Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το επικοινωνιακό μπαράζ που εξαπέλυσε η κυβέρνηση και οι γενίτσαροί της διαστρεβλώνοντας το λεγόμενα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για τις εργασιακές σχέσεις. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ιδεολογικοί απόγονοι εκείνων που έπεισαν τον ελληνικό λαό ότι η Σοβιετική Ενωση ήταν παράδεισος και η «καπιταλιστική Ευρώπη» μια κόλαση. Το δε Τείχος του Βερολίνου ήταν ένα αντιμεταναστευτικό μέτρο για να προστατευθεί η Ανατολική Γερμανία από τα κύματα των απελπισμένων Δυτικών που θα εισέρρεαν αν δεν υπήρχε έλεγχος στα σύνορα.
Κατά τον ίδιο τρόπο τώρα κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να πείσουν ότι όλα βαίνουν καλώς στον σοσιαλιστικό παράδεισο της Βενεζουέλας και απλώς κάποια μίσθαρνα όργανα του ιμπεριαλισμού θέλουν να παραδώσουν το πετρέλαιο της χώρας και να υποφέρει ο λαός. Δεν μπορούν να μετρηθούν οι προπαγανδιστικές λαθροχειρίες που έχει κάνει αυτή η Αριστερά. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις αθρόες αυτοκτονίες λόγω μνημονίων, οι οποίες σταμάτησαν σαν ήρθε το τρίτο και καλύτερο; Τα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία και χόρτασαν μετά το 2015; Τον Πινοσέτ Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλιέντε Αλέξη Τσίπρα; Τις θαλαμηγούς που άλλοτε «ανήκουν στην πλουτοκρατία» και άλλοτε είναι εργαλεία για το «δικαίωμα στις διακοπές»;
Κι αν αυτά είναι στο πλαίσιο ενός κακώς εννοούμενου ανταγωνισμού, υπάρχουν τα χειρότερα. Αυτά που συνέβαλαν τα μέγιστα στη χρεοκοπία της χώρας και δεν της επιτρέπουν να ορθοποδήσει. Αναφερόμαστε στις μεταρρυθμίσεις που όλες –μα, όλες!– συκοφαντήθηκαν σκαιώς. Να θυμηθούμε τον λυσσαλέο αγώνα που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ για να μην ιδιωτικοποιηθεί η Ολυμπιακή, όταν έχανε 1,5 εκατομμύριο ημερησίως; Τα ψεύδη για την απώλεια κάποιων «χρυσών σλοτς», που κανείς δεν ήξερε ποια ήταν και κανένας δεν ματάκουσε μετά το 2008; Τις παραποιημένες στατιστικές που τρομοκρατούσαν τους πολίτες και παρουσίαζαν τις ιδιωτικές εταιρείες ως ιπτάμενα γραφεία θανάτου;
Σε σχέση δε με τα εργασιακά, η συκοφάντηση ακόμη και του σκανδιναβικού μοντέλου της ευελιξίας με ασφάλεια (flexicurity) ήταν συνεχής: «Η λεγόμενη flexicurity είναι μια καλοστημένη πολιτική απάτη», ανακοίνωνε ο ΣΥΡΙΖΑ (11.4.2006), ενώ ο κ. Τσίπρας διαλαλούσε: «Δεν υπάρχει flexicurity. Δεν υπάρχει ευελιξία μαζί με ασφάλεια. Ευελιξία είναι ο επικοινωνιακός εξωραϊσμός της ανασφάλειας, το να δουλεύεις μέρα με τη μέρα σε δύο και τρεις δουλειές (…). Οποιος μιλάει για μεγάλες προκλήσεις του μέλλοντος εξαπατά τον κόσμο. Και συναινεί στην κατάργηση του οκτάωρου, στα σπαστά ωράρια, στην κατάργηση των αποζημιώσεων, στην απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων» (10.5.2008).
Παλιά τους τέχνη οι προπαγανδιστικές λαθροχειρίες, μόνο που ο δίσκος έχει παιχθεί τόσες φορές, που πλέον δεν ακούγεται.