Η δική μας Notre Dame

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Καιγόταν η καρδιά όσων αγάπησαν έστω και μια στιγμή τη μοναδική αρμονία, ανάμεσα στο μέγεθος και την αρχιτεκτονική, τους δαίμονες κρουνούς και την κοινωνία που σμιλεύεται στο τόξο των εισόδων της, την κρύπτη αλλά και τους πύργους, τα τόξα στήριξης αλλά και το μοναδικό όρθιο τόξο, που κοιτούσε τους ουρανούς σαν να προμήνυε τους πυραύλους της σύγχρονης εποχής.

Η «Μητέρα-Μας», που τη βλέπαμε να καίγεται για ώρες προχθές το βράδυ, δεν είναι ένα απλό κτίσμα. Ομορφη και επιβλητική δίχως όμως να σε πιέζει, η Notre Dame de Paris βρίσκεται στο κέντρο της πίστης που συνοδεύει τις κοινωνίες και όχι το αντίθετο. Είναι ένας ναός της Δύσης.

Μέχρι πριν από 20 χρόνια οι κάτοικοι, μόνιμοι και προσωρινοί, θα έκαναν τα πάντα για να βρουν χώρο στη μεγάλη λειτουργία της Σταύρωσης ή των Χριστουγέννων. Είναι και το απαράμιλλο εκκλησιαστικό όργανο, για το οποίο πάντοτε βρισκόταν ένας βιρτουόζος να εκτελέσει κάποιο από τα πολύ δύσκολα έργα θεϊκής μουσικής.

Τις υπόλοιπες μέρες επικρατούσε σέβας και απαίτηση ησυχίας για να μπορούν να συγκεντρωθούν όσοι ακόμη τη διάλεγαν για τη λυτρωτική αυτοσυγκέντρωση που συνοδεύει την προσευχή. Βεβαίως, τελευταία, ο βαρύς και εντατικός τουρισμός έδιωχνε τους πιστούς προς άλλες όμορφες εκκλησίες.

Οι Γάλλοι κάνουν πολλά πράγματα διαφορετικά από όλους μας. Ετσι και οι πυροσβέστες των Παρισίων. Που αναλαμβάνουν τον κίνδυνο να σβήσουν τη φωτιά από το εσωτερικό. Γι’ αυτό «μπερδεύτηκε» ο αμαθής Τραμπ που είπε τη σαχλαμάρα του για τη χρήση ελικοπτέρων. Αλλά και από την εξωτερική πλευρά, αυτό που έλειψε στους Pompiers ήταν ένα «κανόνι» που να φτάνει το ύψος της όμορφης, απλής, στέγης του Καθεδρικού της Παναγίας.

Οι θεωρίες συνωμοσίας θα δουν το χέρι του Κακού. Η Επανάσταση τη μετέτρεψε σε Ναό της Λογικής και σεβάστηκε το μέρος. Η εμβληματική της «παρουσία» αφορά αυτό ακριβώς. Αρκεί να τη φαντασθεί κανείς τη στιγμή της αυτοστέψης του Ναπολέοντα, όταν η ερμίνα από το χέρι του Ζακ Λουί Νταβίντ ζωντανεύει την αίσθηση μεγαλείου για τον ίδιο τον χώρο.

Αν όμως ολόκληρος ο κόσμος γνωρίζει τη Notre Dame είναι γιατί ο Βίκτωρ Ουγκώ έκρυψε μέσα της τον πιο παράδοξο και δυνατό έρωτα, το πιο όμορφο gothic love story. Ο Κουασιμόδος δεν έχει τίποτε να κρύψει. Είναι πιο αγνός και από τον ίδιο τον έρωτά του. Η Εσμεράλδα λάμπει επειδή είναι εύθραυστη, διαυγής, αθώα αλλά και ολίγον απλοϊκή.

Η παράδοξη αυτή ένωση ανέδειξε τον Οίκο του Θεού στο πιο κοντινό σκαλοπάτι προς την ανθρώπινη ψυχή. Γι’ αυτό όλοι δάκρυζαν και σώπαιναν βλέποντας τη φωτιά να κατακαίει τα μέσα τους. Γι’ αυτό όμως δεν σβήνουν τα σύμβολα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή