Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Αμαλία Αρσένη

Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Αμαλία Αρσένη

3' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

06.00

Η Νάλα θέλει βόλτα. Δεν ξέρω ποιος της είπε ότι είναι καλή ιδέα να ξυπνάει τη μαμά της με το λουρί στο στόμα και με τα μάτια μες στο παράπονο. Σηκώνομαι, της λέω «βγες στο μπαλκόνι για λίγο», κοιτάω τον ουρανό – μια λωρίδα κόκκινου με γκρίζα σύννεφα. Κάτι τέτοιες στιγμές αισθάνομαι πως μεγαλώνω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό σκέφτομαι. Η ζωή προχωράει. Πέφτω ξανά για ύπνο.

09.00

Εντάξει, πήγαμε βόλτα, με μια μικρή καθυστέρηση. Περάσαμε από τον μανάβη, από το αγαπημένο μας καφέ, καλημερίσαμε τον βιβλιοπώλη και τον περιπτερά. Το Παγκράτι είναι μια ωραία γειτονιά ακριβώς γι’ αυτό: γιατί είναι ακόμη γειτονιά. Σκέφτομαι πώς να είναι αυτή την εποχή τα πρωινά στην επαρχία. Στην Κεφαλονιά, στο χωριό μου. Το έργο μας («170 τετραγωνικά») μιλάει για τη Θήβα. Για τις μικρές ελληνικές πόλεις. Για τους ανθρώπους που νιώθουν κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους, ενώ, αν κοιτάξουν έξω από το παράθυρό τους, βλέπουν θάλασσα και βουνό.

10.30

Πηγαίνω στο γυμναστήριο και τρέχω. Στα ακουστικά μου ακούω τα λόγια της παράστασης στο repeat. «Μην αφήσεις ποτέ τα λόγια σου», μας έλεγε ο αγαπημένος μου καθηγητής στη δραματική σχολή στην Αγγλία.

11.30

Μιλάω με τον Γιωργή (Τσουρή) στο τηλέφωνο. Αναλύουμε τη χθεσινή παράσταση, τι πήγε καλά, τι πρέπει να βελτιώσουμε, τι να κάνουμε. Ξανά την τρίτη σκηνή, τα λόγια της πρώτης. Ναι, ξανά πρόβα, λέμε. Πέρα από εξαιρετικός συνεργάτης, είναι πλέον και καλός μου φίλος.

12.00-14.00

Μελετώ κανονάκι, μελετώ για το διδακτορικό μου. Τα «εξωσχολικά» μου, όπως λέω. Το θέατρο είναι το κέντρο του κύκλου μου και γύρω από αυτό η λογοτεχνία και η μουσική, σαν δορυφόροι, κάνουν το μικρό μου σύμπαν πιο φωτεινό. Αυτά και οι άνθρωποί μου. Μετρημένοι στα δάχτυλα, και αυτό το λέω για καλό.

16.00

Ετοιμάζομαι για το θέατρο. Τα μαλλιά μου, τα ρούχα της παράστασης, το μυαλό μου, το άγχος μου. Ακούω τα τραγούδια της παράστασης για να μπω στο κλίμα του έργου. Για να θυμηθώ ότι είμαι στην επαρχία, τις τελευταίες παρατηρήσεις του Γιώργου, να περάσω τα λόγια μου και τις κινήσεις με τη Βάλια, τον Γιωργή, τον Αντώνη και την Αννα. Αυτή δεν είναι συνεργασία, είναι λαχείο. Κοιτάω τους ανθρώπους που πίνουν καφέ στον πεζόδρομο της Ακαδήμου και θέλω να φωνάξω: «Ξέρετε πόσο τυχερή νιώθω; Κάνω αυτό που αγαπώ, με ανθρώπους που αγαπώ! Το παιδάκι που ήμουν κάποτε με ευχαριστεί».

17.00-20.00

Πρόβα. Αγχος. Αυτό δεν φεύγει. Να στήσουμε το σκηνικό, να φτιάξουμε τα αντικείμενά μας, να κοιταχτούμε. Πεταλούδες στο στομάχι. Σαν ερωτευμένη. Αυτό δεν αλλάζει. Μην ξεχάσω να είμαι ευγνώμων. Να λέω «ευχαριστώ». Λέω «ευχαριστώ» από μέσα μου χίλιες φορές.

23.30

Η παράσταση τελειώνει. Δεν έχω ηρεμήσει ακόμη. Ενα ποτό, οι παρατηρήσεις του Γιώργου, μια αγκαλιά από φίλους. Το έργο μας είναι ακόμη μωρό, μόλις γεννήθηκε, θέλει προσοχή, λεπτούς χειρισμούς και αγάπη. Μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις στην Ελλάδα τού σήμερα, για την αθάνατη ελληνική οικογένεια, για την κουλτούρα μας, για την ταυτότητα των νέων. Πώς τα λέμε όλα αυτά; Με αλήθεια. «Παίξτε αλήθεια», λέει ο Γιώργος και, όσο απλό κι αν ακούγεται, είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να σου ζητηθεί.

02.00

Διαβάζω ένα ποίημα πριν κοιμηθώ. Για να ηρεμήσω, να ονειροπολήσω. Υποχρεωτικά. Αναγκαστικά. Σαν φάρμακο. Σαν φιλί για καληνύχτα. Είχα μια γεμάτη μέρα με πολλά ασήμαντα και σημαντικά – αλλά, τελικά, ποιος ορίζει τι είναι ασήμαντο και τι σημαντικό; Είδα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να περπατάει χέρι χέρι και ένα μωρό να κάνει τα πρώτα του βήματα. Στιγμιαία, στο πάρκο. Μια μέρα για μένα, για κάποιους άλλους μια ολόκληρη ζωή. Γι’ αυτό κάνω θέατρο τελικά: για να ζήσω όσα περισσότερα μπορώ. Σειρά απόψε έχει ο Νίκος Εγγονόπουλος: «Να ελπίζεις/ να ελπίζεις πάντα/ πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους/ που τους ρημάζει η τρομερή “ευκολία”/ θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους που τους διέπει καλοσύνη/ πόθος ευγένειας/ ηρεμία…»

Η Αμαλία Αρσένη πρωταγωνιστεί στα «170 τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή, στο Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο), μαζί με τους Βάλια Παπακωνσταντίνου, Αντώνη Τσιοτσιόπουλο, Αννα Πατητή και Γιωργή Τσουρή, έως το τέλος Απριλίου. Το καλοκαίρι θα συνεχιστεί η περιοδεία της «Ερωφίλης» ανά την Ελλάδα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή