Υπάρχει ένας μεγάλος λεκές στον χάρτη της δημοκρατίας. Είναι ίδιον των καιρών μας, της εποχής της διαδικτυακής αρένας και του λάκκου των λεόντων, να βάλλονται πρόσωπα του δημοσίου βίου όχι για τις πολιτικές απόψεις τους και για την παρουσία τους στα κοινά αλλά για την προσωπική ζωή τους. Είναι πράγματι θλιβερό και ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι ένα μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης περιλαμβάνει ως κάτι φυσικό τη σπίλωση της προσωπικότητας. Εχουμε φτάσει στον πυρήνα των μεθοδεύσεων του ολοκληρωτισμού, που, αναγκαστικά και υποχρεωτικά, περνούν μέσα από τον φανατισμό του όχλου.
Κανείς δεν θα δεχόταν ότι ανήκει στον όχλο ακόμη και όταν ο ίδιος ακολουθεί με παρωπίδες εκεί όπου τον οδηγούν οι ηγήτορες του ολοκληρωτισμού στο Διαδίκτυο. Τα κοινωνικά δίκτυα εκτρέφουν δυστυχώς και τον σκοταδισμό και επιβραβεύουν όσους φωνασκούν με χυδαιότητα. Αυτό είναι το εύσημο που εισπράττουν: «Κλακαδόροι του φασισμού του 21ου αιώνα». Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και δυστυχώς, και στην Ελλάδα τα κρούσματα είναι πολλά.
Εξαιρετικά θλιβερό για τη δημοκρατία μας ότι διασύρθηκε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Γραικός. Εντέχνως κάποιοι που υπηρετούν τον νέο ολοκληρωτισμό τον «πέταξαν» στον όχλο, αλλά ευτυχώς οι φωνές υπεράσπισης του προφανούς πληθαίνουν, καθώς είναι πλέον σαφής τόσο ο ρόλος όσο και η οργάνωση όσων επιθυμούν τον διασυρμό της δημοκρατίας. Ο κ. Νίκος Γραικός είναι ένας αξιοπρεπής και έντιμος άνθρωπος και το μόνο που επιτρέπεται είναι η πολιτική αντιπαράθεση με τους τρόπους που προβλέπει το δημοκρατικό πολίτευμα. Εχει έρθει η ώρα να τα πάρουμε όλα από την αρχή και να μιλήσουμε ξανά και ξανά για το άβατο της προσωπικής ζωής και για την ανάγκη της δημοκρατίας να προάγει τα πολιτικά επιχειρήματα. Ο πολιτικός λόγος, που πηγάζει από την έλλογη σκέψη και την τέχνη της ρητορικής, πρέπει να τροφοδοτεί διαρκώς το δημοκρατικό πολίτευμα. Η ανθρωποφαγία και οι ιαχές πριονίζουν σταθερά και με βέβαιη επιτυχία τους κανόνες της συνύπαρξης. Ισως θα έπρεπε να εισαχθούν ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία οι πλατωνικοί διάλογοι.
Κριτήριο για το μέλλον της καταταλαιπωρημένης κοινωνίας μας είναι η δυνατότητα να απελευθερώνεται χώρος για πολιτική αντιπαράθεση με επιχειρήματα. Οσο αυτό δεν διασφαλίζεται, θα επιβραβεύεται ο πάσης φύσεως λαϊκισμός και η ίδια η ιδέα της δημοκρατίας θα φαίνεται ελλιπής ολοένα και σε πιο πολλούς.