Είμαστε όλοι παιδιά του ’60;

Είμαστε όλοι παιδιά του ’60;

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η νέα εκδοτική σειρά «Εθνικές κρίσεις» αποτελεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία της «Κ», καθώς επίσης εξαιρετική ευκαιρία αναψηλάφησης των συμπτωμάτων που έφεραν τόσους υψηλούς πυρετούς στη χώρα. Υποτίθεται ότι μελετώντας την Ιστορία αποκτάς εφόδια για το μέλλον. Είναι όμως έτσι;

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό· το μίσος που προκάλεσε το σφαγείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φαίνεται να είναι πάλι εδώ, σε διάφορες παραλλαγές, από την Αμερική και την Ευρώπη έως τη Νέα Ζηλανδία. Και αυτό μολονότι ο δυτικός κόσμος επιδόθηκε σε συστηματική μελέτη και έρευνα όλων των πτυχών πίσω από τον πόλεμο του 1939-45 (αν και στην Απω Ανατολή είχε ήδη ξεκινήσει μερικά χρόνια πριν, με την ιαπωνική εισβολή στην Κίνα, για να μη μνημονεύσουμε τον ισπανικό εμφύλιο). Ξέχασε ο κόσμος τι σημαίνει μίσος και τι φέρνει το μίσος; Ετσι φαίνεται.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, φαίνεται ότι επίσης έχουμε ξεχάσει τι καταστροφή μπορεί να φέρει ο εσωτερικός διχασμός, το εμφυλιακό μίσος. Ενδεικτικά, σε μεγάλο βαθμό η τραγωδία στη Μικρά Ασία οφείλεται (και) στον τραυματικό Εθνικό Διχασμό του 1915-17. Για τις εμφύλιες συγκρούσεις του 1943-49 και τις συμφορές που επέφεραν στη χώρα επί σειρά χρόνων, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Ωστόσο, στην εκδήλωση για την παρουσίαση της σειράς των βιβλίων της «Κ», στην κατάμεστη αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», την περασμένη Πέμπτη, ο ιστορικός Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, εκ των συγγραφέων της σειράς (και τακτικός συνεργάτης του κυριακάτικου ένθετου «Τέχνες και Γράμματα» της «Κ»), στάθηκε κυρίως στη δεκαετία του ’60.

«Οι διχασμοί του ’60 είναι τελείως διαφορετικοί από τους προηγούμενους», είπε στην ομιλία του, μεταξύ των άλλων. «Εκεί βρίσκουμε τα πρώτα σπέρματα του διπόλου Αριστεράς – Δεξιάς», πρόσθεσε, «όπως επίσης τότε εμφανίζονται για πρώτη φορά ο αντιαμερικανισμός –τον οποίο σήμερα έχουμε κάπως ξεχάσει–, η πίεση των ομάδων συμφερόντων, η ροπή της κοινωνίας προς την κατανάλωση, το μαζικό κυνήγι της κοινωνικής ανόδου. Είναι η δεκαετία της οποίας είμαστε όλοι παιδιά, είτε θέλουμε είτε όχι», κατέληξε.

Είμαστε λοιπόν όλοι «παιδιά του ’60»; Η αλήθεια είναι ότι συνηθίζουμε να αποδίδουμε τις κακοδαιμονίες του σήμερα στην εφιαλτική δεκαετία του ’40 και σε εκείνη του ’50 (με τη λεγόμενη «καχεκτική δημοκρατία») μεταπηδώντας έπειτα με ένα τεράστιο άλμα στη Μεταπολίτευση και πώς αυτή (και μόνον αυτή για ορισμένους) έφερε τη χώρα στην κρίση που τη μαστίζει δέκα χρόνια τώρα.

Ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και η επισήμανση του Δ. Π. Σωτηρόπουλου για την ιδιαίτερη σημασία των διχασμών της περιόδου 1960-67 επιβεβαιώνει, νομίζω, αυτή τη συνθετότητα των ζητημάτων. Και επιβεβαιώνει επίσης την επιτακτική ανάγκη μιας ευρείας συζήτησης πάνω στις επαναλαμβανόμενες τάσεις αποσταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Για να δούμε αν θα το πράξουμε. Και, κυρίως, αν επιτέλους συζητήσουμε για Ιστορία απαλλαγμένοι από την πάγια ροπή μας στην αγιοποίηση και στη δαιμονοποίηση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή