Εις μνήμην Σαμψών

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θράσος; Υπεροπτική θέαση εκλογικής πελατείας; Απουσία τακτ; Σίγουρα μη τήρηση «fair play» εις βάρος συνυποψηφίων. Το φαινόμενο (αφθονούν χειροπιαστές μαρτυρίες) εντοπίστηκε άλλη μία φορά πίσω από τις κουρτίνες της προεκλογικής αναμέτρησης και βαθμολογήθηκε πάλι ως έλασσον. Αδίκως. Είναι δηλωτικό νοοτροπίας με ρίζες παλιές, ενός πατροναρίσματος-έχεις γράμμα το ξέρεις;

Πολλοί λάβαμε επιστολές μέσα στις οποίες εκτός από το πειστικό, χωρίς ίχνη οίησης, βιογραφικό και την αψεγάδιαστη φωτογραφία υποψηφίων εσωκλείονταν καλοσιδερωμένα ψηφοδέλτια κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των παραληπτών. Και φρεσκοσταυροδοτημένα με το ιερό σύμβολο δίπλα στο όνομα του αποστολέα διά χειρός του ιδίου. Ετοιμοπαράδοτη ψήφος κατ’ οίκον με σαφές κίνητρο: Την άμβλυνση ταλαιπωρίας του εκλογέα στο παραβάν και τη μη πριμοδότηση άλλων, σε μια διαδρομή ποδηγεσίας που χάραξε ο υποψήφιος μπας και πορευθούν οι αγαπητοί του ψηφοφόροι. Σε αυτές τις περιπτώσεις η κάλπη κρατάει μυστικά και ψέματα. Πόσοι υπάκουσαν ρίχνοντας δαγκωτό το συστημένο; Και πόσοι το πέταξαν τσαλακωμένο με θυμό συνοπτικά στην πλαστική σακούλα επειδή ψήφισαν άλλα πρόσωπα, φθαρμένα ή άφθαρτα, είτε η κομματική τους επιλογή ήταν διαφορετική;

Ομως, εκεί όπου μετρήθηκε εκκωφαντικά η ελεύθερη πτώση του «δούναι» από τους πολυπληθείς αποδέκτες του «λαβείν» ήταν η ιστορικά χαμηλή απόδοση της παροχολογίας, καθώς οι ευεργετηθέντες εισέπραξαν, ως ώφειλαν, ασμένως μεν, αποδοκιμάζοντας δε, τους ανοιχτοχέρηδες που ρύθμισαν τα ρολόγια τους στο «παρά ένα». Αντί να τους σταυρώσουν τους μαύρισαν.

Τι θυμήθηκα Κύριος οίδε πώς. Την εκπληκτική αντιπολεμική ταινία «Σταυροί στο Μέτωπο» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με την καθηλωτική ερμηνεία του Κερκ Ντάγκλας. Α΄ Παγκόσμιος, χαρακώματα, θάνατος και παραλογισμός κατά ριπάς, μετόπισθεν, η ταξικότητα και του πολέμου·  η λέξη σταυροί προκάλεσε τον κραυγαλέα αυθαίρετο συνειρμό.

Τα παραπάνω, στη φιλόξενη τούτη στήλη, αφιερώνονται σε έναν λεοντόκαρδο μαχητή της ζωής –πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 90 του– τον Γιάννη Κεσκελίδη, που για δεκαετίες σε πλατείες και αλάνες έκανε για τα προς το ζην θαύματα με τη βιβλική του ρώμη, ένας αγαθός μακρυμάλλης Γολιάθ τσέπης. Με την αναγνωρισιμότητα και τη λαοφιλία του, αν το τότε ντυνόταν σήμερα, θα έβρισκε ευρύχωρη θέση σε ψηφοδέλτιο. Ο αλησμόνητος ως Σαμψών βιοπαλαιστής μάτωνε για το κοινό του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή