Οι «ντελιβεράδες», που βρέξει-χιονίσει τρέχουν αλαφιασμένοι με τις παραγγελίες μας διακινδυνεύοντας τη ζωή τους πάνω σε κακοσυντηρημένα μηχανάκια για τα χαμηλότερα ημερομίσθια, είναι σύμβολο του καιρού μας. Οπως πολλοί που έχασαν τη δουλειά τους, αλλά είχαν λίγα χρήματα στην άκρη, ανοίγουν φαστφουντάδικα, καφετέριες κ.ά., έτσι και πολλοί νέοι που δεν βρίσκουν άλλη δουλειά, και μεγαλύτεροι που βρέθηκαν άνεργοι, ανεβαίνουν από ανάγκη στο μηχανάκι και γίνονται διανομείς και κούριερ.
Η χθεσινή απεργία των εργαζόμενων οδηγών δικύκλου και η τύχη των αιτημάτων τους θα δείξουν πόσο η κοινωνία μας παραμένει παγιδευμένη σε λύσεις απελπισίας και σε πρακτικές αυθαιρεσίας ή εάν φθάνουμε στο σημείο που αυτό το επάγγελμα θα μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Οι οδηγοί ζητούν να τους παρέχονται εταιρικά δίκυκλα και μέσα ατομικής προστασίας (κράνη κ.ά.), ένταξη στην κατηγορία βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, την παραχώρηση ενιαίας ειδικότητας με τον τίτλο «οδηγός δικύκλου – μεταφορέας» και την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα η «μαύρη» εργασία, οι εκβιασμοί και η αυθαιρεσία είναι ενδημικά σε αυτό τον χώρο. Τα αιτήματα των οδηγών το μαρτυρούν – συχνά απαιτείται να διαθέτουν οι ίδιοι το δίκυκλο και να πληρώνουν το κόστος της συντήρησής του. Τον περασμένο Δεκέμβριο, το υπουργείο Εργασίας εξέδωσε εγκύκλιο με στόχο την προαγωγή των θεμάτων υγείας και ασφαλείας των εργαζομένων σε εργασίες μεταφοράς και διανομής προϊόντων με δίκυκλο. Αυτό το θετικό βήμα, όμως, θα προσκρούσει στην πραγματικότητα – στο γεγονός ότι πολλοί εργοδότες δεν θα αντεπεξέρχονται στα αυξημένα κόστη, τα οποία απορρέουν από την τήρηση κανόνων ασφαλείας, από την εργατική νομοθεσία και από τον νέο κατώτατο μισθό.
Το ότι η αποδοχή των αιτημάτων θα οδηγούσε σε απολύσεις ή σε εκβιασμούς για τη συνέχιση αδήλωτης εργασίας δεν σημαίνει ότι αυτά δεν είναι δίκαια. Σε όλο τον κόσμο η προσωρινή και επισφαλής εργασία αυξάνεται, αλλά στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ιδιαιτέρως αυξημένο όσον αφορά τον αριθμό και την ποιότητα θέσεων εργασίας. Μπορεί η πίεση για φθηνή εργασία να συντρίψει τους ντελιβεράδες στον αγώνα τους για ασφάλεια και αξιοπρέπεια, αλλά αναδεικνύει τις στρεβλώσεις των γκρίζων ζωνών της οικονομίας. Γι’ αυτό απαιτείται ουσιαστική λύση, όπως θα ήταν η αύξηση του καθαρού μισθού με μείωση του κόστους για τον εργοδότη. Οι διανομείς βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μιας κοινωνίας που αλλάζει. Αξίζουν τον σεβασμό και τη στήριξή μας.