Δεν πρέπει να έχει υπάρξει χειρότερος αχταρμάς, πολιτικός εννοείται, μετά τον πόλεμο. Η αποκληθείσα «αποστασία» ήταν, συγκρινόμενη, άσκηση πολιτικής ευθύτητας. Καμία σύγκριση με τον αχταρμά της γιαγιάς Μαρίκας, για τον οποίο έχει γραφτεί ότι «δεν μπερδεύει, αλλά διευθετεί ομαλά, σε αφήνει με ένα αίσθημα πληρότητας και ευχαρίστησης».
Η μετατροπή αριστεροδεξιού χώρου σε ένα απέραντο μαγειρείο ανταλλαγμάτων εκλογιμότητας, δημόσιων οφικίων, «προστασίας» και τι άλλο ακόμη κανείς δεν γνωρίζει, δεν περιποιεί τιμή ούτε καν σε όσους πιστεύουν ότι μπορεί ο αχταρμάς να ικανοποιήσει τους πολίτες και να αναγνωρίσουν στον κ. Τσίπρα την πολιτική ηγεμονία.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το κομμάτι της Αριστεράς ήταν ό,τι ξέμεινε από την εποχή που οι «διαδικασίες» κέρδισαν τις «ιδέες». Θυμάμαι με συμπάθεια τον κ. Τζουμάκα, τα παλιά χρόνια. Συμβόλιζε τον άνθρωπο που έμενε συνεχώς πίσω από την εποχή του. Κατηγορούσε τους άλλους ότι έτρεχαν επικινδύνως ή όποια άλλη «κριτική» τού ερχόταν στο μυαλό. Τώρα, άλλωστε, όλα όσα έχει πει μπορεί κανείς να τα εφαρμόσει σε βάρος του. Αν και δεν πιστεύω ότι πραγματικά πιστεύει ο ίδιος ότι υπάρχει κάποια αναλογία μεταξύ «Αντρέα» και «Αλέξη». Ποτέ δεν ξέρεις πάλι…
Τα ίδια ισχύουν και με όλους τους άλλους τυχαίους συνοδοιπόρους του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνουν ευτυχείς. Κι ας είναι τόσο φανερό ότι έγιναν υποτελείς ανθρώπων που ούτε γνώριζαν ούτε θα γύριζαν να τους κοιτάξουν σε άλλες εποχές. Οταν «λείχεις εκεί που έπτυες», δεν είναι κομψό να θεωρείς ότι αυτό αποτελεί πολιτική συμπεριφορά και μάλιστα να ζητείς να αναγνωριστεί ως αγωνιστική συμπαράταξη εναντίον των μεγάλων εχθρών της Ευρώπης και του λαού.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε που ο κ. Τσίπρας έδωσε «στην ψύχρα» τον κ. Κοτζιά, ίσα για να παρατείνει κατά λίγες μόνον ημέρες τη θητεία του και να προλάβει να περάσει τις Πρέσπες. Ηθελε να δείξει «αποφασιστικός», σκληρός, ηγετικός, και, σε σημαντικό βαθμό, σε ένα εκλογικό σώμα που έχει ξεχάσει τι σημαίνει πολιτική ευθύνη, το πέτυχε. Προσωρινά μόνον, όμως!
Στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι με μαεστρία ανοίγουν τον «λάκκο του Κυριάκου». Ολοι οι εκβιασμοί και όλες οι σάπιες γέφυρες θα κριθεί κατά πόσον θα εμποδίσουν τη Νέα Δημοκρατία να πάρει την αυτοδυναμία. Αν κι αυτό, από μόνο του, δεν αρκεί. Πρέπει να εξασφαλιστεί ότι θα επικρατήσει αναταραχή, ασάφεια, συγκρούσεις και άνοδος όλων των κινδύνων. Οτι θα υποχρεωθεί ο πολιτικός κόσμος να πάει σε εκλογές με την απλή αναλογική. Κάνουν όμως λάθος αν πιστεύουν ότι οι πολίτες δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα υλικά του «αχταρμά» που μαγειρεύει ο κ. Τσίπρας.