Πάλι καλά να λέμε που αυτήν τη φορά έχουμε μόνο μολότοφ, σπασίματα και μπογιές στους τοίχους. Και αυτό διότι την προηγούμενη φορά που ο κ. Δημήτρης Κουφοντίνας ήθελε να πάει διακοπές την πλήρωσε ένα εικοσάχρονο παιδί στη διασταύρωση των οδών Καραγιώργη Σερβίας και Βουλής. Αναφερόμαστε φυσικά στη συγκλονιστική μαρτυρία ενός από τα καταδικασθέντα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», για το χτύπημα κατά του τότε υπουργού Οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά που οδήγησε στον θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν στις 14 Ιουλίου 1992.
Με επιστολή του στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» ο κ. Βασίλης Τζωρτζάτος ανέφερε ότι ο αρχιεκτελεστής της «17 Νοέμβρη» πάτησε το τηλεχειριστήριο παρά το γεγονός ότι υπήρχαν άνθρωποι στο πεζοδρόμιο και δύο κοπέλες είχαν μπει στο αυτοκίνητο του στόχου του. «Ο σύντροφος που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο από πριν του είπε: “Γιατί το πάτησες αφού είχε κόσμο που είναι μέσα στα αίματα;”. Απάντησε: “Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες”. Λίγο πριν κατέβει ο τέταρτος σύντροφος απ’ το πατάρι, είδε τους δύο που θα αποφασίζανε, να συνεννοούνται με τα μάτια στο στυλ: “Να το πατήσουμε σήμερα, για να τελειώνουμε”. Αυτός που πάτησε το τηλεχειριστήριο είπε στους υπόλοιπους ότι τον πίεζε η οικογένειά του για να φύγουν για διακοπές!» (Απρίλιος 2014). Τέτοια «ιδεώδη υπέρ του ανθρώπου» είχε η «17 Νοέμβρη», που ’λεγε και ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα όμως σήμερα είναι πως το κύμα βίας με μολότοφ, γκαζάκια, εμπρησμούς, επιθέσεις σε πολιτικές εκδηλώσεις που έχουν εξαπολύσει οι οπαδοί(;), φίλοι(;), υποτακτικοί(;) του φυλακισμένου τρομοκράτη δικαιώνει το βέτο του εισαγγελέα φυλακών και του Δικαστικού Συμβουλίου για την άρνηση άδειας. Ολα δείχνουν πως ο πολυϊσοβίτης διατηρεί ένα ολιγάριθμο δίκτυο ανεγκέφαλων, που για χάρη του πυρπολεί αυτοκίνητα δημοσιογράφων, βάζει γκαζάκια σε γραφεία κομμάτων, επιτίθεται σε αστυνομικά τμήματα, εκβιάζει δικαστικούς κ.λπ. Οι επιθέσεις είναι συντονισμένες και κάθε εχέφρων μπορεί να καταλάβει ότι το κριτήριο για τη μη τέλεση νέων αδικημάτων δεν ισχύει στην περίπτωση του κ. Κουφοντίνα. Σε δικαστικές αποφάσεις, που έχουν να κάνουν με τα ευεργετήματα της πολιτείας προς ήδη καταδικασθέντες, δεν χρειάζονται αποδείξεις. Αρκεί η εύλογη υποψία. Και στην υποψία που γεννούν οι δηλώσεις του πολυϊσοβίτη ότι «θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ξαναπιάνουν το κόκκινο νήμα των αγώνων» προστίθενται και οι συμμορίες που αυτή τη στιγμή ασκούν τρομοκρατία εις βάρος αστυνομικών, δημοσιογράφων, δικαστικών κ.ά.
Η δημοκρατία είναι μεγαλόθυμη και ανεκτική. Απαιτεί μόνο την τήρηση των κανόνων που η πλειοψηφία αποφασίζει. Επιχειρεί να σωφρονίσει (και ουχί να τιμωρήσει) εκείνους που τους παραβαίνουν. Είναι ανεκτική ακόμη και έναντι εκείνων που αρνούνται να σωφρονιστούν και δηλώνουν ότι καλώς έπραξαν και δολοφόνησαν 27 ανθρώπους. Επ’ ουδενί όμως μπορεί να επιτρέπει τη συνέχιση της παράβασης των νόμων της στο όνομα κόκκινων ή μαύρων νημάτων, ή ό,τι άλλο καπνίσει του καθενός που φαντασιώνεται ότι είναι η μετενσάρκωση του Ροβεσπιέρου ή/και του Αρη Βελουχιώτη. Υπάρχουν εγκληματικές οργανώσεις εκεί έξω που δρουν στο όνομα του κ. Κουφοντίνα. Δίκαιη η υποψία ότι μπορεί να λειτουργούν κατ’ εντολήν του, ακόμη πιο εύλογη η σκέψη ότι αυτό «το κόκκινο νήμα» θα πάρει τις ζωές και άλλων ανθρώπων σαν τον Θάνο Αξαρλιάν. Είτε γιατί ο καταδικασθείς τρομοκράτης θέλει να πραγματώσει τις ονειρώξεις του, είτε διότι θα «τον πιέζει η οικογένεια, να φύγουν για διακοπές».