Μουσική για ακορντεόν πέρα από τα στερεότυπα

Μουσική για ακορντεόν πέρα από τα στερεότυπα

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μπαχ σε ακορντεόν; Στη συνείδηση των περισσότερων το όργανο αυτό είναι ταυτισμένο με τη λαϊκή μουσική των χωρών της Λατινικής Αμερικής αλλά και με τα παραδοσιακά τραγούδια της Ρωσίας. Το ιδιαίτερο χρώμα του και η ατμόσφαιρα που δημιουργεί, ανακαλούν μνήμες και δημιουργούν συνειρμούς. Ενας κύκλος πέντε συναυλιών στο Μέγαρο Μουσικής αφιερωμένων στο ακορντεόν, φανέρωσε τις δυνατότητες και το εκφραστικό εύρος του πέρα από στερεότυπα. Στις 14 Μαρτίου ο Χρήστος Ζερμπίνος παρουσίασε στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» ένα πρόγραμμα το οποίο διέτρεξε σχεδόν τρεις αιώνες μουσικής: αρχή έγινε με το πρώτο Πρελούδιο σε ντο μείζονα (BWV 846) από το «Καλά συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο» (1722) του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ όπως το μετέγραψε ο Σαρλ Γκουνό ως «Ave Maria». Η διαδρομή έφτασε ώς τη μουσική του Λουίς Ενρίκες Μπακαλόφ για την περίφημη ταινία «Ο ταχυδρόμος» (1994) του Μάικλ Ράντφορντ.

Αν ένας μπορεί να φέρει εις πέρας με επιτυχία ένα τόσο ευρύ πρόγραμμα, όχι απλά ερμηνεύοντας νότες αλλά παραμένοντας πιστός στο ήθος και το ύφος έργων που ανήκουν σε διαφορετική εποχή και διαφορετική αισθητική, αυτός είναι ο Ζερμπίνος, όχι μόνο ο σημαντικότερος Ελληνας σολίστ του ακορντεόν αλλά επίσης ένας μουσικός καταξιωμένος και πέρα από τα σύνορα της χώρας. Η βραδιά δεν τον ανέδειξε μονάχα ως ερμηνευτή αλλά και ως αναδημιουργό, καθώς όλα τα έργα ακούστηκαν σε δικές του μεταγραφές για ακορντεόν και ορχήστρα εγχόρδων (και άρπα στην περίπτωση του «Ave Maria»). Εξαίρεση αποτέλεσε το Διπλό κοντσέρτο για ακορντεόν, κιθάρα και έγχορδα του Αστορ Πιατσόλα, με το οποίο έκλεισε η συναυλία.

Η μεταγραφή του Μπαχ απ’ τον Γκουνό, το τραγούδι της νεράιδας στο φεγγάρι από την όπερα «Ρούσαλκα» του Ντβόρζακ και η «Ονειροπόληση» από τις «Παιδικές σκηνές» του Σούμαν, τρεις από τις συνθέσεις που ακούστηκαν στο πρώτο μέρος της βραδιάς, είναι σελίδες έντονα μελωδικές. Στην πρωτότυπη γραφή τους η γοητεία των δύο πρώτων στηρίζεται στις εκτενείς αναπνοές της ανθρώπινης φωνής, εκείνη της τρίτης στην ικανότητα ενός πιανίστα να αποδίδει με «δεμένο» τρόπο τις φράσεις στο πιάνο. Το ακορντεόν έχει το προνόμιο να «αναπνέει» όπως η φωνή και ο Ζερμπίνος αξιοποίησε την ποιότητα αυτή απελευθερώνοντας πληθωρικό συναίσθημα με γούστο και ευγένεια. Ανάμεσα στις λυρικές αυτές σελίδες ακούστηκε η τριμερής «Ισπανική σουίτα» έργο 47 του Ισαάκ Αλμπένιθ, επίσης γραμμένη για πιάνο, που έδωσε την ευκαιρία στον ερμηνευτή να αναδείξει εξίσου τη δεξιοτεχνική πλευρά του οργάνου.

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ξεκίνησε κινηματογραφικά, με τη μουσική του Ενιο Μορικόνε για το «Σινεμά ο Παράδεισος», συνέχισε με τον «Ταχυδρόμο» του Μπακαλόφ, και κατέληξε με δύο συνθέσεις του Πιατσόλα, το πασίγνωστο «Libertango» και το Διπλό κοντσέρτο για ακορντεόν, κιθάρα και έγχορδα. Στο τελευταίο αυτό μαζί με τον Ζερμπίνο έπαιξε ο Ιάκωβος Κολανιάν με ηλεκτρικά ενισχυμένη κιθάρα, ίσως κάπως υπερβολικά για την ισορροπία του ήχου στη συγκεκριμένη αίθουσα. Ολη τη βραδιά τον Ζερμπίνο συνόδευε η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ υπό τον νεαρό αρχιμουσικό Στάθη Σούλη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή