Βινύλιο: Ασπρα, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, μπλε

Βινύλιο: Ασπρα, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, μπλε

3' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι εποχές αλλάζουν, όπως και οι συνήθειές μας. Στη μουσική συχνά κλείνουμε το μάτι στο παρελθόν, ακόμη και στην ακρόαση. Μετά το CD, το downloading και εν συνεχεία το streaming, ο αναλογικός ήχος του βινυλίου μοιάζει όλο και πιο ζεστός. Η μυσταγωγία του επανέκαμψε μαζί με πολλές εκδόσεις που αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον του κοινού για το κλασικό format. Σε μια εγχώρια δισκογραφία που διαλύεται, όσο οι Ελληνες δημιουργοί και ερμηνευτές παλεύουν ακόμη για τα πνευματικά δικαιώματα, το βινύλιο γίνεται ξανά μόδα. Και όχι ανάμεσα σε εξηντάρηδες, αλλά σε εικοσιπεντάρηδες και τριαντάρηδες, που σπεύδουν να εξαντλήσουν συλλεκτικές εκδόσεις 180 γρ. σε διάφορα χρώματα: άσπρα, ροζ, πράσινα, κίτρινα, μπλε. Και όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, συχνά δεν μπαίνουν στο πικάπ. Παγκοσμίως η αγορά ηχογραφημένης μουσικής αυξήθηκε κατά 9,7% το 2018. Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην Παγκόσμια Μουσική Εκθεση 2019 της IFPI «δείχνουν ότι τα συνολικά έσοδα για το 2018 ήταν 19,1 δισ. δολάρια. Τα έσοδα από streaming αυξήθηκαν κατά 34% και αντιστοιχούσαν σχεδόν στο ήμισυ (47%) των παγκόσμιων εσόδων, λόγω της αύξησης κατά 32,9% της συνδρομητικής ροής».

Στην Ελλάδα, το πρώτο τετράμηνο του 2019, σύμφωνα με τον μαθηματικό και συγγραφέα της ελληνικής δισκογραφίας Πέτρο Δραγουμάνο –ο οποίος καταγράφει τον πλήρη κατάλογό της κάθε χρόνο–, έχουμε μέχρι στιγμής 107 κυκλοφορίες δίσκων. Από αυτούς, τα 72 είναι CD, τα 24 LP, 8 εκδόθηκαν σε LP και CD και 3 είναι CD – book.

Βινύλιο: Ασπρα, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, μπλε-1

«Tα περισσότερα LP κυκλοφορούν από μικρές ανεξάρτητες εταιρείες, οι οποίες τα εκδίδουν σε 250-300 αντίτυπα, κάποια χρωματιστά. Αυτά κοστίζουν λίγο πιο ακριβά από το παραδοσιακό μαύρο βινύλιο. Συνήθως πωλούνται ως συλλεκτικά. Σε πολλές εκδόσεις δίνεται και ένας κωδικός για να μπορεί ο αγοραστής να κατεβάσει διαδικτυακά τα τραγούδια του άλμπουμ προκειμένου να χρησιμοποιεί λιγότερο το LP, για να μην το φθείρει. Μάλιστα, αρκετοί από τους αγοραστές αγοράζουν τα βινύλια χωρίς να έχουν πικάπ, καθαρά για συλλεκτικούς λόγους ή για να τα μεταπωλήσουν σε άλλους συλλέκτες ακριβότερα. Από την άλλη, οι μεγάλες εταιρείες τυπώνουν παλιό επιτυχημένο ρεπερτόριο, συνήθως ροκ».

