Ο σεβασμός νεκρών, η θρησκεία, η καύση

Ο σεβασμός νεκρών, η θρησκεία, η καύση

Κύριε διευθυντά

Μετά παρέλευση πολλών ετών βρέθηκε υπουργός Περιβάλλοντος να υπογράψει κάτι το αυτονόητο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που σέβονται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η επιλογή της καύσης αντί της ταφής μετά θάνατον, κάτι που νομιμοποιήθηκε στη χώρα μας πριν από 13 χρόνια, χωρίς ωστόσο να έχουν δημιουργηθεί ακόμη οι σχετικές υποδομές. Για τους επικριτές έχω να πω τα εξής: 1. Δεν είναι υποχρεωτικό να θρησκεύεται  κανείς σε μια χώρα που υποτίθεται πως είναι ευρωπαϊκή και όχι Ιράν. 2. Τα κοιμητήρια ρυπαίνουν το περιβάλλον, τόσο από τα λουλούδια που σαπίζουν στους τάφους όσο και από τη σήψη των νεκρών και την κατείσδυση ομβρίων, με αποτέλεσμα τη μόλυνση υπόγειων υδροφορέων. 3. Η παραδοσιακή ταφή δεν συνιστά σεβασμό στον νεκρό διότι μετά τριετία ο δήμος ζητεί επιπλέον χρήματα για ενοίκιο τάφου, διαφορετικά γίνεται εκταφή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αντίθετα, τα σύγχρονα αποτεφρωτήρια διαθέτουν συστήματα προστασίας όπως ειδικά φίλτρα κατακράτησης τέφρας κ.λπ.

Οι χώροι που τα περιβάλλουν είναι καταπράσινοι. Σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι και αυτό θέμα προσωπικής επιλογής του καθενός, όπως η ονοματοδοσία εκτός βάπτισης και ο πολιτικός γάμος ή το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι σεβαστή η όποια θρησκεία, αλλά και αυτή να σέβεται όσους επιλέγουν διαφορετικό δρόμο, όντας ενήλικοι και ώριμοι να κρίνουν τα της ζωής τους και του θανάτου τους.

Σπυρος Γιακουμακης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή