Υπάρχουν χώρες του δυτικού συστήματος που ευρίσκονται στο στόχαστρο των ισχυρών εταίρων τους λόγω «απροσαρμόστου» συμπεριφοράς. Η Ουγγαρία, η Πολωνία και εν γένει τα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης εντάσσονται στην κατηγορία αυτή, και φυσικά η Ελλάς σε πλείστες όσες περιπτώσεις, κατά το παρελθόν.
Καμία όμως χώρα δεν υφίσταται για τόσο μεγάλο διάστημα συντονισμένη κριτική και ευρεία αντιπάθεια όσο η Τουρκία σήμερα – ο άλλοτε κατ’ εξοχήν πυλώνας σταθερότητος της Δύσεως στον χώρο της Εγγύς Ανατολής. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί μιας συμμαχίας συγκρούονται με τα εθνικά συμφέροντα κάποιου εκ των μελών της. Ούτε είναι άμοιρη της καταστάσεως η συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το θέμα είναι ότι, στο πλαίσιο αυτής της διαμάχης, ενίοτε δημιουργούνται εντυπώσεις αυξήσεως της «στρατηγικής» σημασίας τόσο της Ελλάδος όσο και της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τρίτο ανατολικότερο πυλώνα το Ισραήλ, αλλά επί τελείως διαφορετικής και ισχυροτέρας βάσεως των δύο άλλων κρατών.
Ερεθισμό προκάλεσε προσφάτως υπό διαμόρφωση νομοσχέδιο του Κογκρέσου, που έχει στόχο την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Εζητήθη κατάλογος παραβιάσεων της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Αιγαίο και άρση του εμπάργκο πωλήσεως αμερικανικών όπλων στην Κύπρο. Θετικά όλα αυτά, αλλά μακράν από το να υποκαθιστούν τον ρόλο της Τουρκίας, που δεν περιλαμβάνεται σε αυτή τη φάση στον όλο σχεδιασμό δημιουργίας μιας νέας διοικητικής δομής.
Ωστόσο, οι κύριοι παίκτες στην περιοχή ήταν και παραμένουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Οι δύο περιφερειακές δυνάμεις είναι η Τουρκία και το Ιράν. Και, τέλος, το Θησαυροφυλάκιο της Σαουδικής Αραβίας. Η Ελλάς ιστορικώς εκινείτο πάντα εις την σκιά των Μεγάλων Δυνάμεων. Το τραγικό είναι πως ενίοτε η απόπειρα διαγνώσεως των προθέσεων των εκάστοτε ισχυρών οδηγούσε σε αυθαίρετες βεβαιότητες με οικτρές συνέπειες για το έθνος. Οι μελανότερες σελίδες γράφτηκαν στα Ορλωφικά επί Αικατερίνης της Μεγάλης της Ρωσίας και επί της ατυχούς Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Υπάρχει αδιαμφισβητήτως κρίση σοβαρή στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση, αλλά ας μη φαντασιώνονται ορισμένοι ότι επήλθε η διάλυση αυτής της χώρας. Μετέχουμε ασφαλώς στις εκάστοτε διεργασίες, όμως ψυχραίμως και αποστασιοποιούμενοι. Αρκούν τα λάθη.