Ο Πασχάλης Λαμπαρδής ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ψυχολογία, με μεταπτυχιακές σπουδές στην κλινική και κοινοτική ψυχολογία. Το νέο του μυθιστόρημα «Ξαναγράφω τη ζωή μου απ’ την αρχή» (εκδ. Πατάκη, 2018) εστιάζεται στην ανατομία των σχέσεων.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό δίπλα σας;
Στο προσκεφάλι μου έχω καμιά εικοσαριά βιβλία συντροφιά. Ανάμεσά τους είναι: «Η σοφία της ζωής» του Αρτούρ Σοπενχάουερ, «Μίστερ Γκουίν» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, «Η μικρή Μπιζού» του Πατρίκ Μοντιάνο και «Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός» του μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου.
Ποιος ήρωας λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μέσα στην ψυχή μου θα έχω βαθιά την ίδια δίψα για ζωή που είχε ο κεντρικός ήρωας, ο Αγγελος Κομνηνός, στο βιβλίο μου «Ο ταξιδευτής του Βοσπόρου». Γι’ αυτό κι εγώ κάθε χρόνο στη γιορτή των Αρχαγγέλων συνηθίζω να γιορτάζω για εκείνον.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα έστρωνα μεγάλη τράπεζα σε όλους τους αγαπημένους μου: στον Καζαντζάκη, τον Ντοστογιέφσκι, τον Λουντέμη, τον Παπαδιαμάντη, τον Παλαμά και τον Ομηρο, που με προέτρεψαν από νωρίς να αγαπήσω τη λογοτεχνία. Αλλά και στον Εσσε, στον Κάφκα, στη Γιουρσενάρ, στον Μπόρχες και στον Ουμπέρτο Εκο, για το μεγαλείο της γραφής τους.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Οτι ο σωστός τρόπος πείθει πιο εύκολα από τη βία. Από τους μύθους του Αισώπου «Ο αέρας και ο ήλιος».
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Τα σταφύλια της οργής» του Τζον Στάινμπεκ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Πολύ συχνά ανατρέχω στους κλασικούς συγγραφείς για να μην ξεχάσω αυτά που έμαθα. Απ’ όλα τα βιβλία, εξέχουσα θέση κατέχουν η «Ασκητική» του Καζαντζάκη, που έχει τη δύναμη να με ανεβάζει στον χώρο των ανώτερων ηθικών αξιών, και ο «Νάρκισσος και Χρυσόστομος» του Εσσε, για τον μαγευτικό κόσμο της υπαρξιακής αναζήτησης.
Καταφέρατε να «ξαναγράψετε τη ζωή σας απ’ την αρχή»;
Πρώτος εγώ επαναπροσδιόρισα τη ζωή μου και το στίγμα μου στον χάρτη, ώστε να μπορέσω να γράψω το συγκεκριμένο βιβλίο. Το έχω κάνει και στο παρελθόν, κι αν χρειαστεί δεν θα διστάσω να το ξανακάνω. Και μπορεί να το πραγματοποιήσει ο καθένας, κάθε μέρα, με μικρές αλλαγές. Πώς; Προσπαθώντας να γίνεται λίγο καλύτερος από χθες. Να κρατάει, δηλαδή, όλα εκείνα που τον θρέφουν και να πετάει όσα τον δηλητηριάζουν. Να αφήνει πίσω του όλα τα «γιατί» που τον κρατούν καθηλωμένο στην ίδια θέση και να προχωρεί στο «πώς». Γιατί δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλοι, αλλά τι κάνουμε εμείς.