«Η νύχτα είναι σκοτεινή…»

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το Game of Thrones  (GoT) διχάζει. Η τηλεοπτική σειρά της αμερικανικής πλατφόρμας ΗΒΟ διανύει τον τελευταίο κύκλο της. Μεθαύριο, Δευτέρα, θα προβληθεί το έκτο και τελευταίο επεισόδιο του όγδοου κύκλου, που θα είναι και το τελευταίο γενικώς.

Μίλησα παραπάνω για τηλεοπτική σειρά αλλά πρόκειται για πολιτισμικό-πολιτιστικό φαινόμενο. Σχεδόν δέκα χρόνια τώρα, η τόσο επιτυχημένη μεταφορά του μυθιστορηματικού σύμπαντος του Αμερικανού συγγραφέα έργων φαντασίας Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν, προσελκύει εκατομμύρια θεατές από όλο τον κόσμο και όλες τις ηλικίες, προκαλώντας συζητήσεις και διαφωνίες, κυρίως όμως συγκεντρώνοντας φανατικούς οπαδούς μα και ορκισμένους πολέμιους.

Από τις σκηνές βίας και σεξ των αρχικών κύκλων (με αιμομιξίες, βιασμούς, βασανισμούς ανθρώπων και ζώων, φονικά νεκροζώντανα πλάσματα, οίκους με έμβλημα έναν άνθρωπο γδαρμένο ζωντανό – από την προσφιλή συνήθεια της συγκεκριμένης οικογένειας κ.ά.), έως τον τελευταίο αυτό κύκλο μέσα από τον οποίο κλείνουν πολλαπλοί μικρότεροι αφηγηματικοί κύκλοι, μέσα σε ένα όργιο αίματος και φωτιάς, το GoT δεν έχει πάψει να προκαλεί.

Μάλιστα, χιλιάδες οπαδοί της σειράς θέλουν να επαναληφθεί ο τελευταίος κύκλος – αλλά… αλλιώς. Δεν συμφωνούν ή δεν τους αρέσουν οι επιλογές των σεναριογράφων και συγκεντρώνουν –όπως έχει γραφεί– υπογραφές για να γυρίσει η παραγωγή εκ νέου τα τελευταία επεισόδια.

Λίγο κωμική είναι αυτή η… αμεσοδημοκρατική τάση και στην ποπ κουλτούρα, δείχνει όμως την τεράστια βαρύτητα που ασκεί το GoT σε μεγάλες μάζες τηλεθεατών, καθώς επίσης την ταύτιση των τελευταίων με τους χαρακτήρες που, όλοι ωστόσο, είναι πρόσωπα ενός τελείως φανταστικού κόσμου, κάτι ανάμεσα σε μεσαιωνική Αγγλία, σε πίνακες του Ιερώνυμου Μπος αλλά και των προραφαηλιτών ζωγράφων της βικτωριανής Αγγλίας. Είναι, επίσης, κάτι ανάμεσα σε «Αρχοντα των δαχτυλιδιών», «Ιστορία των Σταυροφοριών» και «House of Cards», με την πολιτική ίντριγκα και την αδίστακτη αρχομανία.

Πάντως, σίγουρα έχουμε να κάνουμε με ένα παράλληλο, φανταστικό σύμπαν, με κοντινούς αλλά και τελείως διαφορετικούς φυσικούς νόμους, συνεπώς με πρόσωπα μέσα σε αυτό που κανονικά θα έπρεπε να μοιάζουν χάρτινα κι εντούτοις συγκινούν και προκαλούν ταυτίσεις, προβολές από τους τηλεθεατές – και όχι μόνον τους νεαρούς σε ηλικία.

Θα θυμόμαστε κάτι απ’ όλο αυτό άραγε; Ή είναι ένα θέαμα που καταναλώθηκε και χωνεύτηκε και πάμε για άλλα; Προσωπικά, θα θυμάμαι τα τοπία. Από τη Νέα Ζηλανδία έως την Κροατία, τη Μάλτα ή την Ιρλανδία, η τοπιογραφία της σειράς παρουσιάζει κάτι γήινο και την ίδια στιγμή εξωγήινο.

Θα θυμάμαι, επίσης, το μότο της Νυχτερινής Φρουράς στο λεγόμενο βόρειο Τείχος: «Η νύχτα είναι σκοτεινή και γεμάτη τρόμους» (The night is dark and full of terrors). Ξόρκι και προσευχή συνάμα, εκ βαθέων έκφραση της αρχέγονης ανάγκης του ανθρώπου για φως.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή