Το ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστικό, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι. Δυστυχώς δεν μπορεί να λεχθεί με διαφορετικό τρόπο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην πλατεία Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Δύο ζητιάνοι κάθονται δίπλα-δίπλα σε ένα πολύ καλό πέρασμα. Ο ένας κρατά έναν τεράστιο Σταυρό και ο άλλος κρατάει το Αστέρι του Δαυίδ. Οπως είναι ευνόητο οι περισσότεροι πιστοί, που κατά τεκμήριο είναι Χριστιανοί, αφήνουν τα χρήματά τους στον ζητιάνο με τον Σταυρό αγνοώντας επιδεικτικά τον άλλο. Ο Πάπας, ο οποίος έχει περάσει πολλές φορές από το ίδιο σημείο και έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει, σταμάτησε μπροστά στους ζητιάνους, κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, πλησίασε τον ζητιάνο με το Αστέρι του Δαυίδ και του είπε: «Τέκνον μου, δεν έχεις καταλάβει ότι στην πλατεία του Αγίου Πέτρου έρχονται κατά το πλείστον Χριστιανοί και έτσι δεν έχεις καμία τύχη στην ελεημοσύνη. Επιπλέον, πολλοί μπορεί να σε θεωρούν σαν πρόκληση και να δίνουν περισσότερα στον Χριστιανό ζητιάνο. Σου συστήνω να πας στην Piazza de Popolo όπου θα έχεις πολύ καλύτερες πιθανότητες να συγκεντρώσεις χρήματα». Τότε, ο ζητιάνος με το αστέρι έβαλε τα γέλια και γύρισε προς τον άλλο ζητιάνο λέγοντάς του: «Κοίτα Μωυσή, που ο Πάπας ήλθε να κάνει μαθήματα marketing σε εμάς τους αδελφούς Κοέν, που είμαστε ξεφτέρια στο marketing»!
Το ανέκδοτο αναδεικνύει ότι ακόμα και ο αλάθητος Πάπας, την πάτησε και δεν αντιλήφθηκε το έξυπνο κόλπο των αδελφών Κοέν. Πράγματι, είναι μεγάλη τέχνη το marketing. Δυστυχώς όμως δεν είναι πολλοί που το έχουν αντιληφθεί. Ειδικά οι πολιτικοί μας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται είναι απολύτως αληθινό γιατί το έζησα πρώτο χέρι. Αρχηγός μεγάλου κόμματος σε παλαιότερες εκλογές επείσθη από τα στελέχη του να προσλάβουν διεθνή εταιρεία συμβούλων για να τους βοηθήσουν στην καμπάνια τους. Οντως προσέλαβαν, έναντι σημαντικής αμοιβής, σοβαρότατη αμερικανική εταιρεία η οποία ειδικεύεται στο πολιτικό marketing. Η εταιρεία αφού μελέτησε την τρέχουσα πολιτική και οικονομική κατάσταση, κατέληξε σε μια πρόταση από 30 αρνητικά σημεία τα οποία με κανένα τρόπο δεν έπρεπε να θίγονται στην καμπάνια. Αφού έγινε η παρουσίαση των ευρημάτων στον αρχηγό, αυτός πήρε τον κατάλογο με τα 30 σημεία, τον πέταξε στα σκουπίδια και είπε το γνωστό ελληνικό απόφθεγμα: «Δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εγώ αφουγκράζομαι τον κόσμο». Φυσικά, έχασε τις εκλογές.
Τώρα, γιατί καταπιάστηκα με το θέμα; Απλούστατα γιατί ομολογώ ότι με τη στάση ορισμένων κομμάτων μου είναι αδύνατο να καταλάβω τη στρατηγική τους. Δεν ισχυρίζομαι με κανένα τρόπο ότι είμαι πολιτικός αναλυτής. Απλά πιστεύω ότι τα στοιχεία πάντα αναδεικνύουν την αλήθεια, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα ακολουθούμε το αξίωμα «όταν τα στοιχεία δεν συμφωνούν με την άποψή μας, τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία». Θα σας παραθέσω μερικά στοιχεία από τις εκλογικές αναμετρήσεις και είμαι απολύτως βέβαιος ότι και εσείς θα καταλήξετε αβίαστα στα ίδια συμπεράσματα.
