– Τι θα κάνετε τις 100 πρώτες μέρες στην Προεδρία της Επιτροπής;
– Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, βασισμένο στην ισότητα και τη δικαιοσύνη. Αυτό σημαίνει δημιουργία μιας Ευρώπης που φροντίζει τους πολίτες και τους εργαζόμενους της και που ενεργεί υπεύθυνα στον πλανήτη μας αναπτυσσόμενη με βιώσιμο τρόπο. Οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγή είναι επείγουσες και αυτές θα πρέπει να αποτελέσουν την πρώτη μας προτεραιότητα. Είναι προσωπική μου ευθύνη το ζήτημα αυτό και θα διασφαλίσω ότι κάθε Επίτροπος θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την επίτευξη των στόχων της αειφόρου ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Η ισότητα και η δικαιοσύνη είναι το άλλο κύριο ζήτημα για εμένα. Θα εφαρμόσω επειγόντως μια στρατηγική για την ισότητα των φύλων, η οποία θα περιλαμβάνει νομοθεσία για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και μέτρα για την εξάλειψη της μισθολογικής ανισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Είμαι ορκισμένος φεμινιστής και θέλω να ζήσω σε μια Ευρώπη που αντιμετωπίζει ίσα όλους τους πολίτες της.
Θα αρχίσω να εργάζομαι στις πρώτες 100 ημέρες μου για προτάσεις για έναν κατώτατο μισθό σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ, για ένα σχέδιο για την προαγωγή προσιτών και κοινωνικών κατοικιών και για μέτρα για δίκαιη φορολογία πολυεθνικών. Και θα δημιουργήσω έναν νέο τρόπο εργασίας, με μεγαλύτερη συμμετοχή των συνδικάτων και της κοινωνίας των πολιτών στον τρόπο λήψης των αποφάσεων.
– Γιατί κάποιος να ψηφίσει τους Σοσιαλιστές;
– Γιατί νομίζω είναι η ώρα να αλλάξουμε την Ευρώπη, κάνοντας την πιο κοινωνικά δίκαιη. Κατά την διάρκεια της καμπάνιας μου σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου και της Αθήνας παρατήρησα τις διαφορές μας. Διαφορετικές γλώσσες, κουλτούρες, έθιμα. Αλλά οι ανησυχίες των ανθρώπων ήταν ίδιες. Για τις δουλείες τους, για την κλιματική κρίση, για το κατά πόσο θα έχουν οικονομικά προσιτή στέγαση τα παιδιά τους, για τις εντάσεις στην κοινωνία και το μίσος που εξαπλώνεται. Αλλά εκτός από τις κοινές ανησυχίες άκουσα και τα ίδια όνειρα. Ένα καλύτερο μέλλον, το οποίο μπορούμε να χτίσουμε μαζί ως ευρωπαίοι. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση μαζί. Να βγάλουμε τα πλαστικά από τις θάλασσες μας μαζί. Να βεβαιωθούμε ότι οι μεγάλες εταιρείες αρχίζουν να πληρώνουν φόρους και μαζί με τα συνδικάτα να βεβαιωθούμε ότι η τίμια δουλειά επιβραβεύεται δίκαια. Να δώσουμε τέλος στο χάσμα των αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων. Να βεβαιωθούμε ότι από κοινού αντιμετωπίζονται οι διακρίσεις. Μαζί μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
– Τι μας έμαθε η ελληνική κρίση;
– Η ανάγκη για περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι αυτό που έχω κρατήσει από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Όταν υπάρχει μια κρίση σε μια χώρα -οικονομική ή μεταναστευτική – τότε πρέπει να δράσουμε μαζί ως Ευρωπαίοι για να μοιραστούμε την ευθύνη. Δεν μπορεί ένα κράτος να υποφέρει μόνο του. Υποτίθεται ότι είμαστε μαζί, δεν αφήνουμε κανέναν πίσω. Διότι αν διαιρεθούμε, γινόμαστε όλοι πιο αδύναμοι. Και το χειρότερο αποτέλεσμα της έλλειψης αλληλεγγύης είναι το κοινωνικό κόστος που πληρώνουν οι άνθρωποι. Εχω κρατήσει επίσης το μάθημα ότι πρέπει να καταστήσουμε το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα ανθεκτικό στις κρίσεις, έτσι ώστε να μην έχουμε την οδυνηρή εμπειρία της διάσωσης τραπεζών εις βάρος των φορολογουμένων στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες. Αυτό απλά δεν αποτελεί πλέον επιλογή για την Ευρώπη.