε άλλη κυβέρνηση. Ομως αυτή θα έχει προλάβει να πάρει μαζί της εσπευσμένα δύο δοκιμασμένους διευθυντές πολιτιστικών οργανισμών.
Η κυρία Ζορμπά από την αρχή της θητείας της μίλησε για διαγωνισμούς. Στην πορεία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωράει το υπουργείο στην πλήρωση θέσεων ευθύνης «είτε με ανανέωση της πρώτης θητείας, όπου η αρμονική και επιτυχής λειτουργία έχει πραγματοποιηθεί, είτε με δημόσιες προκηρύξεις και όχι με τη μέθοδο του διορισμού». Θετική η εξαγγελία της, αφού όντως στις οργανωμένες κοινωνίες γίνονται διαγωνισμοί για να υπάρχει αξιοκρατία και διαφάνεια. Και θα ήταν θετικότερη, δίχως αυτή την αναφορά στην ανανέωση της πρώτης θητείας «όπου η αρμονική και επιτυχής λειτουργία έχει πραγματοποιηθεί». Διότι, βλέπετε, ζούμε στη χώρα όπου την «αρμονική λειτουργία» κρίνουν ακόμη ο υπουργός, οι συνδικαλιστές, ο κομματικός μηχανισμός, οι λαίμαργοι μνηστήρες που θέλουν και αυτοί να τακτοποιηθούν.
Αλλά και ένας σοβαρός διαγωνισμός θέλει οργάνωση και χρόνο, ειδικά στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας και των καθυστερήσεων. Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται μακρόπνοο σχεδιασμό, σαφείς προδιαγραφές (δεν είναι ίδιες όλες οι θέσεις), για όλους τους μεγάλους εποπτευόμενους φορείς, χωρίς εξαιρέσεις.
Για να υπάρχει συνέχεια. Διαφορετικά θα έχουμε τα μπαλώματα του ΕΜΣΤ, όπου καμία από τις υποψηφιότητες «δεν πληρούσε τα κριτήρια επιλογής». Και τώρα αναζητούνται υποψήφιοι εις την αλλοδαπήν. Αλλά πώς να έρθουν όταν βλέπουν πώς συμπεριφέρεται η εκάστοτε εξουσία;