Με την άρνησή τους να προσέλθουν στην κάλπη, σε ποσοστό κοντά στο 60%, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας αποδοκίμασαν την έως τώρα κυβερνητική πολιτική του Ζάεφ και ταυτόχρονα είπαν στην αντιπολίτευση του VMRO DPMNE ότι δεν την εμπιστεύονται. Και αν η ψηφοφορία της περασμένης Κυριακής δεν έφερε πολιτικό αποτέλεσμα, η επαναληπτική ψηφοφορία της 5ης Μαΐου μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη πολιτική ρευστότητα και αστάθεια, η οποία θα υπονομεύσει τον άμεσο και υψηλό στόχο που τούτη την εποχή είναι η λήψη στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. τον Ιούνιο ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Το ενδεχόμενο η συμμετοχή στην κάλπη να μην ξεπεράσει το όριο του 40%, όπως προβλέπει το σύνταγμα για να είναι έγκυρες οι εκλογές, φαντάζει πολύ πιθανό και για πολλούς προβάλει ως το πιο πιθανό. Εάν η προσέλευση δεν υπερκαλύψει αυτό το ποσοστό, οι εκλογές θα πρέπει να επαναληφθούν σε διάστημα έως έξι μηνών και ενδεχομένως, εφόσον και τότε επαναληφθεί η ίδια εικόνα, να χρειαστεί να ξαναγίνουν, εκτός και αν στο μεταξύ τροποποιηθεί το σύνταγμα. Εκ των πραγμάτων την άρση του αδιεξόδου θα κληθούν να δώσουν οι βουλευτικές εκλογές τις οποίες ο Ζάεφ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα κερδίσει, αν κρίνουμε από την ισοψηφία, σχεδόν, με το VMRO DPMNE στην ψηφοφορία για τις προεδρικές.
Αντέχει, όμως, η αδύναμη αυτή χώρα με την καχεκτική οικονομία μια παρατεταμένη πολιτική και εκλογική δοκιμασία; Και πού μπορεί να οδηγήσουν η αυξανόμενη απογοήτευση της κοινωνίας και η απουσία προοπτικής από τους ηγέτες, ειδικά από τον Ζάεφ στον οποίο πρόσφατα επένδυσαν τις ελπίδες τους για έναν άλλο τρόπο διακυβέρνησης και τώρα τον βλέπουν να ασκεί εξουσία στα πρότυπα του Γκρούεφσκι; Μήπως αντί για την κάλπη οι πολίτες θα αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους μιμούμενοι τους Σέρβους και τους Αλβανούς που από τον χειμώνα διαδηλώνουν στα Τίρανα και στο Βελιγράδι εναντίον των δικών τους ηγετών; Ο διεθνής παράγοντας επένδυσε, μέχρι υπερβολής, στον Ζάεφ για να απαλλαγεί η χώρα από τον εθνικολαϊκιστή Γκρούεφσκι και να κλείσει την εκκρεμότητα με την Ελλάδα. Οι πολίτες, από την πλευρά τους, έδωσαν στον Ζάεφ την ευκαιρία, αλλά φαίνεται ότι τους απογοήτευσε νωρίς. Ετσι, οι μεν σύμμαχοι έχουν αρχίσει να γκρινιάζουν, οι δε πολίτες του γυρίζουν –ολοένα και πιο πολλοί– την πλάτη. Δίχως ορατή εναλλακτική λύση, ας μην εκπλαγούμε αν οσονούπω δούμε (και) τους γείτονες στις πλατείες.