Είναι όμως απαραίτητη μια διευκρίνιση. Εγραψα το άρθρο αυτό πριν από μερικές βδομάδες, θέλοντας να επισημάνω ότι η τακτική του ΚΙΝΑΛ να επιτίθεται στον Σύριζα και παράλληλα να ρίχνει και μερικές βολές προς τη Ν.Δ. για ξεκάρφωμα, ώστε να επαναβεβαιώνει το ακροατήριό του ότι απέχει εξίσου από τα άλλα δύο κόμματα, δεν θα το ωφελήσει. Ακόμα χειρότερα, μερικά στελέχη του ΚΙΝΑΛ μιλούσαν για συμπόρευση ή κάποιου άλλου είδους συνεργασία με τον Σύριζα, η οποία θα ήταν καταστροφική για το ΚΙΝΑΛ. Τα πρόσφατα γεγονότα με τις «γέφυρες» και την επίθεση φιλίας του Σύριζα προς το ΠΑΣΟΚ, επιβεβαίωσαν πλήρως τις προθέσεις του Σύριζα να λεηλατήσει το ΚΙΝΑΛ. Ευτυχώς φαίνεται ότι η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ αντιλήφθηκε ότι ο πραγματικός εχθρός του είναι μόνο ο Σύριζα και έτσι επικεντρώνεται πλέον μόνον εκεί.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009, έχουν γίνει τεκτονικές αλλαγές στα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. Σας θυμίζω τα αποτελέσματα των εκλογών εκείνων: ΠΑΣΟΚ 43,92%, Ν.Δ. 33,47% και ΣΥΝ 4,60%. Οι τελευταίες εκλογές που είχαμε ήταν τον Σεπτέμβριο του 2015. Ελάτε να δούμε τα αποτελέσματα αυτά: Σύριζα 35,46%, Ν.Δ. 28,09%, ΠΑΣΟΚ 6,29%, Ποτάμι 4,09%, ΑΝΕΛ 3,69% και Εν. Κεντρώων 3,44%. Απλή αριθμητική αναδεικνύει κάτι που όλοι υποψιαζόμαστε. Η Ν.Δ. συν ΑΝΕΛ κάνει 31,78% πολύ κοντά στο ποσοστό της Ν.Δ. για το 2009 (33,47%), ενώ όλοι οι άλλοι αθροίζουν στο 49,28%, πολύ κοντά στο άθροισμα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ το 2009, που ήταν 48,52%. Δηλαδή, το κόμμα που ουσιαστικά πλήρωσε την κρίση είναι το ΠΑΣΟΚ με κύριο ωφελημένο τον Σύριζα.
