Το άρθρο που ακολουθεί είναι αυστηρώς ακατάλληλο για όσους πιστεύουν ότι «εδώ παιδιά πεθαίνουν από την πείνα…» (αλλά, εννοείται, δεν κάνουν τίποτε παραπάνω από το να επαναλαμβάνουν την εμβριθή αυτή διαπίστωση), καθώς και για όσους θεωρούν ότι «με 20-30 ευρώ τον μήνα καθαρίζεις από τα έξοδα του σκύλου σου». Αντιθέτως, απευθύνεται σε ανθρώπους σαν κι εμένα (πάρτε το όπως θέλετε) που υποφέρουν χωρίς σκύλο, που ξέρουν ότι θα τους κοστίσει όσο ένα μικρό αυτοκίνητο, που δεν έχουν άλλον άνθρωπο στο σπίτι, πρόθυμο να αναλάβει την ευθύνη, όχι μόνο της «φύλαξης», αλλά και της «απασχόλησης» ενός ζώου που είναι μέλος της οικογένειας. Και τέλος που το αντέχουν οικονομικά.
Η ιδέα του Puppy Park, ενός χώρου που κάνει όλα τα παραπάνω, απασχολεί, εκτονώνει, κοινωνικοποιεί, κρατάει ένα σκυλί τις ώρες που λείπεις, δεν είναι ελληνική. Εισαγόμενη είναι, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι πόσο καλά την προσαρμόζει κανείς στη δική μας πραγματικότητα. Νομίζω ότι τα παιδιά του Puppiespark.gr το έχουν καταφέρει. Δεν τους ξέρω, δεν με ξέρουν, δεν τους έχω πάει καν το σκυλί μου (γιατί μου πέφτουν μακριά), αλλά τους γνωρίζω εξ ετεροκοΐας, από καλούς φίλους που μένουν στα βόρεια προάστια και –το πιο σημαντικό– έχω δει τις συνεντεύξεις τους και έχω, κυριολεκτικά, εντυπωσιαστεί. Τριάντα χρόνια τώρα, γνώρισα εκπαιδευτές που δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα, φιλόζωους που πιστεύουν ότι το σκυλί τους διαθέτει μαγικές ιδιότητες, νεοσύλλεκτους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη να ακούσω επιτέλους στην τηλεόραση έναν άνθρωπο που είναι –προφανώς– διαβασμένος για τη φύση και την ψυχοσύνθεση του σκύλου, να μην «τσιμπάει» στις προβοκατόρικες ερωτήσεις του ρεπόρτερ, αλλά να ανταποκρίνεται με επιστημοσύνη και τετράγωνη λογική.
Θα παρακινήσω λοιπόν όλους εσάς τους βορειοπροαστιακούς, που μένετε στα πέριξ του Αμαρουσίου και δεν θα αιμορραγήσετε πληρώνοντας τα 10 ευρώ (των καφέδων, συμπεριλαμβανομένων), να δοκιμάσετε τη λύση του Puppiespark. Και να ξεχάσετε τις άλλες, κωμικοτραγικές λύσεις που νομίζετε ότι διασκεδάζουν την πολύωρη απουσία σας από το σπίτι, όπως:
1. Webcams με τις οποίες μιλάς στον σκύλο σου· αν δεν είσαι εκεί με φυσική παρουσία, το μόνο που καταφέρνεις είναι να τον αναστατώνεις – πολύ!
2. Γείτονες που πετάγονται «να ταΐσουν»· βαριούνται, φίλε, απλώς ντρέπονται να σ’ το πουν.
3. Δεύτερο σκύλο· όπως έχει πει ένας σπουδαίος ηθολόγος, μελετητής της κυνικής φύσης, «ένα σκυλί μόνο στο σπίτι είναι ένα σκυλί που ανυπομονεί για την επιστροφή του αφεντικού του. Δύο σκυλιά μόνα στο σπίτι είναι δύο σκυλιά που ανυπομονούν.
4. Παιχνίδια (εσύ είσαι το παιχνίδι του σκύλου σου, τα άλλα είναι απλά εξαρτήματα), λιχουδιές (ναι, δεν φτάνει που το παρατάς μόνο του, κάν’ το και τετράπαχο, να πολλαπλασιάσεις τις ενοχές σου).
Αυτή, λοιπόν, δεν είναι μια διαφήμιση του Puppiespark. Είναι μια διαφήμιση της ιδέας! Και μια ευχή: να δούμε κι άλλα Dog Parks στην Ελλάδα. Αλλά να είναι ίδια ή και καλύτερα από αυτό! ■