Μπάρες μετρό και γερμανικό μοντέλο

Μπάρες μετρό και γερμανικό μοντέλο

Κύριε διευθυντά

Προ ημερών, παρατήρησα έναν κύριο να περνάει τις μπάρες του μετρό κολλητά σε προπορευόμενο χωρίς να ακυρώσει την κάρτα του, την οποία προφανώς δεν είχε καν. «Εξυπνο», του φώναξα ειρωνικά. Κοντοστάθηκε και μου είπε φιλικά: «Εσύ παίρνεις σύνταξη, ενώ εγώ όχι». «Γιατί δεν παίρνεις;» τον  ρώτησα. «Γιατί εμένα μου την έκοψε ο Χότζα». «Και δεν φοβάσαι μήπως σε πιάσουν;» «Μέχρι σήμερα δεν με έχουν πιάσει, αλλά και αν με πιάσουν, θα τους πληρώσω 30 φορές από 60 λεπτά, όλα κι όλα 18 ευρώ. Δεν χάθηκε ο κόσμος» (είναι πράγματι μόνο 30 φορές το πρόστιμο;).

Πρίν από  ένα μήνα, βρέθηκα στη Γερμανία. Χρησιμοποίησα μόνο τρεις φορές δημόσια μέσα μεταφοράς και συνέβη και τις τρεις φορές να περάσει ελεγκτής. Ρώτησα φίλο μου αν αυτό συμβαίνει πάντα έτσι. Οχι, μου απάντησε, αλλά ο ίδιος που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ τις καθημερινές, δηλαδή σαράντα φορές τον μήνα, συναντά έλεγχο 4 με 5 φορές τον μήνα. Ο συνομιλητής μου στο μετρό ταξιδεύει ανενόχλητος επί χρόνια.

Η απώλεια εσόδων για τον ΟΑΣΑ είναι, βέβαια, ένα χειροπιαστό πρόβλημα. Νομίζω όμως πως η μεγάλη ζημία είναι είναι άλλη και είναι ανυπολόγιστη: Οταν ο συνεπής πολίτης βλέπει αυτή την κατάσταση καθημερινά να εκτυλίσσεται μπροστά του, θα σκεφθεί δύο πράγματα: Πρώτον και σημαντικότερο ότι ζει σε μια διαλυμένη χώρα και, δεύτερον, γιατί να μην το κάνει και ο ίδιος. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι αυτές οι επισημάνσεις θα πιάσουν τόπο, απλώς θέλησα να τις καταθέσω.

Δρ Δημητριος Γ. Καστρινακης, Βούλα

Μπάρες μετρό και γερμανικό μοντέλο-1

Στην εθελούσια υπερορία του στις Κάννες, χτυπημένος και από απογοήτευση έφευγε από τη ζωή (1896) όταν ο Σπύρος Λούης έκοβε το νήμα στον μαραθώνιο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, σκορπίζοντας υπερπλεόνασμα χαράς. Ο μύχιος, τραυματικός φθόνος που κατέτρωγε τον τότε, μετρ του λαϊκισμού, πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη απέναντι στην ψυχική, ηθική και πνευματική υπεροχή του αντιπάλου του εκδηλώθηκε με βαρβαρική μικροπρέπεια: «Τα στρατιωτικά πλοία δεν είναι για να μεταφέρουν νεκρούς» ελάλησε· εν προκειμένω τη σορό του Χαρίλαου Τρικούπη στην πατρίδα. Και η κυβερνητική «Πρωϊα» εξασφάλισε ιστορικό αποκλειστικό ευτέλειας καθώς ανέφερε -πάσχουσα από πληθώρα ύλης-την είδηση του θανάτου του στα «κοινωνικά». Επάνω αριστερά, ο ανδριάντας ατενίζει από το Αντίρριο τη Γέφυρα Χαρίλαου Τρικούπη. Δεξιά, γελοιογραφία από το σατιρικό περιοδικό «Νέος Αριστοφάνης», με τον μεγάλο πολιτικό «εν πλω» σε εναγώνια αναζήτηση νέου δανείου το 1886 για την ανάταξη της εθνικής οικονομίας (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο). Το φάντασμα της –«Δυστυχώς»– πτώχευσης του 1893 μετά βίας διακρινόταν στον ορίζοντα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή