Δεν σκέφτηκε βέβαια τη χώρα, l το προσωπικό του και το κομματικό του συμφέρον σκέφτηκε. l Αλλο αν, τύχη αγαθή, συμπίπτουν αυτή τη φορά με το συμφέρον της χώρας. l Ετσι αποφάσισε να προσφύγει σε βουλευτικές εκλογές την αποφράδα νύχτα που του ’ρθε, απρόσμενα σβουριχτή, η λαϊκή σφαλιάρα. l Δεν σκέφτηκε ότι θα σερνόταν αυτοκαταστροφικά η χώρα ώς τον Οκτώβρη l –ούτε καν που υπονόησε κάτι τέτοιο τη νύχτα των αποτελεσμάτων. l Μόνο ότι θα σέρνονταν ο ίδιος και άπαντες οι συριζαίοι ξεβράκωτοι στ’ αγκάθια ώς τότε φοβήθηκε l –μπας και του εξελιχθεί το 9,5 μονάδες διαφορά σε κανένα 15άρι ώς τον Οκτώβριο. l Ετσι αποφάσισε να βγει στην t.v., l μουτράς κι ατσούμπαλος όσο ουδεπώποτε, l και ν’ αναγγείλει εκλογές εδώ και τώρα. l Ωσαννά εν τοις Υψίστοις. l Επιτέλους. l
Να του το αναγνωρίσουμε λοιπόν, ασχέτως για ποιο λόγο το έκανε l -και να εκφράσω και την προσωπική μου ευγνωμοσύνη. l Διότι, δεδομένης της ανωτέρω πρώτης παραγράφου, l φαντάσου τι θα έγραφα αν δεν ανήγγελλε άμεσες εκλογές μετά από ένα τέτοιο εκλογικό στραπατσάρισμα. l Θεέ μου από τι γλίτωσα. l
Οχι τίποτ’ άλλο, αλλά έχω και μερικούς αναγνώστες με ευαίσθητο στομάχι l όπως λ.χ. ο φίλος που ναι μεν αποκαλεί το Υποβολείο «δροσιά κάθε Κυριακή», l αλλά μου τα ρίχνει κιόλας ότι «χτυπάω άγρια τον Τσίπρα, ενώ δεν τολμώ να χτυπάω εμάς τους ίδιους, όπως θα έπρεπε, l γιατί ο Τσίπρας δεν είναι παρά η εικόνα μας στον καθρέφτη». l Κι εγώ απαντώ ότι δεν τον κόβω για τακτικό αναγνώστη της στήλης l ή αν είναι τακτικός, είναι και απρόσεχτος αναγνώστης. l Διότι τούτη δω η στήλη στα 20 χρόνια της ύπαρξής της σ’ αυτό κυρίως αποσκοπεί l -να θυμίζει τις ευθύνες μας ως κοινωνικού συνόλου αλλά και του καθένα μας χωριστά ως πολιτών. l Εκεί κι αν έχω υπάρξει δριμύς και δηλητήριος. l Μέχρι που βρέθηκαν και οι συνήθεις ευκολοπατριώτες που αντί να δουν στη στήλη οδύνη για την αναξιότητά μας, σε πολλά, ως πολιτών, είδαν έναν «μισέλληνα». l Εν πάση περιπτώσει, για όποιον αμφιβάλλει για τη στάση της στήλης, scripta manent. l Ας διαβάσει μόνο τα πιο πρόσφατα, τις στήλες του Μαΐου. l Προσεκτικά όμως και λίγο αργά, παρακαλώ. l Σαν να πίνετε λικεράκι –όχι σφηνάκι, γκλουκ και κάτω. l
Επειδή όταν γράφω l αγαπητέ έτερε αναγνώστη l ότι «οι συριζαίοι μιλάνε την καθομιλουμένη στην κοινωνία μας» l δεν εννοώ δημοτική ή καθαρεύουσα, λέξεις, εκφράσεις, γραμματική και συντακτικό. l Εννοώ ότι αυτοί δεν διστάζουν να «συντονίζονται» με την κυρίαρχη «νοοτροπία» της κοινωνίας μας, το γνωστό τρέχον ήθος και ύφος της, l που δεν θα έλεγες βέβαια ότι είναι και κατιτίς το ευαγές. l Ως γνωστόν. l
Κάναμε και το διαλειμματάκι μας σήμερα, l (παραμερίζοντας προς ώρας τα «μετεκλογικά» αξιοθρήνητα των συριζαίων l –και κυρίως την ενδεικτική για τη μελλοντική στάση τους επιμονή να ορίσουν αυτοί l οι εν αποδρομή l την ηγεσία της Δικαιοσύνης) l έτσι, λίγο «για μας εδώ να πούμε», l μιας και προσφέρονται οι μέρες αυτές ως μια ιδιότυπη ανάπαυλα μεταξύ αυτών των εκλογών και των επερχομένων. l Οι οποίες ελπίζουμε να αποδειχτούν το ίδιο και περισσότερο δραστικές. l Να ανανεώσουν δηλαδή τον αέρα στη χώρα, l την ανάσα μας. l Που έχει βαρύνει πια πολύ δέκα χρόνια τώρα l –με τα τεσσεράμισι τελευταία πολλαπλώς πνιγηρά. l
Στην «ερμηνεία» των αποτελεσμάτων l –καλά η κυρά Τασία, ο Σκουρλέτης, ο Παππάς– l οι πιο αξιοθρήνητοι ήταν κάτι πρόθυμοι της «Προοδευτικής» Συμμαχίας με τον Σύριζα l –κάτι Μπίστηδες, Τζουμάκες, Ραγκούσηδες κ.λπ. l Τι να πεις. l Περιορίζομαι σε μια χιουμοριστική l αλλά κι επί της ουσίας l παρατήρηση που άκουσα στον ΣΚΑΪ FM από τον διευθυντή του Βασίλη Χιώτη, σχολιάζοντα τα αποτελέσματα: l «Εμεινε η “Γέφυρα”, αλλά χάθηκαν οι όχθες».