Αλλά εδώ είναι που αρχίζουν οι απορίες. Αφού είναι τόσο ξεκάθαρο ότι ο Σύριζα έχει λεηλατήσει χωρίς έλεος το ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ (η ΚΙΝΑΛ) δεν πολεμά με νύχια και με δόντια μόνο τον Σύριζα, αλλά όποτε επιτίθεται στον Σύριζα ρίχνει και μερικές βολές κατά της Ν.Δ.; Τι μπορεί να ελπίζει ότι θα κερδίσει από τον πόλεμο προς τη Ν.Δ. Απολύτως τίποτα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ο Σύριζα, με πολύ στενό μαρκάρισμα στους Ευρωσοσιαλιστές, προσπαθεί να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ στα όργανα αυτά. Δηλαδή, η προσπάθεια του Σύριζα είναι ολοφάνερη και μόνο η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει. Φαίνεται όμως, ότι υπάρχουν και στελέχη του ΚΙΝΑΛ που υποστηρίζουν φανερά μια συμμαχία Σύριζα – ΚΙΝΑΛ για να αντιμετωπίσουν με επιτυχία την επερχόμενη φιλελεύθερη θύελλα που θα σαρώσει τα πάντα! Αυτή η ιστορία μού θυμίζει τα λόγια ενός σοφού τραπεζίτη: «Αν πέσεις στο κρεβάτι με έναν ελέφαντα προκειμένου να κάνετε έρωτα και ο ελέφαντας κατά λάθος σε πλακώσει, δεν θα φταίει ο ελέφαντας αλλά εσύ». Πόσο δίκαιο είχε! Το ΚΙΝΑΛ αγωνίζεται να φτάσει σε διψήφιο ποσοστό και ο Σύριζα παρ’ όλα τα προβλήματά του, τις γκάφες του και τις ταρζανιές του εξακολουθεί να έχει ποσοστά της τάξεως του 20%. Ποιος λοιπόν θα ωφεληθεί από τη συγχώνευση; Υπάρχει όμως και η ιστορία. Ο Τσίπρας έχει χρησιμοποιήσει τους πάντες και όταν κρίνει ότι δεν του είναι πλέον χρήσιμοι τους εγκαταλείπει σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Πού είναι ο στενός συνεργάτης Λαφαζάνης, η μαχητική Κωνσταντοπούλου, το asset Βαρουφάκης, το αναγκαίο καλό Καμμένος, ο δραστήριος Κοτζιάς και ο απαραίτητος (για τις Πρέσπες) Θεοδωράκης; Ολοι κανιβαλισμένοι και διαλυμένοι ελέω Τσίπρα. Απορώ με τη στάση του ΚΙΝΑΛ. Δεν είναι δυνατόν να μη βλέπουν την κατάσταση αυτή και να επιδιώκουν συμπόρευση με τον Σύριζα! Μοιάζουν σαν τις γαλοπούλες που θέλουν τα Χριστούγεννα.
Ο ανασχηματισμός της 15ης Φεβρουαρίου 2019 έβαλε άλλα δύο στελέχη (ή κηπουρούς) του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Η προσπάθεια του Σύριζα να καλύψει τον χώρο του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ είναι ολοφάνερη. Τώρα ξύπνησαν στο ΚΙΝΑΛ και ξεσπάθωσαν λαύροι για την υπουργοποίηση των δύο «στελεχών». Κάπως αργά το κατάλαβαν. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το ΚΙΝΑΛ, εδώ και πολύ καιρό, θα έπρεπε να στρέψει όλα τα βέλη του εναντίον του Σύριζα, ώστε να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερους από τους παλαιούς ψηφοφόρους του. Θα πάω ένα βήμα παρακάτω. Το πραγματικό συμφέρον του ΠΑΣΟΚ είναι η συντριβή του Σύριζα στις επόμενες εκλογές. Εξηγούμαι. Αν στις επόμενες εκλογές ο Σύριζα διατηρήσει μια ελεγχόμενη διαφορά από τη Ν.Δ. (περίπου 10%) τότε θα παραμείνει ενωμένος γνωρίζοντας ότι νομοτελειακά στην Ελλάδα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάποια στιγμή θα διαδεχθεί το οποιοδήποτε κυβερνών κόμμα στην εξουσία. Αν όμως ο Σύριζα συντριβεί στις εκλογές τότε θα επικρατήσει η εσωστρέφεια και η μεγάλη αρρώστια των κομμουνιστών: Η διάσπαση. Ο Σύριζα μπορεί να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του ΚΙΝΑΛ: Μια αυτοδύναμη Ν.Δ. και ένας αποδεκατισμένος Σύριζα. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ξανακερδίσει τον δικό του χώρο και να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και είναι λάθος ο διμέτωπος αγώνας: κόντρα στον Σύριζα και κόντρα στη Ν.Δ. Ο κόσμος θέλει ξεκάθαρα μηνύματα και ξεκάθαρες θέσεις, όχι ετεροπροσδιορισμούς!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.