Η συνταρακτική δημοσιογραφική έρευνα του Αλέξη Παπαχελά και των συνεργατών του (Μαριάννας Κακαουνάκη και Γιάννη Σουλιώτη) για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι επιβεβαίωσε με αδιάσειστα ντοκουμέντα όσα λέγαμε από τις πρώτες ημέρες μετά την καταστροφή του περυσινού Ιουλίου, καθώς και αυτά στα οποία κατέληξε το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων.
Εδειξε, δηλαδή, ότι η Πυροσβεστική ήταν απούσα, αφήνοντας τους πολίτες ανυπεράσπιστους στις φλόγες, και το κράτος ήταν άφαντο και δεν κατάφερε ούτε το στοιχειώδες: να ειδοποιήσει για την πύρινη λαίλαπα τους κατοίκους της περιοχής, προκειμένου να εκκενωθεί έγκαιρα ο οικισμός του Ματιού και να μην έχουμε 101 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και καμένα σπίτια.
Το ντοκιμαντέρ έδειξε επίσης με ξεκάθαρο τρόπο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, ενώ είχε ειδοποιηθεί από τις υπηρεσίες από το απόγευμα πως οι νεκροί από την πυρκαγιά ήταν τουλάχιστον 13, έστησε το βράδυ μια ξεδιάντροπη επικοινωνιακή φιέστα. Στην οποία όχι μόνο δεν υπήρξε οποιαδήποτε αναφορά σε θύματα από την πυρκαγιά, αλλά κι έγινε απεγνωσμένη προσπάθεια να φανεί πως όλα λειτούργησαν άψογα και ότι ο πρωθυπουργός είχε τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης. Ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, εμφανίζεται να ρωτάει τους αξιωματικούς «πότε θα πετάξουν το επόμενο πρωί τα αεροπλάνα και αν έχουν συγκεκριμένους στόχους κατάσβεσης», όταν ήταν γνωστό τοις πάσι ότι η φωτιά είχε σβήσει ώρες πριν φτάνοντας στη θάλασσα κι ενώ εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν ακόμη στο νερό για να διασωθούν από σκάφη του Λιμενικού και ιδιώτες που έσπευσαν να βοηθήσουν με τις βάρκες τους.
Τέτοια υποκρισία και κοροϊδία προς τους πολίτες και τέτοιο κακοπαιγμένο θέατρο ενημέρωσης δίπλα σε εκατό απανθρακωμένους ανθρώπους δεν έχει ξαναδεί ο τόπος. Κι ενώ πολύ γρήγορα έγιναν σαφή το μέγεθος της κυβερνητικής ανεπάρκειας και το απόλυτο χάος του κρατικού μηχανισμού, κανείς δεν βγήκε να ζητήσει συγγνώμη, να αποδεχθεί τις ευθύνες του και να «αποκεφαλίσει» όσους υποστήριξαν με περισσό θράσος το αμίμητο: ότι όλα έγιναν σωστά και πως, αν υπήρχε επανάληψη της πυρκαγιάς, πάλι έτσι θα έπρεπε να γίνουν.
Αυτή η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να κρύψει τις ευθύνες της κυβέρνησής του κάτω από το χαλί είναι που δεν συγχωρείται από τους πολίτες. Και γι’ αυτό η προβολή του αποκαλυπτικού ντοκιμαντέρ προκάλεσε τέτοιο πανικό στην κυβέρνηση και στον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Τζανακόπουλο, ο οποίος –σημειωτέον– υπήρξε ενορχηστρωτής της επιχείρησης συγκάλυψης της κυβερνητικής χρεοκοπίας επιστρατεύοντας ακόμη και φωτογραφίες δορυφόρων!
Ομως, η κυβερνητική ανεπάρκεια και αδυναμία του Μαξίμου να πει έστω μία συγγνώμη προς τους πολίτες, δεν αφορά μόνο το Μάτι, τη Μάνδρα ή την πετρελαιοκηλίδα του Σαρωνικού. Αφορά κυρίως τις ανόητες και ανεύθυνες διακηρύξεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως του ίδιου του κ. Τσίπρα, το 2014, ότι αυτοί μόνο από όλους τους Ελληνες πολιτικούς είχαν δήθεν τα κότσια και το τσαγανό να τα βάλουν με τους ισχυρούς της Ευρώπης και να τους υποχρεώσουν, λέει, να σκίσουν τα μνημόνια, να τους χαρίσουν το ελληνικό χρέος και να καταργήσουν τη λιτότητα. Αμετροέπειες, πυροτεχνήματα και αέρας κοπανιστός, που οδήγησαν τον κ. Τσίπρα σε αλλεπάλληλες κωλοτούμπες και κόστισαν στην Ελλάδα 85 δισεκατομμύρια ευρώ, ένα τρίτο μνημόνιο και παράταση της λιτότητας για σχεδόν τέσσερα χρόνια ακόμη – φτάσαμε τον Αύγουστο του 2018 να είμαστε στο ίδιο σημείο όπου βρισκόταν η χώρα το 2015, λίγο πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση. Και γι’ αυτήν την υποκρισία και το τεράστιο πολιτικό ψέμα δεν υπήρξε κάποια δημόσια μεταμέλεια από τον κ. Τσίπρα –ή τους υπόλοιπους βουλευτές και υπουργούς– μπροστά στις άσκοπες αιματηρές θυσίες που επέβαλαν στους πολίτες και στη ρητορική του μίσους για γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένους και προδότες που υπέστησαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι και δηλητηριάστηκε για χρόνια η κοινωνία.
Η κριτική αυτή, της εύκολης και βολικής στοχοποίησης των πάντων, αφορά βεβαίως και ένα μεγάλο μέρος του «σοφού ελληνικού λαού». Που θεωρεί ότι κάποιοι συνωμοτούν εναντίον του ή τον ψεκάζουν, ότι πάντοτε κάποιοι άλλοι πρέπει να δουλεύουν για την καλοπέραση του εξυπνότερου λαού του κόσμου, και χωρίς να το σκεφθεί ιδιαίτερα, επιλέγει να πιστεύει σε παραμύθια και ανέφικτες υποσχέσεις λαϊκιστών όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι είναι εξωπραγματικές και δημαγωγικές.
Θυμίζουν τις τιποτένιες αντιδράσεις κάποιων χοντρόπετσων υπαλλήλων του κράτους, που ακούγονται στο ντοκιμαντέρ για το Μάτι, να προειδοποιούν ο ένας τον άλλον ότι ο Ψινάκης έχει καλές σχέσεις με τα κανάλια και γι’ αυτό ας του στείλουμε ένα πυροσβεστικό να μην καεί το σπίτι του και βρούμε τον μπελά μας ή να απαντούν από την ασφάλεια του γραφείου τους, με φανερή αδιαφορία και κυνισμό, στους πολίτες που με τρεμάμενη φωνή από την αγωνία εκλιπαρούν βοήθεια για να σωθούν από τη φωτιά που πλησιάζει τα παιδιά τους.