Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι, με την τελευταία μεταγραφή που πέτυχε, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος αναδεικνύεται σε ταλέντο της ιδίας κατηγορίας με εκείνη στην οποία αγωνίζεται και διαπρέπει ο πρωθυπουργός μας Αλέξιος Τσίπρας: των μεγάλων απατεώνων της πολιτικής. Είχα υποτιμήσει τον Θανάση και παραδέχομαι ότι έσφαλα. Εστω και καθυστερημένα όμως, αναγνωρίζω ότι είναι ταλέντο. Είναι σχεδόν σαν τον Παπαδημούλη. Δηλαδή, κόλλησε; Αμα κόλλησε πάει, αυτό ήταν. Δεν θα ξεκολλήσει ποτέ, δεν γλιτώνεις ποτέ. Με είχε παρασύρει, βλέπετε, ο πάντα ευπρόσδεκτος συνδυασμός φαιδρότητας και υπερβολής στην όψη του, αυτή η αστεία μάσκα τού μονίμως θυμωμένου βουτυρομπεμπέ, που σκούζει για να του αλλάξουν την πάνα. Πίσω από την αστεία μουτσούνα όμως, αποκαλύπτεται ένας δεινός και αδίστακτος επαγγελματίας της πολιτικής και, επίσης, ένας γνήσιος αριστερός, το επίτευγμα του οποίου ακόμη δεν το έχουμε συλλάβει πλήρως, πιστεύω. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω παρακάτω.
Ας θυμηθούμε, κατ’ αρχάς, ποιο ήταν για πάρα πολλούς ανθρώπους το υπόδειγμα κοινωνικής ανέλιξης στα χρόνια προ της χρεοκοπίας: έμπαινες σε μια σχολή (ανεξαρτήτως κατεύθυνσης), για να μπεις από εκεί σε ένα κόμμα, για να διοριστείς από το κόμμα σε θέση συμβασιούχου, ώσπου να έλθει ο εκάστοτε Προκόπης Παυλόπουλος να σε μονιμοποιήσει στο Δημόσιο. Αυτό, λοιπόν, πέτυχε και ο Θεοχαρόπουλος. Εξασφαλίζοντας για τον εαυτό του την εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, πετυχαίνει ένα σοβαρό βήμα προς τη μονιμοποίησή του στη Βουλή! Αληθινός άθλος για έναν άνθρωπο που δεν έχει εκλεγεί ποτέ βουλευτής, αλλά πάντα διορίζεται.
Δεν ξέρω αν το κόλπο του Θεοχαρόπουλου θα πιάσει και τρίτη φορά. Πολύ αμφίβολο το βλέπω, μολονότι με τον εξυπνότερο λαό του κόσμου ποτέ δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. (Εδώ, ο άλλος είχε δραπετεύσει από τη φυλακή και επί 17 χρόνια έκανε ανενόχλητος καριέρα στην τηλεόραση και στη λαϊκή πίστα…) Μα και αυτό να μη γίνει, να μη βρεθεί δηλαδή τρίτο κορόιδο, έπειτα από δύο θητείες ως Επικρατείας σε δύο διαφορετικά κόμματα, ο Θανάσης θα μπορεί να ζητήσει μονιμοποίηση! Αμφιβάλλετε ότι θα του λείψει η υποστήριξη; Θα στήσει το τσαντίρι του έξω από το Διοικητικής Ανασυγκρότησης ή όπως αλλιώς λένε το υπουργείο εκείνο στη Βασ. Σοφίας, και αγώνας! Κάποια στιγμή θα βρεθεί –στο τέλος, πάντα βρίσκεται– ένας Παυλόπουλος.
Αυτό που πέτυχε δεν είναι μόνο κατόρθωμα για τον εαυτό του, όμως. Είναι και προσφορά στον Ανθρωπο, δηλαδή είναι ένα βήμα προς τον σοσιαλισμό. Σκεφθείτε: ένας βουλευτής διορισμένος που τελικά γίνεται μόνιμος. Υπάρχει τίποτε πιο αριστερό από αυτό;
Κουλτούρα να φεύγουμε
Οταν ακούτε ότι οργανώνεται συζήτηση με το κάπως γενικό θέμα «η τέχνη στην ελληνική και ξένη πραγματικότητα», εσείς τι περιμένετε να συμβεί; Από πλευράς μου, το αχανές εύρος του θέματος και μόνον μου φτάνει για να υποθέσω ότι θα πρόκειται για εκδήλωση της κατηγορίας «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Στη συζήτηση αυτή, δηλαδή, θα μπορεί ο καθένας να λέει κυριολεκτικώς ό,τι θέλει περί τέχνης (π.χ., να περιγράψει μια ταινία που είδε και του άρεσε), αφού τα πάντα μπορούν να χωρέσουν κάτω από την επικεφαλίδα «η τέχνη στην ελληνική και ξένη πραγματικότητα».
Την ως άνω υπόθεση ενισχύει το γεγονός ότι η συζήτηση οργανώνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, με συμμετοχή της υποψηφίας ευρωβουλευτίνας Ραλλίας Χρηστίδου, με χαιρετισμό τον οποίο θα απευθύνει ο βαρύτονος Νίκος Φίλης και, το κυριότερο, με συντονιστή της συζήτησης τον θεατροφιλόσοφο Πελεγρίνη, που είναι επίσης υποψήφιος στις ευρωεκλογές. Η εκδήλωση γίνεται αύριο στις 5.30 μ.μ., στο θέατρο «Αλκμήνη» επί της οδού Αλκμήνης 8-10. Προσωπικώς ούτε το θέατρο ξέρω ούτε την οδό. Για να μη δίνουν όμως περαιτέρω οδηγίες οι οργανωτές, σημαίνει ότι πρέπει να είναι πασίγνωστο…
«Χρήσιμοι ηλίθιοι»
Υπάρχει ένας λόγος, ξέρετε, που τους λένε έτσι, από τη μακρινή εποχή που οι Σοβιετικοί καθιέρωσαν τον πολιτικό όρο. Επειδή όχι μόνο είναι χρήσιμοι, αλλά στην πραγματικότητα δεν κοστίζουν κιόλας, αφού εκείνο που τους προσφέρεται ως αντάλλαγμα δεν αξίζει. Δείτε, ας πούμε, τις θλιβερές περιπτώσεις της Ελενας Κουντουρά και του Σπύρου Δανέλλη. Πόσο σημαντικό είναι το αντάλλαγμα της υποψηφιότητάς τους στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Καταλαβαίνω ότι η περίπτωση Δανέλλη ίσως έχει ελαφρυντικά, με την έννοια ότι είναι η τυπική περίπτωση του ελαφρόμυαλου και αφελούς αριστερού που μονίμως ψάχνεται και μονίμως χάνεται. Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται να συγκεντρώσει κάποιες ψήφους συμπάθειας – κυρίως από συνομήλικές του κυρίες, υποψιάζομαι, διότι είναι ο τύπος τους. Αλλά την Κουντουρά ποιος θα την ψηφίσει από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ; Γι’ αυτό ακριβώς της έφτιαξαν μια τροπολογία στα μέτρα της, ώστε να μη χρειάζεται να παραιτηθεί από τη Βουλή, επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να εκλεγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και για τους δύο, η υποψηφιότητα για την οποία εξευτελίστηκαν είναι ένα τρύπιο σωσίβιο. Θα το καταλάβουν όταν θα πνίγονται…