Ο Αλέξης Τσίπρας και τα φερέφωνά του επενδύουν σε ένα απλό αλλά έξυπνο πολιτικό κόλπο: αντί να επιδιώκουν ό,τι καλύτερο για τη χώρα, αντί να στοχεύουν στην εθνική επιτυχία και ομοψυχία, καλλιεργούν ένα κλίμα όπου η πόλωση, η μετριότητα, η αποτυχία παρουσιάζονται ως επιβεβαίωση της πολιτικής τους, όπου η ήττα επιβεβαιώνει την ορθότητα των επιλογών τους. Διαμορφώνουν τη δική τους πραγματικότητα, όπου δεν έχει σημασία τι λέει κάποιος, αλλά ποιος το λέει. Ετσι, όταν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θεωρούν αρνητική την επίδραση του πακέτου παροχών που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, όταν ακριβαίνει ο δανεισμός και το Χρηματιστήριο πέφτει, αυτό παρουσιάζεται όχι ως απειλή εναντίον της ανάκαμψης, αλλά ως επιβεβαίωση του παραμυθιού ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπολογίζει κανένα εμπόδιο στην εφαρμογή φιλολαϊκής πολιτικής.
Η υπερβολική φορολογία που επιβαρύνει τον ιδιωτικό τομέα προς όφελος ενός συνεχώς πιο ακριβού και αντιπαραγωγικού Δημοσίου παρουσιάζεται ως επιτυχία, όχι ως σίγουρη καταδίκη της οικονομίας και της κοινωνίας. Η αδιανόητη ενόχληση με τους νεκρούς στο Μάτι, που «θολώνουν» την εικόνα της κυβέρνησης, καθώς και οι απανωτές απρέπειες προς ανάπηρο πολιτικό αντίπαλο, δεν οδηγούν στη μετάνοια όσων ευθύνονται αλλά, αντιθέτως, οι αντιδράσεις τροφοδοτούν την οργή και την αυταρέσκειά τους. Οταν κατηγορούνται για υποκρισία, απαντούν στηλιτεύοντας τους επικριτές τους για δήθεν υποκρισία και κιτρινισμό. Δεν δίνουν σημασία στην ουσία των πραγμάτων, αλλά μόνο στο πώς μπορούν να τα διαχειριστούν προς όφελός τους. Οπως ο Ντόναλντ Τραμπ επιχειρεί συνεχώς να διαμορφώσει έναν κόσμο στα μέτρα του, όπως ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν εξαναγκάζει τους θεσμούς να υποκύπτουν στους πολιτικούς του στόχους, έτσι, οι κυβερνώντες μας ενδιαφέρονται πρωτίστως να μην αφήσουν τους οπαδούς τους να καταλάβουν ότι υπάρχει μια πραγματικότητα έξω απ’ αυτήν που παρουσιάζουν. Γι’ αυτό τα κρατικά μέσα ενημέρωσης στηρίζουν τόσο μονόπλευρα την κυβερνητική εκδοχή των πραγμάτων, γι’ αυτό απορρίπτεται ως υποβολιμαίο ό,τι παράγεται από άλλα Μέσα. Και ενώ η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να πείσει τους μη οπαδούς με επιχειρήματα, προσφέρει παροχές από πλεονάσματα που στράγγισαν την οικονομία και που δεν πήγαν προς επενδύσεις και ανάπτυξη.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να απαντήσει με επιχειρήματα, με πολιτική και σοβαρότητα, και ας φαίνεται επικίνδυνο στο πολωμένο κλίμα. Αλλιώς ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος: για τον ΣΥΡΙΖΑ το λασπωμένο γήπεδο και η εικονική πραγματικότητα είναι έδρα, για τους υπόλοιπους είναι βάλτος.