Οι φανφάρες και τα νταούλια

Οι φανφάρες και τα νταούλια

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής οδηγούν σε ορισμένα απλά και ξεκάθαρα συμπεράσματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε κατά κράτος, κάτι που δεν οφείλεται αποκλειστικά στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά στον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Η έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης και η ανοχή σε κτηνώδεις συμπεριφορές, όπως αυτή του Πολάκη, πληρώθηκαν εντόκως. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά και η Ν.Δ. συνολικότερα δεν κέρδισαν απλά τις εκλογές, αλλά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ώθηση των συντηρητικών στις επερχόμενες εθνικές κάλπες, σε ποσοστά τα οποία έχουν να καταγραφούν από την προ κρίσης εποχή. Το ΚΙΝΑΛ κατόρθωσε να συγκρατήσει μεν τις δυνάμεις του, απέτυχε δε να καταγράψει επίδοση οιονεί δεύτερου πόλου. Κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει τους επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη, ιδιαίτερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται ότι εκείνο που τον οδήγησε σε αυτές τις επιδόσεις είναι η προσκόλληση στη… στοματική φάση. Οι Ελληνες ψηφοφόροι, όπως έχει καταδειχθεί σχεδόν σε όλες τις ελεύθερες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολεμικής περιόδου, δεν αρέσκονται στα νταούλια. Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χρυσή ευκαιρία να στραφεί ουσιαστικά προς τη σοσιαλδημοκρατία, ωστόσο για τρία χρόνια τον τόνο έδινε η ξεπερασμένη (ποικιλοτρόπως) μειοψηφία με τις γνωστές και μη εξαιρετέες απόψεις για τη δημόσια ασφάλεια.

Η συζήτηση για την ψυχή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα είναι επίκαιρη. Ανεξαρτήτως αν η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία με την παραδοσιακή της μορφή φαίνεται να φθίνει, ο συγκεκριμένος χώρος δείχνει ότι αναδομείται με ποικίλα χαρακτηριστικά. Το παράδειγμα των Πρασίνων στη Γερμανία και η άνοδος των Φιλελευθέρων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αναδεικνύουν ότι ο πάλαι ποτέ «μεσαίος χώρος» (με την ευρύτατη έννοια του όρου) μπορεί να διεκδικηθεί με αξιώσεις από σχήματα που εκφράζουν κάτι διαφορετικό, πέρα από τον παραδοσιακό ευρωπαϊκό διαχωρισμό. Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο χώρος αυτός διεκδικείται σχεδόν δίχως αντίπαλο από τη Ν.Δ., του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το είχε επιτύχει ο Κώστας Καραμανλής το 2004 και με τη στήριξη του συγκεκριμένου χώρου είχε ηγεμονεύσει επί οκταετία το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Ο χώρος αυτός δεν χαρακτηριζόταν μόνο από τη στήριξη στην οικονομική πολιτική. Οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν μόνο με βάση την «τσέπη». «It’s not only the economy, stupid», θα μπορούσε να πει κάποιος στους επιτελείς του Αλέξη Τσίπρα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή