Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα η στενή παρακολούθηση των ομιλιών του Αλ. Τσίπρα ανά την Ελλάδα ενόψει των ευρωεκλογών. Εχει ήδη εγκαταλείψει εκείνα τα… δασύτριχα και πολύφερνα που διαλαλούσε πριν από μερικές εβδομάδες για την αντιμετώπιση της επέλασης της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, προσπαθώντας ταυτόχρονα και απεγνωσμένα να ταυτίσει τη Νέα Δημοκρατία με αυτήν. Τώρα τα έχει ήδη ξεχάσει όλα αυτά και επικεντρώνεται στη σύγκρουση με την αντιπολίτευση, τόσο τη Ν.Δ. όσο και το ΚΙΝΑΛ, με την έννοια της διεκδίκησης της εξουσίας στο εσωτερικό της χώρας. Σαν να βρισκόμαστε δηλαδή μερικές εβδομάδες πριν από τις εθνικές εκλογές. Αλλωστε, το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ καταρτίστηκε με την παλιά συνταγή της χρησιμοποίησης «ονομάτων – κράχτες» για ψηφοθηρία, αδιαφορώντας αν οι φέροντες έχουν ή όχι τα προσόντα για τις απαιτήσεις της δουλειάς. Αν με λίγα λόγια έχουν προσόντα για ευρωβουλευτές, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη περίοδο για την Ενωμένη Ευρώπη και τη ρευστότητα που χαρακτηρίζει το διεθνές περιβάλλον.
Εδώ που τα λέμε, θα έδειχνε έλλειψη ρεαλισμού η απαίτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ να πορευθεί προς τις ευρωεκλογές με ευρωπαϊκά κριτήρια. Ή έστω κριτήρια υψηλότερων προδιαγραφών σχετικά με τους υποψηφίους του. Οι άνθρωποι έχουν δώσει μάχες και έχουν κάνει αγώνες κατά της αξιοκρατίας και έχουν διακηρύξει την αντιπαλότητά τους στην αριστεία, επομένως δεν θα πρόδιδαν τις αρχές τους προκειμένου να προσελκύσουν καλύτερους. Ούτε βέβαια να βάλουν καλύτερα ονόματα από τους ήδη ευρωβουλευτές τους που διακρίθηκαν είτε για την εριστική μαχητικότητά τους υπέρ του αρχηγού και του κόμματος είτε για τις υπηρεσίες που προσέφεραν σε διάφορες περιπτώσεις. Στην υποστήριξη της υποψηφιότητας των Αλ. Τσίπρα και Ζ. Ζάεφ για το Νομπέλ, ας πούμε… Μόνιμος και αμετακίνητος στόχος τους είναι η ισοπέδωση προς τα κάτω και θα ήταν αντιφατική και ανεπίτρεπτη υπέρβαση ένα συριζαϊκό ευρωψηφοδέλτιο γεμάτο υποψηφίους καλύτερους από τα ηγετικά στελέχη, τους υπουργούς και τους βουλευτές του κόμματος.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο Αλ. Τσίπρας κάνει προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές με τα ίδια χαρακτηριστικά και τους ίδιους όρους με εκείνη που θα κάνει όταν πλησιάσει η ώρα των εθνικών εκλογών. Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι πρόκειται για ενιαία και αδιαίρετη προεκλογική εκστρατεία, ακόμη και αν οι εθνικές εκλογές διεξαχθούν τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Κατανοητό ώς ένα βαθμό για την κυβερνητική πλευρά, αν επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις που σήμερα δείχνουν ελάχιστη ή και μηδενική απόκλιση στη διαφορά Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών. Από την άλλη πλευρά πάντως, η εμπειρία λέει ότι συνήθως η διαφορά διευρύνεται αισθητά υπέρ του πρώτου από τις ευρωεκλογές ώς τις εθνικές εκλογές, αν και έχουν παρατηρηθεί εξαιρέσεις. Ομως αυτή τη φορά το κλίμα είναι πολύ διαφορετικό για να ελπίζει το Μαξίμου σε μια τέτοια εξαίρεση.
Ολα αυτά εξηγούν γιατί ο Αλ. Τσίπρας πορεύεται προς ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές με την ίδια διχαστική και ψηφοθηρική λογική. Με αυτήν «πρόκοψε», αυτήν γνωρίζει μόνο και δεν διαθέτει άλλη εναλλακτική.