Ήταν το ομορφότερο, το μεγαλύτερο και το πιο φωτεινό δωμάτιο του έτσι κι αλλιώς ευρύχωρου ευβοιώτικου σπιτιού μας. Δύο τεράστια παράθυρα και μια διπλή μπαλκονόπορτα μας εξασφάλιζαν προνομιούχα θέα στον ευκάλυπτο και στις μουριές, και εξόδους διαφυγής στα δύσκολα. Τέσσερα μονά κρεβάτια περιμετρικά, με τα κομοδίνα τους και τα φωτάκια για τη νύχτα, μια τεράστια ξύλινη ντουλάπα μέχρι το ταβάνι και άφθονος χώρος στο κέντρο για παιχνίδι. Α! Και κάτι περίεργα κρικάκια στο ξύλινο ταβάνι, ιδανικά για σημάδι με τις σαΐτες μας. Το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού της γιαγιάς και του παππού ήταν αναμφισβήτητα το δικό μας. Το μεγάλο δωμάτιο για τα εγγόνια τους. Τόσο πολύ μας αγαπούσαν.
Κάθε χρόνο όμως, στο τέλος του καλοκαιριού, περίπου για μία εβδομάδα, μαζεύαμε τα μπογαλάκια μας και μετακομίζαμε στα άλλα δωμάτια, τα μικρά, τα παρακατιανά. Τα μεγάλα παράθυρα και η μπαλκονόπορτα άνοιγαν για να καρφώσει ο παππούς πλαίσια με σήτα, τα κρεβάτια έμπαιναν στο κέντρο σε ένα μεγάλο ενιαίο παραλληλόγραμμο και πάνω τους στρώνονταν κατάλευκα βαμβακερά σεντόνια, και από τα περίεργα κρικάκια στο ταβάνι κρέμονταν αέρινες κουνουπιέρες. Φευ! Το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού της γιαγιάς και του παππού δεν ανήκε σε εμάς, τα πολυαγαπημένα τους εγγόνια, αλλά ήταν αναμφισβήτητα το δωμάτιο του τραχανά.
– Τραχανάς ξινός αλευρένιος για 2 άτομα: Βράζουμε για περίπου 10 λεπτά 4 κούπες νερό, ελάχιστο αλάτι, 8 κουταλιές τραχανά. Και μετά, στη ζεστή κρέμα, θρυμματισμένη φέτα ή βουτυράτο κασέρι ή ένα αυγό ποσέ.
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Μαΐου, τεύχος 157.