«Η πρωθυπουργός λυπάται για το γεγονός ότι δεν κατορθώσαμε να αποχωρήσουμε εγκαίρως από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Κατανοεί τη δυσφορία που αυτό προξενεί σε μερίδα του πληθυσμού». Η παραδοχή της Τερέζα Μέι ότι η Βρετανία θα λάβει μέρος στις ευρωεκλογές συνοδευόταν από την ελπίδα ότι η βρετανική Βουλή θα ψηφίσει, στην τέταρτη προσπάθεια, τη συμφωνία αποχώρησης, ώστε οι Βρετανοί ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν στα τέλη Μαΐου να μην αναλάβουν τα καθήκοντά τους, τον Ιούλιο.
Ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό είναι να καρποφορήσουν σύντομα οι συνομιλίες ανάμεσα στη συντηρητική πρωθυπουργό και στον επικεφαλής των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, που άρχισαν στα τέλη Μαρτίου. Οι συνομιλίες διεξάγονται εν μέσω όλο και μεγαλύτερης ριζοσπαστικοποίησης των οπαδών της εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε., οι οποίοι θεωρούν υπερβολικά στενή τη σχέση Βρετανίας – Ε.Ε. που διαμορφώνεται από τη συμφωνία αποχώρησης, πολύ περισσότερο απορρίπτουν τις όποιες παραχωρήσεις περί παραμονής στην τελωνειακή ένωση επιχειρεί να αποσπάσει το Εργατικό Κόμμα. Ενα ρεύμα οργής απέναντι στη βρετανική πολιτική ελίτ τροφοδοτείται από ιαχές περί «εθνικής μειοδοσίας» με αστάθμητο παράγοντα τη μετεωρική άνοδο του νεοσύστατου «κόμματος Brexit» του Νάιτζελ Φάρατζ, που ξεπερνά τους Συντηρητικούς σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Η ολιγαρχία
Στο νέο αφήγημα των οπαδών της βρετανικής εξόδου, η συμφωνία της Τερέζα Μέι έχει ήδη μετατραπεί σε «συμφωνία Μέι – Κόρμπιν» και ο προσεκτικός χορός του επικεφαλής των Εργατικών, ο οποίος δεν θέλει να αποξενώσει ούτε τους οπαδούς της εξόδου ούτε τους οπαδούς της παραμονής, γίνεται όλο και πιο δύσκολος. Αν η υπόθεση του Brexit κατορθώσει να αποκόψει τον Τζέρεμι Κόρμπιν από τη λαϊκή βάση στην οποία απευθύνονται οι πολιτικές του, αποτρέποντας έτσι την ανάδειξη του αριστερού πολιτικού στην πρωθυπουργία της Βρετανίας, τότε όλα τα χρήματα που έριξαν παράγοντες της βρετανικής ολιγαρχίας στην καμπάνια υπέρ της βρετανικής εξόδου θα έχουν πιάσει τόπο εις διπλούν: πρώτον, εξουδετερώνοντας τον Κόρμπιν και, δεύτερον, μετατρέποντας τη Βρετανία σε παράδεισο της πλήρως ανεξέλεγκτης οικονομικής δραστηριότητας.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 2ας Μαΐου, πάντως, το Εργατικό Κόμμα διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τις δυνάμεις του, σε αντίθεση με τους Συντηρητικούς, οι οποίοι υπέστησαν σαρωτική ήττα, χάνοντας 17 φορές περισσότερους δημοτικούς συμβούλους απ’ ό,τι οι Εργατικοί. Η συντριβή αυτή και οι φόβοι για πανωλεθρία στις ευρωεκλογές έχουν επισπεύσει τις διεργασίες για αντικατάσταση της Τερέζα Μέι. Ο κατάλογος των υποψηφίων διαδόχων όλο και μακραίνει, αλλά δεν είναι σαφές τι θα κάνει όποιος βρεθεί στη θέση της. Η πορεία της Μέι προς ένα σκληρό Brexit ανακόπηκε από τη συνειδητοποίηση ότι αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τις εύθραυστες ισορροπίες στην Ιρλανδία. Οι οπαδοί του σκληρού Brexit, μέσα και έξω από τους Συντηρητικούς, μακάριοι στη βεβαιότητα ενός υποτιθέμενου λαμπρού μέλλοντος, δεν συγκινούνται από τέτοια ρεαλιστικά προβλήματα.