Τα έγχρωμα βινύλια είναι μια τάση, λέει ο Γιάννης Αλεξίου, δημοσιογράφος, συλλέκτης και συγγραφέας του βιβλίου «Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια». «Αν ένα άλμπουμ εκδοθεί σε 400 μαύρα βινύλια, θα υπάρχουν και 100 χρωματιστά: κόκκινα, μπλε, πράσινα. Οι λόγοι είναι εμπορικοί. Για να ανακυκλωθεί το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού, κυρίως των συλλεκτών. Τακτική που προσελκύει κυρίως το νέο κοινό, το οποίο προτιμά να αγοράζει καινούργια παρά μεταχειρισμένα βινύλια, χωρίς τα χαρακτηριστικά “χριτς χρατς” που ανεχόμαστε οι παλιοί συλλέκτες με μεγάλες δισκοθήκες».

Βινύλιο: Ασπρα, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, μπλε-2

Για την αντοχή του χρωματιστού βινυλίου σε σχέση με τα παραδοσιακά μαύρα βινύλια κάποιοι διατηρούν επιφυλάξεις. «Επειτα από έναν μεγάλο αριθμό παιξίματος στο πικάπ, αρχίζουν και χρατσάρουν», λέει ο Γιάννης Αλεξίου.

Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι η Λευκή Συμφωνία, από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής, που καθιερώθηκαν με τους «Μυστικούς κήπους» το 1986 και τώρα τους επανακυκλοφόρησαν σε 400 βινύλια σε χρώμα βιολετί. Στην επανέκδοση υπάρχει ακυκλοφόρητο κομμάτι και επτά συνθέσεις από live το 1986. Οι Labyrinth of Thoughts Records και Τhe Lab Records επανακυκλοφορούν και τα «Χρώματα» (1996), του ιδίου συγκροτήματος, σε μπλε βινύλιο.

Από τις τελευταίες εκδόσεις της Inner Ear, η οποία κυκλοφορεί τα πιο καλαίσθητα βινύλια, είναι το «Amazing grey». Με αυτό το γκρι χρώματος βινύλιο, ο Vassilikos επιστρέφει έπειτα από εξάχρονη απουσία στη δισκογραφία. Για τη δεύτερη κοπή του άλμπουμ των A Victim of Society, «Freaktown», σε 100 μόνο αντίτυπα επιλέχθηκε το ροζ βινύλιο, ενώ, για τη φετινή Record Store Day, η εταιρεία σε συνεργασία με το δισκοπωλείο «Λωτός» κυκλοφόρησε το «Για σένα με αγάπη» του Κ. Βήτα σε συλλεκτική έκδοση με δύο ανέκδοτα κομμάτια.

Η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, όπως είναι γνωστό, έχει δυνατό κατάλογο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε άσπρα βινύλια την «Πορνογραφία», τους «15 Εσπερινούς», τον «Σκληρό Απρίλη του ’45» και τις «Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ στο κλασικό μαύρο επανακυκλοφόρησαν τα «Ζεστά ποτά» (1985) και το «Οταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις» (1987) των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, όπως και τα άλμπουμ που έβγαλαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 τα Ξύλινα Σπαθιά με τίτλο «Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου» και οι Τρύπες, το «Κράτα το σώου μαϊμού».

Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, οι πωλήσεις βινυλίου παρουσιάζουν μια μικρή πτώση, επειδή γίνεται ένα ξεκαθάρισμα, υποστηρίζει ο Γ. Αλεξίου. «Είμαστε ανάμεσα στη μόδα και την επανάκαμψη. Οι νέοι γοητεύονται από ένα παλιό καλό γκρουπ, αλλά ζητούν καινούργιο βινύλιο, το οποίο αγοράζουν και παλιοί συλλέκτες επειδή είναι έγχρωμο». Η μουσική βιομηχανία ανανεώνει το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού με διάφορους τρόπους. «Οπως γινόταν με τα CD και τα έξτρα μπόνους που είχαν μέσα».

Για την αντοχή του χρωματιστού βινυλίου σε σχέση με τα παραδοσιακά μαύρα βινύλια έχει κάποιες επιφυλάξεις. «Επειτα από έναν μεγάλο αριθμό παιξίματος στο πικάπ, αρχίζουν και χρατσάρουν».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή