Βελτίωση του είδους

3' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχω ακούσει ότι κοντά στο Μέγαρο Μουσικής υπάρχει μια οδός που φέρει το όνομα του παππού του γνωστότερου υποψηφίου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικώς, την αγνοώ. Την έχω καταχωρίσει στο μυαλό μου ως οδό Πέτρου Κοκκάλη (sic), για τον οποίο δεν γνωρίζω τίποτε, αλλά ούτε και έχω βρει κανέναν να γνωρίζει κάτι γι’ αυτόν! Περίεργο δεν είναι; Αν ποτέ με ρωτήσει κάποιος για την οδό Πέτρου Κόκκαλη (κάτι που δεν έχει συμβεί ακόμη, αλλά εύχομαι να συμβεί…) θα του πω ότι δεν την ξέρω. Δεν θα λέω ψέματα, γιατί εγώ μόνο μια οδό Πέτρου Κοκκάλη ξέρω στα πέριξ του Μεγάρου.

Ο σπουδαίος καθηγητής, που λέτε, ήταν ο ιθύνων της μεταφοράς παιδιών στις χώρες του σοβιετικού μπλοκ κατά τον Εμφύλιο – το λεγόμενο παιδομάζωμα από την πλευρά της νόμιμης κυβέρνησης. Ο λόγος που το έκαναν ήταν για να υποχρεώνουν τους γονείς των παιδιών να μένουν και να πολεμούν από την πλευρά των κομμουνιστών. Η μεγάλη συμβολή του σπουδαίου καθηγητή «στον αγώνα για τον άνθρωπο», για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του εγγονού του, ήταν ότι εφάρμοσε τη μέθοδο με την οποία ο στρατός του ΚΚΕ στον Εμφύλιο (κατ’ ευφημισμόν «Δημοκρατικός Στρατός») αντιμετώπισε το μεγαλύτερο πρόβλημά του: τις λιποταξίες των βίαια στρατολογημένων πολεμιστών του. Να γιατί ξέρω μόνο την οδό Κοκκάλη.

Επειτα, το μακρινό 1988, για να τηλεφωνήσεις σε κάποιον στην Αμερική πλήρωνες 721 δραχμές το λεπτό (κατέβηκε στις 698 τον επόμενο χρόνο) ενώ για το ένα λεπτό από την Aμερική προς Ελλάδα πλήρωνες 97 δραχμές. Υποθέτω ότι η μεγάλη διαφορά πήγε υπέρ αυτού που ο γιoς του προμηθευτή ονομάζει σήμερα «αλληλεγγύη και συλλογικό αγώνα για ένα καλύτερο κοινό μέλλον». Συνέβαλε στη δημιουργία του «δημοκρατικού περιβάλλοντος με ισχυρές αναφορές στους Αγώνες της Αριστεράς», μέσα στο οποίο μεγάλωσε ο γνωστότερος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον παππού του τον πλήρωσε αυτή η χώρα με αίμα. Τον πατέρα του με χρυσό. Ο ίδιος ζητάει μόνο την ψήφο μας! Δεν είναι μικρό αν το σκεφθείτε. Υπό το πρίσμα του χρόνου, συνιστά βελτίωση του είδους…

Ποιος το λέει

«Αν ο Τσίπρας μπορούσε δεν θα έκανε εκλογές». Το πιστεύω! Για τον πολύ απλό λόγο ότι το λέει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, που μιλάει ως ειδικός προφανώς, διότι και ο ίδιος περιφρονεί βαθύτατα τις εκλογές, το βασικό χαρακτηριστικό του κοινοβουλευτισμού, της «αστικής δημοκρατίας», όπως τη λένε αυτοί. Μη βλέπετε που του ήλθαν λίγο ανάποδα τα πράγματα. Μη βλέπετε που τον κορόιδεψε ο Τσίπρας και βρέθηκε ο φουκαράς ξανά στους δρόμους να κάνει ακτιβιστικά καραγκιοζιλίκια. Το ότι, συγκριτικά με τον πανέξυπνο Τσίπρα, ο Παναγιώτης είναι ένας μπούφος δεν τον κάνει συμπαθέστερο πολιτικά. Τον κάνει, απλώς, ακίνδυνο και γραφικό, ενώ ο άλλος μας κυβερνά. Τέλος, το ότι ο Παναγιώτης μετέχει τακτικά στις εκλογές ο ίδιος δεν συνεπάγεται αποδοχή του συστήματος εκ μέρους του. Είναι εθισμένος στην πολιτική. Την παίρνει όπως διατίθεται στην αγορά. Δεν ρωτάει για την ποιότητα…

Κόρες

Το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ έκλεισε το συνέδριο με το οποίο το γύρισε από ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) σε ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) με το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου «Καλημέρα ήλιε», τον άτυπο ύμνο του ΠΑΣΟΚ, του οποίου όμως τη χρήση από το κίνημα είχε απαγορεύσει αυστηρά η κόρη του συνθέτη. Τώρα όμως, η Μυρσίνη Λοΐζου δεν ενοχλήθηκε· αντιθέτως, το προσέφερε στο ΠΑΣΟΚ και έγραψε κάπου στα social media: «Χαλάλι του κινάλ το “καλημέρα ήλιε”». Λογική στάση, αφού το όνειρο για το μισθό της Ευρωβουλής κράτησε τόσο λίγο. Η χρήση του τραγουδιού από το ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα ενόψει πολλαπλών εκλογών, αυξάνει τα δικαιώματα που εισπράττει η κόρη του συνθέτη. Στην Ελλάδα, σχεδόν όλοι είναι αριστεροί, όταν όμως τίθεται ζήτημα προσωπικού συμφέροντος κανένας δεν είναι κορόιδο – γι’ αυτό και προοδεύουμε.

Πάντως, αν προσπαθήσω τώρα, αφού κάπως καταλάγιασαν τα πνεύματα που εξήψε η ατυχήσασα υποψηφιότητά της, να αποτιμήσω την περίπτωση Μυρσίνης Λοΐζου, θα περιοριστώ στο εξής: Είδαμε την κόρη του Λοΐζου, είδαμε παλαιότερα και την κόρη του Θεοδωράκη· ευτυχώς, ο Χατζιδάκις δεν είχε κόρη…

Δικαίωση Ποντικών

Μέσα από τον καταιγισμό των απροσδόκητων, αυθόρμητων και φαιδρών happenings, με τα οποία εορτάζεται καθημερινά το Ετος Ανδρέα Παπανδρέου, να επισημάνω ένα που φοβάμαι ότι θα πέρασε απαρατήρητο. Στην ψηφοφορία της Κυριακής, για την εκλογή του ανωτάτου οργάνου του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), ο Χαράλαμπος Πόντας κατέλαβε την 29η θέση με 477 ψήφους, πολλές θέσεις επάνω από παλιές δόξες του κινήματος, όπως ο Δ. Ρέππας (35ος με 450 ψήφους) ή ο πολύς Χάρης Καστανίδης (63ος με 387 ψήφους). Το γεγονός είναι σημαντικό και αποτελεί περίτρανη δικαίωση των Ποντικών του Κινήματος, που υπήρξαν ανέκαθεν η ραχοκοκαλιά του. Εύγε!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή