Ο Απρίλης είναι ο πιο άσπλαχνος μήνας, ξεπετώντας πασχαλιές μέσ’ απ’ το νεκρό χώμα, σμίγοντας τη μνήμη με τον πόθο, ξυπνώντας τις κοιμισμένες ρίζες με την εαρινή βροχή. («Η Ερημη Χώρα»). Ασεβής η προσθήκη, αλλά ο Τ. Σ. Ελιοτ σίγουρα θα συγχωρέσει το εξής: και που να δείτε ο Μάης. Κατ’ εξαίρεσιν, η στήλη παρασύρεται αμαχητί από τον χείμαρρο ποιητικού οίστρου που φουσκώνει το μπαλόνι του πομπώδους δημόσιου λόγου. Οι άοπλοι στίχοι επιστρατεύονται όπως στηρίξουν διδακτισμό, ειρμό σκέψης και ευρυμάθεια προσδίδοντας, έτσι είναι αν έτσι νομίζουν, κύρος στους χρήστες-ρήτορες. Τουρίστες της ποίησης, καθώς λέει βαθύνους, αληθινός φίλος και συνάδελφος στην «Κ».
Η πεζή πραγματικότητα, δέσμια της εκτράχυνσης και καταστρατήγησης στοιχειωδών κανόνων ευπρέπειας και σεβασμού των τρίτων (κατά τα άλλα γενικώς και ειδικώς, από εκ του ασφαλούς ευαισθητοποιημένους πήξαμε), καταθέτει αφειδώλευτα νοσηρό υλικό το οποίο ανατοκίζεται. Πρόχειρη αλίευση από λημματολόγιο ενός 24ώρου· η ένταξη σε αυτό προσώπων και γεγονότων αφήνεται στην ευθυκρισία και στη φαντασία του καθενός.
Τσαμπουκάς: Μάγκικη, προκλητική συμπεριφορά, νταηλίκι. Το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση, ανεξαρτήτως ενδυματολογικών επιλογών των πρωταγωνιστών. Ηξεις αφήξεις: Διαδεδομένη πρακτική από πιστούς της Πυθίας, που χτίζουν αξιοπιστία θολώνοντας τα νερά λεγομένων και δεσμεύσεών τους πάνω στα κύματα του διφορούμενου και στον αφρό της ασάφειας. Οπορτουνισμός (βλ. καιροσκοπισμός): Πολιτική στάση (ή μέθοδος ατομικής επιβίωσης) που διαμορφώνεται σύμφωνα με την τροπή των συγκυριών κι όχι με βάση αρχές, πόσο μάλλον ηθικές αξίες. Παρλαπιπισμός: Αταξινόμητος (ακόμα) νεολογισμός για την ακατάσχετη φλυαρία, με μπουρδούκλωμα προτάσεων που στραγγαλίζοντας τον ορθό λόγο εκτροχιάζουν τον παρλαπίπα –γραφικό ή μη– σε καυχησιολογία και ανοητολογία.
Οι τα φαιά φορούντες και περί ηθικής λαλούντες: Η φράση αντλείται από στίχο ποιήματος του προσιτού σε όλους K. Π. Καβάφη και λέγεται για ανθρώπους που δείχνουν επιτηδευμένη σεμνότητα με το ντύσιμό τους και τα κηρύγματά τους περί ηθικής, συμπεριλαμβάνοντας τους αλαζόνες και υποκριτές. Οσοι δεν διασταυρωθούμε με τον ιστορικό του μέλλοντος δεν θα διαβάσουμε την επιστημονική τεκμηρίωση του πώς μια έρμη χώρα σε χρεοκοπία παρέδωσε ζωτικό χώρο στο παιχνίδι της ευτέλειας. Η πολεμική ιαχή «Στα τέσσερα!» ήταν η πλέον κωμική σκηνογραφία της όλης τραγωδίας.