Οι σημερινές εκλογές θα σηματοδοτήσουν μία σειρά πολιτικών εξελίξεων, σχετικά με τον βηματισμό, τη συνοχή και την προοπτική της Ευρώπης, ως ενιαίας δύναμης. Από την επόμενη κιόλας ημέρα, αμέσως μετά την καταμέτρηση των ψήφων. Δεν είναι κάποια υπερβολική εκτίμηση.
Υπάρχουν, όντως, ορισμένα πολύ σημαντικά ζητήματα, τα οποία θα προκύψουν από τις κάλπες και μπορούν να αποβούν κρίσιμα στη συνέχεια.
Το πρώτο ζήτημα είναι η συμμετοχή των Ευρωπαίων πολιτών στην αυριανή εκλογική διαδικασία, ένα θέμα που συσχετίζεται με τη νομιμοποίηση των μελλοντικών αποφάσεων. Η αποχή των ψηφοφόρων αυξάνεται διαρκώς στις ευρωεκλογές και αυτό είναι ένα μήνυμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις ευρωεκλογές του 2014 η συμμετοχή των Ευρωπαίων στις κάλπες περιορίστηκε στο 42% (η αποχή δηλαδή έφθασε το 58%), φαινόμενο ανησυχητικό! Αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου δεν έχουν πειστεί για την προοπτική ή τα οφέλη του κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Σημαίνει ενδεχομένως απογοήτευση ή ότι οι πολιτικές ελίτ, στη συνείδηση των κοινωνιών, λειτουργούν αποξενωμένες από τους ψηφοφόρους. Λαμβάνουν αποφάσεις αποκομμένες από τους πολίτες και χωρίς να λογοδοτούν για τα πεπραγμένα τους…
Τι θα γίνει μεθαύριο εάν η αποχή διογκωθεί και άλλο; Δεν θα θέσουν οι εσωτερικοί αντίπαλοι της Ευρώπης θέμα αμφισβήτησης των θεσμών;
Το δεύτερο μέγα ζήτημα είναι, φυσικά, τα ίδια τα αποτελέσματα των εκλογών. Αυτό είναι το πιο απτό και το πιο καθοριστικό θέμα για την πορεία στη συνέχεια.
Διότι, ο συσχετισμός των δυνάμεων έχει αλλάξει δραματικά σε σύγκριση με το 2014. Το στρατόπεδο των ευρωσκεπτικιστών, των λαϊκιστών και των εθνικιστών έχει κερδίσει μεγάλο έδαφος. Ποτέ μετά τον πόλεμο (μιλάμε για 70 χρόνια) δεν είχε ξαναζήσει η Ευρώπη τέτοια εθνικιστική έξαρση! Τι θα συμβεί, λοιπόν, εάν το κύμα αυτό της άρνησης και της αντίδρασης στην προοπτική της ενωμένης Ευρώπης μεταφραστεί με ένταση αύριο στις κάλπες;
Το πιθανότερο είναι να επιστρέψει η Ευρώπη στην εθνικοτοπική εσωστρέφεια και στη συλλογική αδράνεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτική και οικονομική αστάθεια.
Ποια θα είναι, για παράδειγμα, η εμβέλεια του Μακρόν στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, εάν θα έχει χάσει την πρωτιά από τη Λεπέν; Στην περίπτωση του αρνητικού αυτού σεναρίου, να επισημάνουμε ότι οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές για τις μικρότερες χώρες και περισσότερο για τις αδύναμες οικονομικά, όπως είναι η Ελλάδα. Διότι έχουν ανάγκη την παραγωγική λειτουργία των θεσμών, για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων στήριξης και βοήθειας. Η Ευρώπη σε τέλμα, θα είναι για την Ελλάδα το εφιαλτικότερο σενάριο…
Το τρίτο κρίσιμο θέμα, το οποίο περικλείει μεγάλη αβεβαιότητα και θα τεθεί στο τραπέζι από την επομένη των εκλογών, είναι το πρόσωπο του προέδρου που θα διαδεχθεί τον Γιούνκερ. Είναι πλέον ένα καυτό πρόβλημα, ιδίως όπως εξελίχθηκε μετά τη σύγκρουση Μακρόν και Μέρκελ.
Του Μακρόν αφενός, ο οποίος προετοιμάζει το έδαφος για τον Γάλλο Μπαρνιέ και είναι αντίθετος με τον Γερμανό Βέμπερ και της Μέρκελ αφετέρου που προκρίνει τη διαδικασία ανάδειξης του Βέμπερ στην προεδρία.
Το ζήτημα του νέου ηγέτη των Βρυξελλών είναι από μόνο του εξαιρετικά σπουδαίο σε μία ταραχώδη εποχή για την Ευρώπη. Αλλά δεν είναι το θέμα του προσώπου ή της προσωπικότητας μόνο το θέμα. Είναι το πότε ακριβώς θα επιλεγεί αυτός ο νέος πρόεδρος.
Διότι, πρώτον, κανείς δεν μπορεί να το προσδιορίσει αυτό μετά τη γαλλογερμανική διαμάχη και δεύτερον διότι είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να έχουν απόλυτη πλειοψηφία οι Χριστιανοδημοκράτες.
Ούτε καν μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες, όπως στην προηγούμενη Ευρωβουλή. Το μεγάλο παζάρι, λοιπόν, δεν αποκλείεται να κρατήσει και τρεις και έξι και εννέα μήνες μετά τις εκλογές… Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε μία ακέφαλη και εντελώς παράλυτη Κομισιόν.
Μία «νεκρή» πολιτικά Ευρώπη. Σε μία εποχή κατά την οποία η υπόθεση του Brexit είναι στον αέρα και η επίθεση που έχει εξαπολύσει ο Τραμπ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.