Η τρίτη έκθεση, έκτακτη, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία της Ελλάδας στη μεταμνημονιακή εποχή είναι θετική. Με μεγάλη καθυστέρηση. Αφήσαμε τον «σεισμό» να συμβεί και τώρα ησυχάζουμε επειδή η «μετασεισμική ακολουθία είναι ομαλή». Αυτό που ενδιαφέρει τον τόπο είναι να μην υπάρχουν παρατηρήσεις. Γιατί καθεμιά είναι ακόμη μία ολιγωρία, μια καθυστέρηση, μια στρέβλωση που σέρνεται, ένα καρφί στο σώμα της χώρας που έχει προσπαθήσει τόσο πολύ για να αφήσει πίσω της την κρίση.
Αν προσέξουμε τις κύριες παρατηρήσεις της έκθεσης, θα βεβαιωθούμε ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί, τέσσερα και μισό χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας, να συμπεριφέρεται με μοναδικό κριτήριο το κομματικό της συμφέρον. Από την Ιθάκη και μέχρι σήμερα, είμαστε σε προεκλογική φάση. Η κυβέρνηση επείγεται να αποδείξει στους πολίτες ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι η κυβέρνηση αυτή είναι του «δώσ’ τα όλα». Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, ως να επενδύει σε κάποια μελλοντική αρμοδιότητα που θα απαιτήσει ορισμένη ποσότητα αξιοπιστίας, προσπαθεί, κατά καιρούς, να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Ας πρόσεχε: ήταν μεταξύ των πρώτων που διαβεβαίωναν στη Βουλή πόσο «βαθύ» είναι το κρατικό ταμείο. Δεν χρειαζόταν να βγει ο κ. Πετρόπουλος (για να πάρει αυτός τη «δόξα» ενός πασχαλινού δώρου στους συνταξιούχους) ώστε να χρειαστεί να το μαζέψει ο κ. Τσακαλώτος. Αλλωστε, αν προσέξατε, ο κ. Τσίπρας δεν λέει κουβέντα. Είναι γνωστό ότι όσο του δείχνουν πως κάπου μέσα στο απέραντο Δημόσιο υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια, αμέσως ενδιαφέρεται για να μοιράσει ακόμη κάτι: τόσο πολύ πιστεύει στη δύναμη του συλλογικού ρουσφετιού.
Οι επικείμενες ευρωεκλογές απαγορεύουν στους τεχνοκράτες της Επιτροπής να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Αλλωστε, μια κρίση, το Brexit, είναι υπεραρκετή για να καθιστά σούπερ-προσεκτικούς τους επιτελείς των Βρυξελλών. Παρά ταύτα, οι παρατηρήσεις τους είναι «σφάξιμο με το μπαμπάκι».
Γράφουν, για παράδειγμα, για την αύξηση των κατώτατων αμοιβών: «Το μέγεθος της αύξησης προκαλεί ανησυχία για τις προοπτικές της απασχόλησης, ειδικά των νέων και των άνευ ειδίκευσης μεγάλης ηλικίας ανέργων, καθώς και για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα».
Η Ελλάδα παραμένει αγκαλιά με τον κίνδυνο της στασιμότητας, της ανεργίας, των ατελείωτων ιδιωτικών χρεών, κι όλα τούτα σε ένα κράτος που βρίσκεται αντιμέτωπο με δημόσιο χρέος πάνω από το 180% του ΑΕΠ. Αν οι εκλογές θεωρούνται επαρκής δικαιολογία για να μην κάνει η κυβέρνηση τη δουλειά της, τότε καλύτερα είναι να στηθούν οι κάλπες πριν από το καλοκαίρι, πριν δηλαδή μεγαλώσει ανεξέλεγκτα η ζημιά.